memoratae Congregationis patrum a Redemptione tot tantisque nominibus optime de re sacra meritae. Praeterea eidem Archisodalitati sic Romae per Nos institutae omnes et singulas Indulgentias , tam plenarias quam partiales conferimus, caeterasque spirituales gratias quibus aliae eiusdem tituli societates canonice ad hanc usque diem erectae, ex amplissimis atque iteratis Sanctae huius Sedis Apostolicae concessionibus atque indultis fruuntur.

Verum ad perennandam solemnis in hac alma Urbe Nostra Archisodalitatis istius fundationis memoriam, largimur insuper ut tam ipso primae in Urbe erectionis die, quam perpetuo in poste rum anniversario, Archisodalitatis eiusdem, nunc et item in posterum, pariter existentes socii qui, admissorum confessione rite expiati atque Angelorum pane refecti, vel propriam Archisodalitatis Ecclesiam, vel cuiusque curialem a primis vesperis ad occasum solis diei huiusmodi singulis annis devote visitent, ibique pro Christianorum Principum concordia, haeresum extirpatione, peccatorum conversione, ac Sanctae Matris Ecclesiae exaltatione pias ad Deum preces effundant, plenariam omnium peccatorum suorum Indulgentiam et remissionem, quam etiam animabus Christifidelium, quae Deo in charitate coniunctae ab hac luce migraverint, per modum suffragii applicare possint, in Domino consequantur. Tandem Archisodalitatis huius sic per Nos in Urbe erectae praesidibus et officialibus praesentibus et futuris, ut ipsi alias eiusdem nominis atque instituti societates ubique terrarum existentes, servatis forma Constitutionis Clementis PP. VIII Praedecessoris Nostri rec. mem. aliisque Apostolicis Constitutionibus desuper editis sibi aggregare, illisque omnes et singulas indulgentias peccatorum remissiones ac poeni tentiarum relaxationes ipsi Archisodalitati a Sede Apostolica concessas et aliis communicabiles communicare licite valeant de Apostolicae Nostrae potestatis plenitudine item perpetuo concedimus atque indulgemus. Decernentes has litteras firmas ac efficaces existere, suosque plenarios et integros effectus sortiri et obtinere, illisque ad quos spectat et spectare poterit, plenissime suffragari sicque per quoscumque iudices ordinarios et delegatos iudicari et definiri debere, atque irritum esse et inane si secus super his a quoquam quavis auctoritate scienter vel ignoranter contigerit attentari. Non obstantibus contrariis quibuscumque.

Datum Romae apud Sanctum Petrum sub Annulo Piscatoris die XVI Februarii MCMIII, Pontificatus nostri anno Vigesimo quinto.

ALOIS. Card. MACCHI.

DECRETA

SS. ROMANARUM CONGREGATIONUM

S. CONGREGATIO S. OFFICII

DECRETUM

circa facultatem dispensandi super impedimento cognationis spiritualis. Feria IV, die 3 Decembris 1902.

Congregatione Generali S. R. et Universalis Inquisitionis pro posito dubio: Utrum in formulis, quibus concedi solet facultas di spensandi super impedimento cognationis spiritualis, comprehendatur casus cognationis spiritualis inter baptizantem et baptizatum, in iisdem formulis non praevisus: Eminentissimi ac Reverendissimi DD. Cardinales Inquisitores Generales respondendum decreverunt: Negative; seu non posse qui concessa per praedictas formulas facultate gaudent, super impedimento cognationis spiritualis inter baptizantem et baptizatum dispensare; idque communicandum cum omnibus quorum interesse queat, atque in posterum expresse in formulis edicendum; si quae vero matrimonia cum huiusmodi dispensatione, vi earumdem formularum concessa, forte hucusque contracta fuerint, ad omnem circa eorum valorem quaestionem dirimendam, supplicandum SSmo, ut eadem in radice sanata declarare dignetur.

Et sequenti feria VI, die 5 eiusdem mensis in solita audientia R. P. D. Adsessori S. Officii impertita, SSmus D. N. D. Leo divina providentia PP. XIII relatam sibi Emorum Patrum resolutionem adprobare et pro sanatione in radice iuxta eorum Emorum Patrum suffragia benigne annuere dignatus est. Contrariis quibuscumque non obstantibus.

N. B. Magni momenti est hoc decretum continens declarationem authenticam circa extensionem facultatis dispensandi super impedimento cognationis spiritualis. Itaque nunc ex hoc decreto casus cognationis spiritualis inter baptizantem et baptizatum neque praevisus neque comprehensus est in formulis quibus concedi solet Episcopis facultas dispensandi super impedimento cognationis spiritualis. Proindeque in posterum oportet, si casus contigerit, ut expresse facultas dispensandi super eodem impedimento obtineatur.

Q.

S. CONGREGATIO EPISCOPORUM ET REGULARIUM

H

Instructio pro Religiosis Congregationibus Galliarum

ad Moderatores et Procuratores Generales.

Rev.me Pater,

Is adiunctum litteris accipiet Paternitas Tua folium typis editum, in quo continentur ea, quae SS. Dominus Noster Leo Divina Providentia PP. XIII per hanc S. Congregationem Episcoporum et Regularium tradi mandavit circa rationem providendi aliquo modo religiosis Galliarum congregationibus in praesenti rerum discrimine. Quae dum tecum communico, Deum precor ut coelestia munera Tibi et omnibus istius Instituti sodalibus abunde largiatur.

L. S.

A

D. Card. FERRATA Praef.
PH. GIUSTINI Secret.

TTENTIS peculiaribus conditionibus in quibus religiosae Galliarum congregationes nunc versantur, nonnulli Moderatores earumdem congregationum ad Apostolicam Sedem confugerunt petentes opportunas instructiones et facultates, quibus animorum anxietatibus et conscientiarum angustiis exinde obvenientibus provideri possit. Quare SS. D. Noster Leo Div. Prov. PP. XIII, re mature perpensa, mandavit per hanc S. Congregationem Episcoporum et Regularium ea quae sequuntur cum moderatoribus praefatarum congregationum communicari scilicet:

I. Curandum est pro viribus ut sodales religiosarum congregationum qui proprias domus deserere coguntur, ad aliam eiusdem Instituti domum sese conferant, ibique regulas sive constitutiones, quas professi sunt, observare satagant.

2. Quod si aliqui ex dictis Sodalibus, iuxtis de causis, super quibus Superioris Generalis conscientia graviter onerata maneat, in aliis proprii Instituti domibus recipi nequeant, idem Superior Generalis facultatem habebit, de consensu Consilii Generalitii, eis indulgendi ut extra Instituti domos commorari valeant, sub obedientia Ordinarii loci in quo degent, ad nutum S. Sedis ac ipsius Superioris, in habitu religioso ac etiam, quatenus ita ferat necessitas, in habitu presbyteri saecularis quoad sacerdotes, et in habitu laicali modesti coloris quoad laicos retento tamen interius aliquo signo habitus religiosi, et servando, quantum fieri potest, substantialia

votorum; impertita dumtaxat dispensatione super regulis sive obligationibus cum eo statu non compatibilibus.

3. lidem sodales quamdiu ob enunciatas causas extra domos proprii Instituti commorari contigerit, subiiciantur etiam territoriali Provinciali, si agatur de Institutis in provincias iam rite divisis, sin minus Superiori domus vicinioris, qui de ipsorum moribus, quot annis et quandocumque rogatus fuerit, Moderatori Generali referat et eos, quatenus opus fuerit, in officio contineat.

Porro facultates, de quibus supra, ad annum tantum concenduntur. Contrariis quibuscumque etiam speciali mentione dignis

non obstantibus.

Datum Romae ex Secretaria S. Congregationis Episcoporum et Regularium, die 24 martii 1903.

S. CONGREGATIO CONCILII

Dubia proposita atque iuxta morem eiusdem Sacrae Congregationis de iure resoluta in generalibus comitiis diei 28 martii 1903.

3701

43

H

AEC causa nullitatis matrimonii, iam septemdecim abhinc annis Mauritium Faydit inter et Iosepham Vernandon contracti, ob defectum consensus ex parte mulieris, primitus in Curia Burdigalensi agitata, validitatis declarationem obtinuit. Appellatione interposita ex parte viri, haec S. Congregatio die 25 iunii 1895 sententiam confirmavit. Novae auditionis vero beneficio obtento, S. C. die 7 aprilis anni 1900 respondit: "Ex deductis non constare de nullitate matrimonii et standum in decisis „; quod vero confirmavit anno subsequenti 1901 in comitiis diei 27 aprilis. Tamen, novis allatis documentis, denuo die 20 decembris elapsi anni 1902 reproposito dubio: "An sit standum vel recedendum a decisis in casu „ responsum fuit: " Attentis noviter deductis recedendum esse a decisis et sententiam Curiae Burdigalen. esse infirmandam „. Quia vero Benedictina Constitutio " Dei miseratione, praecipit binas obtinendas conformes sententias, antequam sententia matrimonialis executioni

* Notandum quod causae ab hac S. Congregatione Concilii agitatae omnino summatim referuntur. Semel pro semper sit dictum.

demandetur, denuo, peracta quadam investigatione a Curia Burdigalen. de quarumdam literarum authenticitate iuxta instructionem Defensoris vinculi, propositum fuit dubium:

"An sit standum vel recedendum a decisis in casu

Et S. Congregatio respondendum censuit:

"In decisis

2936

I

D

II. MECHLINIEN. NULLITATIS MATRIMONII

IE 7 mai 1895 Henricus comes d'Osmoy et Ioanna Flon, vidua barone Wouters Coppens, a quo tres filios, tunc temporis adhuc in minori aetate constitutos, susceperat, matrimonium inierunt, sed fere non multo post iudicium instituerunt apud Curiam Mechlinien. ut nullitatem coniugii ex defectu legitimi consensus declararetur. Negativo responso habito, ad hanc S. C. appellarunt, quae sententiam Curiae confirmavit atque denegavit supplicandum esse SSmo pro dispensatione super matrimonio rato et non consummato in casu. Tamen, novis adductis documentis, vir beneficium novae audientiae obtinuit, et denuo discutienda proposita est causa sub rogandi formula: "An sit standum vel recedendum a decisis in casu

Ad nullitatem probandam coniuges, suis assertis pluribus corroboratis testimoniis, dicunt matrimonium inter se contraxisse ficte et conventionaliter tantum, conditione praecipua, ut alter in corpore alterius ius nullum haberet, et rebus familiaribus accomodatis, liberisque a secta massonica ereptis, mutuo libertatem sibi redderent. Ratio simulationis, iuxta partium testiumque depositiones, fuit periculum ruinae spiritualis filiorum, quos mens erat cuiusdam dñi Ianson, reipublicae senatoris atque sectae massonicae, ut aiunt, Venerabilis, cui tutelam eorum commiserat civile tribunal, in eadem secta inscribere. Insuper etiam bonis familiae Flon, ob malam tutoris gestionem, periculum imminebat. Quare Ioanna Flon ad praecavenda bina pericula, filiorum nempe atque bonorum, comitem Henricum d'Osmoy rogavit, ut gestionem suarum rerum susciperet, et cum quidam titulus legalis requireretur ad remotionem impii tutoris, sese Henrico in matrimonium obtulit. Hic vero, quindecim annis iunior cum esset ac conscius de impotentia mulieris ad relationes sexuales habendas, quodam morbo quo antea ipsa laboraverat, matrimonium recusavit. Praeterea Henricus fidem futuri coniugii iam cuidam puellae, Ioannae Magnan, dederat.