PUBLICATIONES BATTAINI, Sac. Domenico, Il Renan e l'Harnack e la Storia di Gesù o gli errori moderni su Cristo dinanzi al tribunale della critica Storica (Vol. 24. della Biblioteca Fede e Scienza „) L. 80 BAUER W., Der Apostolos der Syrer in d. Zeit v. d. Mitte d. 4. Jahrh. bis zur Spaltung d. syr. Kirche. L. 2 25 BAUR, Dr. L., Dominicus Gundissalinus, De divisione philosophiae. 408 pag. 89. L. 16 50 BELLECIO, P. Luigi, Esercizi spirituali secondo il metodo di S. Ignazio di Lojola, opera tradotta e compendiata dal P. Antonio Bresciani. Nuova edizione, pag. 380 in 24. L. I -- BESSE, abbé Cl., Philosophies et philosophes. Essays de critique philosophi que. Première série. In 12. L. 3 50 BOUQUILLON, Thoma Jos., Theologia Moralis Fundamentalis Editio tertia recognita et aucta, in-8. gr. L. 10 BRANDI, Salv. S.J., Di chi è il Vaticano? Note storiche-giuridiche. L. I 50 BRIDGETT, P. E., C. SS. R. Leben d. sel. Iohannes Fisher, Bisch. v. Rochester, Card. u. Mart. Nach D. Engl. v. J. Hartmann. 493 pag. L. 5 BRUDERS, H. S. J. Die Verfassung d. Kirche v. d. ersten Jahrzehnten d. apost. Wirksamkeit an b. z. J. 175 n. Chr. 405 pag. L. 18 75 CALMES, P. Th., L'évangile selon Saint Jean. Traduction, critique, introduction et commentaire L. 9 CAPPELLAZZI, Sac. Andrea, Sociologia civile, in 12. L. 2 50 CATTANEO, P. C. A., Opere complete (predicabili ed ascetiche) Nuovissima edizione con importantissime aggiunte, 4 vol. in 8. gr. L. 12. . CLEMENTI, Giuseppe, Il B. Venturino da Bergamo dell' Ordine de' Predicatori. Storia e documenti in-8. L. 6 COMMENTAR, Kurzgef. wissensch. zu d. hl. Schriften des alten Test. Die Bü cher Samuels (I & II Buch der Koenige). Uebers. & crkl. v. Dr. N. Schlögl, O. Cist. 202 & 159 pag. F. L. 10 50 COMPODARSEGO, P. Andrea a, De resurrectione Mortuorum. Quaestiones theologicae, in 8. L. I 50 COPPIN F. X. & STIMART, L., Sacrae liturgiae compendium sedulo recognitum novissimae rubricarum reformationi et recentissimis S. R. C. decretis accom. no. voque opere digestum, in 8°. netto L. 6 CROSTA, Prof. Clino, L'Assunta nell'odierna teologia cattolica, in 8. L. 2DA FONTANA, P. Anselmo, Via al CieloMese di Maggio predicato secondo la men. te di S. Leonardo da Porto-Maurizio, in 12. L. 2 50 DENIFLE, P. H., O. Pr., Luther in rationalisticher u. christlicher Beleuchtung. Prinzipielle Auseinandersetzung mit A. Harnack u. R. Seeberg. 90 pag. L. I 50 D'EYRAGUES, M. B., Les Psaumes trad. de l'hebreu. 427 pag., 12o. . L. 4 DE WULF, M. Introduction à la Philosophie Scholastique in 8. netto L. 5 - L. 3 (sub praclo). FINCO, D. Gaetano, Virga Jesse. Mese Mariano secondo i temi del Muzzarelli ad uso dei predicatori, con nuovi esempi. in 8. pag. 524. L. 3 Fusco, P. Vincenzo, O. P., Il mese di Ottobre consacrato a Maria SS. Discorsi. in 8. L 350 GENNARI, Card. Casimiro, Consulta zioni Morali-Canonico-Liturgiche su casi e materie svariate che specialmente riguardano i tempi nostri, 2. edizione ritoc cata ed accresciuta : Vol. I. Consultazioni Morali, in 8. gr. L. 9 II. Consultazioni canoniche e liturgiche. in-8. gr. L. 10L'Immacolato Concepimento di Maria in relazione con la Sua Vita e pratiche per un Mese Mariano in occasione dell'anno 50. dalla definizione del Dogma in 12. L. 2 GERMANO A STANISLAO, P., Praelectiones Philosophiae scholasticae tironibus facili Methodo instituendis accomodatae, 3 vol. in 8. Vol. I. complectens Logicam et Ideologiam . L. 5 Vol. II. complectens Ontologiam et Cosmologiam L. 5 Vol. III. complectens Psychologiam Theologiam et Ethicam (sub praelo) -- GIBIER, Abate, Le obbiezioni contemporanee contro la religione. Serie prima, 408 Recentiores de ecclesiasticis disciplinis publicationes . traduzione dalla 7. ediz. francese del Prof. Eliseo Battaglia in 8. L. 4 GORLA,, Sac. Pietro, La Samaritana del Vangelo in 8. . L. 3 GRAMMATICA, Mons. Prof. Dr. L., Testo Atlante di Geografia Sacra per uso principalmente degli ecclesiastici e delle scuole di teologia. Parte I.: Geografia bi blica. Vol. in 4. con 15 tavole e 120 illustrazioni nel testo. L. 4 80 GRANNAN, Ch. P. Questions de l'écriture sainte, traduit de l'anglais par l'abbé Collin L. 2 50 GRISAR, H., d. C. d. C., San Gregorio Magno, Trad. dal tedesco (Vol. 3. e 4. della collezione "I Santi „) in 12. L. 4 . GUERRINI, P. Norberto, L' Immacolata ed il Verbo umanato nel concetto di Giovanni Duns Scoto. Ragionamenti. in 12. pag. 350 L. 2 50 GUTBERLET, Dr. C., Der Mensch. S. Ursprung & seine Entwickelung. II. Afl. in 8. L. 14 JOLY, Henry, L'enfance coupable in 12. L. 2 HEBERT, R. P. I., O. P., Jésus-Christ dans le Credo. Conferences données à Saint-Honoré d' Eylau. Avent 1902. in 12. L. 2 IOLY Enrico, Psicologia dei Santi, Trad. italiana dalla 8. edizione francese (Vol. 1. della collezione " I. Santi „) in 12. L. 2 KIEFL, D. Dr. F. X., D. Friedensplan des Leibnitz, z. Wiedervereingg. d. ge trennten Kirchen a. s. Verhandlgn. m. d. Hofe Ludwig XIV., Leopold I. & Peters d. Gr. 256 pag. gr. in 8. . L. 750 KRIEG, Dr. C., Wissenschaft d. Seelenleitg. E. Pastoraltheol. in 4 Büchern. I. Buch. D. Wissenschaft d. speziellen Seelenleitung. 560 pag. gr. in 8. L. 10 LABERTHONNIER, R. P., Essais de Philosophie Religieuse, in 12. L. 3 50 MERCIER, D. Le origini della Psicologia contemporanea in 12. L. 5 RUFFONI, Mons. Achille G., Panegirici, in 8. L. 2 50 LEX. P., D. kirchl. Begräbnisrecht, hist. kanon. dargest. 408 pag. in-8. L. 5 MAFFI, Mons. Pietro, Arciv. di Pisa, Scritti Varii, in 8. pag. 550, L. 5 MATULEWICZ, Dr. C. Doctrina Russorum de statu iustitiae origina. in-8.L. 8 MINOCCHI, Salv., Storia dei Salmi e dell'Idea Messianica. 141 pag., in 8. L. 3 50 Nota. Mc'DONALD, Rev. W., The Principles of Moral Science. 230 pag... L. 6MARTIN, abbé G., Les évangiles des dimanches et des principales fêtes de l'année au point de vue historique et archeologique. Ouvrage orné de 92 gravu. res et precédé d'une lettre de S. Em. le Card. Perraud. L. 5 MONSABRÉ, P. G. M., Piccoli Quaresimali predicati all' Havre nella cappella dei Domenicani nel corso degli anni 18981899-1900-1901-1902. 2 vol. in 12. L. 5 MUNERATI, Dante, S. S., Elementa Iuris Ecclesiastici publici et privati in 8. L. 3 PALMIERI, P. Domenico, S. J., Se e come i Sinottici ci danno Gesù Christo per Dio. Parte I. S. Matteo in 8. L. 3 Rodriguez, P. Alfonso, Esercizio di perfezione riveduto e compendiato da F. T. in 8. pag. 820. L. 3 VIVES Y TUTO, Card. Jos. Cal., Compendium_Theologiae Moralis B. M. V. dicatum Editio octava aucta in 8. L. 5 SAEGMUELLER, Dr. J. B., Lehrb. des kath. Kirchenrechts. 834 pag. gr. 8. L. 15 SCHIFFINI, P. Sanct., S. g., Tractatus de Virtutib. Infusis in 8. gr. netto L. II SAINT-CLAIR, M. H., Siate cristiani! Consigli fondamentali dedicati ai giovani coscienti operosi, con prefazione di G. Toniolo in 12. L. 2 SCHULLER, Mons. Lodovico, Repertorio per le istruzioni popolari sulla Confessione Sacramentale. Opera dedicata a S. S. Papa Pio X utilissima ai Predicatori ed ai Catechisti, corredata di tre indici copiosi ed arricchita di 158 racconti ed esempi storici in 8. pag. 700. L. 6 SCOTTI, Dr. G., Lezioni di Propedeutica Biblica. Questioni dommatiche e critico-letterarie. in 8. netto L. 3 SCHNEIDER, Dr. A., Die Psychologie Albert d. Gr. I. Tl. 292 pag. L. 12TAVERNIER, E., La morale et l'ésprit laïque. in 12. L. 3 50 TURMEL, J., Histoire de la théologie positive depuis l'origine jusqu'au concile de Trente. in 8. Perutilem nostris lectoribus in praesenti fasciculo inserimus Recensionem publicationum recentiorum de ecclesiasticis disciplinis, quo facilius status ac progressus ecclesiasticorum studiorum omnibus pateat. Et huius Ephemeridis Directio libenter nuntium dabit librorum, quos ad eam editores auctoresve mittent; imo, si opportunum videatur, eorum recensionem,cum id tempus ac spatium permittant, conficiet. ACTA PONTIFICIA I. SANCTISSIMI DOMINI NOSTRI PII PAPAE X. LITTERAE ENCYCLICAE * AD PATRIARCHAS PRIMATES ARCHIEPISCOPOS EPISCOPOS ALIOSQUE LOCORUM ORDINARIOS PACEM ET COMMUNIONEM CUM APOSTOLICA SEDE HABENTES VENERABILIBUS FRATRIBUS PATRIARCHIS PRIMATIBUS ARCHIEPISCOPIS CUM APOSTOLICA SEDE HABENTIBUS. PIUS PAPA X. SALUTEM ET APOSTOLICAM BENEDICTIONEM. UCUNDA sane accidit recordatio, Venerabiles Fratres, magni et incomparabilis viri ('), Gregorii Pontificis huius nominis primi, cuius, vertente anno millesimo tercentesimo ab eius obitu saecularia solemnia celebraturi sumus. Nec absque singulari Dei providentia, qui mortificat et vivificat..., humiliat et sublevat (2), factum esse arbitramur, ut, inter apostolici ministerii Nostri paene innumerabiles curas, inter tot animi anxietates ob plurima eaque gravissima, quae universae Ecclesiae per Nos regendae debemus, inter sollicitudines queis premimur, ut et vobis, Venerabiles Fratres in apostolatus Nostri partem vocatis, et fidelibus omnibus curae Nostrae commissis quam optime satisfiat, vel a Nostri summi Pontificatus exordiis, in sanctissimum hunc et illustrem Decessorem, Ecclesiae decus atque ornamentum, oculorum aciem converteremus. Erigitur quippe animus ad magnam fiduciam in eius patrocinio penes Deum validissimo, et eorum, sive quae sublimi magisterio praecepit, sive quae sancte gessit, memoria recreatur. Quod si ipse et praeceptorum vi et fecunditate virtutum in Ecclesia Dei tam ampla, tam alta, tam firma vestigia signavit, ut iure ab aequalibus et a posteris Magni nomen sit consequutus, apteturque illi vel hodie, tot saeculorum intervallo, ipsius inscripta sepulcro laudatio: innumeris semper vivit ubique bonis (3), fieri profecto non potest, ut admiranda (*) Litterae Encyclicae occasione sollemnium saecularium anno MCCC ab obitu S. Gregorii Magni. (1) Martyrol. Rom. 3 sept. - (2) 1 Regum 11, 6, 7. (3) Apud IOANN. DIAC., Vita Greg., Iv, 68. illius exempla sectantibus, divina opitulante gratia, non liceat, quantum humana sinit infirmitas, sua officia tueri. Ea persequi vix opus est quae ex historiae monumentis nota sunt omnibus. Summa erat publicarum rerum perturbatio quo tempore supremum inivit pontificatum Gregorius; exstincta prope vetus humanitas, romani, ruentis imperii dominatus omnes barbaries invaserat. Italia vero, a Byzantinis imperatoribus derelicta, facta fere Langobardorum praeda fuerat, qui, suis nondum compositis rebus, huc illuc excurrebant, omnia ferro flammaque vastantes, luctu omnia caedibusque complentes. Haec ipsa Urbs, minis hostium exterius perculsa, interius afflicta pestilentia, eluvionibus, fame, eo miseriae devenerat, ut iam procurandae incolumitatis, non modo civium, sed confertae multitudinis se intus proripientis, ratio nulla suppe teret. Cernere namque erat sexus omnis et conditionis homines, episcopos, sacerdotes sacra vasa rapinis erepta portantes, religiosos viros, intemeratas Christi sponsas, fuga se, vel ab inimicorum gladiis, vel a perditorum hominum turpi violentia subducere. Romae autem Ecclesiam ipse Gregorius appellat: vetustam navim vehementerque confractam... undique enim fluctus intrant, et quotidiana ac valida tempestate quassatae putridae naufragium tabulae sonant (1). At quem Deus suscitaverat nauta manu pollebat, et clavo tractando praepositus, non modo inter aestuantes procellas ad portum appellere, sed navim a futuris tempestatibus praestare tutam valuit. Ac mirum quidem quantum ipse perfecit spatio regiminis annorum vix supra tredecim. Exstitit enim christianae vitae instaurator universae, excitans pietatem fidelium, observantiam monachorum, cleri disciplinam, sacrorum antistitum pastoralem sollicitudinem. Prudentissimus paterfamilias_Christi (2), Ecclesiae patrimonia custodivit, adauxit, egenti populo, christianae societati iet singulis ecclesiis, pro sua cuique necessitate, large copioseque suppedi tans. Vere Dei consul factus (3), actuosae voluntatis fecunditatem ultra Urbis moenia porrexit, totamque in bonum consortii civilis impendit. Byzan tinorum imperatorum iniustis postulationibus restitit fortiter; exarcharum et mperialium administrorum fregit audaciam, sordidamque avaritiam coercuit publicus iustitiae socialis adsertor. Langobardorum ferociam mitigavit, minime veritus ad portas Urbis obviam ire Agilulfo, ut ipsum ab ea obsidione dimoveret, quod idem cum Attila Leo Magnus pontifex egerat ; nec a precibus blandisque suasionibus, aut ab agendo sagaciter ante destitit, quam formidatam eam gentem tandem aliquando pacatam vidit, aequiore reipublicae forma constituta, eandemque catholicae fidei additam, opera in primis piae reginae Theodolindae, in Christo filiae suae. Quare Gregorius iure sibi vindicat nomen servatoris et liberatoris Italiae, huius nempe terrae, quam ipse suaviter vocat suam (+). Pastoralibus eius, nunquam intermissis curis, in Italia, in Africa errorum reliquiae exstinguuntur, Ecclesiae res ordinantur in Galliis, Visigoti in Hispaniis inchoatae conversionis incrementa (1) Registrum 1, 4 ad Joann. episcop. Constantinop. (2) IOANN. DIAC., Vita Greg., (3) Inscr. sepulcr. — (4) Registr. v, 36 (40) ad Mauricium Aug. suscipiunt, Britannorum inclyta gens, quae, dum in mundi angulo posita in cultu lignorum ac lapidum perfida nunc usque remaneret (1), et ipsa ad veracem Christi fidem accedit. Cuius tam pretiosae acquisitionis accepto nuntio, Gregorius eo gaudio perfunditur, quo carissimi filii complexu pater, Iesu Servatori accepta referens omnia, cuius amore, inquit ipse, in Britannia fratres quaerimus, quos ignorabamus; cuius munere, quos nescientes quaerebamus, invenimus (2). Ea vero gens adeo se memorem Pontifici sancto probavit, ut ipsum usque appellarit: magistrum nostrum, Apostolicum nostrum, Papam nostrum, Gregorium nostrum, seque tamquam sigillum apostolatus eius existimarit. Denique tanta in ipso fuit operae vis, tanta salubritas, ut rerum ab eo gestarum memoria alte insederit in animis posterorum, media aetate po. tissimum, quae spiritum quodammodo ab eodem infusum ducebat, eius verbo quasi alimentum trahebat, eius ad exempla vitam moresque conformabat, succedente feliciter in orbe terrarum christianae societatis humanitate adversus romanam, quae, saeculorum emensa cursum, esse omnino desierat. Haec mutatio dexterae excelsi! Ac vere quidem affirmare licet, sic persuasum fuisse Gregorio, non aliam nisi Dei manum talia patrasse. His enim verbis de Britanniae conversione sanctissimum monachum Augustinum affatur, quae sane de ceteris omnibus in ministerio apostolico ab ipso gestis intelligi possunt. Cuius opus hoc est, inquit, nisi eius qui ait: Pater meus usque nunc operatur et ego operor? (3) Qui ut mundum ostenderet, non sapientia hominum, sed sua se virtute convertere, praedicatores suos, quos in mundum misit, sine litteris elegit; hoc etiam modo faciens, quia in Anglorum gente fortia dignatus est per infirmos operari (4). Equidem Nos minime latent, quae sancti Pontificis oculis, de se abiecte sentientis, omnino fugiebant, et rerum gerendarum peritia, et in coeptis ad exitum perducendis ingenium sagax, et in rebus disponendis mira prudentia, et sedula vigilantia et non intermissa sollicitudo. At compertum pariter est, ipsum, non qua huius mundi principes, vi et potentia fuisse progressum, qui in altissimo illo pontificiae dignitatis fastigio primus voluerit appellari: Servus servorum Dei, non profana tantum scientia aut persuasilibus humanae sapientiae verbis (5) viam sibi munivisse, non prudentiae tantum civilis consiliis, non instaurandae societatis rationibus diuturno studio praeparatis ac deinde in rem deductis, non denique, quod admirationem habet, mente concepto sibique proposito vasto aliquo tramite, in apostolico ministerio sensim percurrendo; quum contra, ut notum est, in ea esset cogitatione defixus, qua putaret imminere mundi finem, adeoque modicum tempus reliquum esse ad grandia facinora. Gracili admodum et infirmo corpore, diuturnis afflictatus morbis, ad extremum saepe vitae discrimen, incredibili tamen pollebat animi vi, cui nova semper alimenta suppeditabat vivida fides in Christi verbo certissimo in eiusque divinis promissis. Maximam quoque fiduciam collocabat in collata divinitus Ecclesiae vi, qua ipse rite posset suo in terris fungi ministerio. (1) Ibid. VIII, 29 (30) ad Eulog. episcop. Alexandr. () Ibid. x1, 36 (28) ad Augustin. Anglorum episcop. (3) IOANN. v, 17. — (4) Registr. x1, 36 (28). — (5) I Cor. II, 4. |