DECRETA

SS. ROMANARUM CONGREGATIONUM

S. CONGREGATIO EPISCOPORUM ET REGULARIUM

I.

DECRETUM

approbationis Societatis Missionariorum a Sancto Ioseph in Ditione Mexicana.

SA

ANCTISSIMUS Dominus Noster Leo Divina Providentia PP. XIII, attenta ubertate salutarium fructuum, quos tulit Societas Missionariorum a S. Ioseph nuncupata, domum principem habens in civitate Mexicana, attentisque praesertim commendatiis litteris Antistitum locorum, in quibus eiusdem Societatis domus reperiuntur, nec non Emi ac Rmi Dñi Iosephi Calasantii S. R. E. Cardinalis Vives y Tuto Protectoris, in audientia habita ab infrascripto Cardinali S. Congregationis Episcoporum et Regularium Praefecto die 28 Aprilis 1903 Societatem ipsam, iam amplissime laudatam et commendatam ut Congregationem votorum simplicium sub regimine Moderatoris Generalis, approbare et confirmare dignatus est: praeterea constitutiones praefatae Societatis, prout continentur in hoc exemplari, cuius autographum in archivio S. Congregationis Episcoporum et Regularium adservatur, ad septennium, per modum experimenti, benigne approbavit et confirmavit, prout praesentis decreti tenore tum praedicta Societas tum eius constitutiones respective approbantur et confirmantur, salva Ordinariorum iurisdictione ad formam SS. Canonum et Apostolicarum Constitutionum. Datum Romae e secretaria memoratae S. Congregationis Episcoporum et Regularium die 27 Aprilis 1903.

L. S.

D. Card. FERRATA Praef.

PH. GIUSTINI Secret.

A

II.

DECRETUM

approbationis Instituti Sororum a S. Ioseph in Ditione Mexicana.

NNO Domini 1872 opera piae mulieris Caesareae Esparza y Davalos, auspice rev. presbytero Iosepho Maria Vilaseca in Archidioecesi Mexicana, probante Archiepiscopo, ortum duxit Institutum Sororum a S. Ioseph B. M. V. sponso nuncupatum.

Quae quidem Sorores, cum sibi peculiarem finem sive scopum proponunt, ut, ad maiorem Dei gloriam, primum consulant propriae cuiusque sanctificationi, servando vota obedientiae, paupertatis et castitatis, certisque inhaerendo constitutionibus, tum in proximorum salutem pro viribus incumbant per eruditionem et Christianam educationem puellarum, et in locis Missionum, quatenus rerum adiuncta postulent atque Episcopi suaserint, per alia etiam exquisitionis caritatis opera. Cunctae autem vitam ducunt perfecte communem, sub regimine moderatricis generalis, sexto quoque anno eligendae, et exacto novitiatu, praedicta tria vota prius ad tempus, dein in perpetuum, ritu simplici emittunt. Enimvero huiusmodi Instituto non defuit inde ab initio tentationis probatio; sed, opitulante bonorum omnium largitore Deo, bonum certamen certaverunt feliciter enunciatae Sorores, ita ut ipsae non mediocrem ediderint salutarium fructuum ubertatem et iam in quatuordecim dioecesibus domos canonice erigere potuerint. Quum autem nuper Moderatrix et Consiliariae Generales Ssmo Domino Nostro Leoni Divina Providentia PP. XIII humillime supplicaverint, ut Institutum ipsum eiusque Constitutiones Apostolica auctoritate approbare dignaretur, Sacrorum Antistites, quorum in dioecesibus praefatae Sorores commorantur, et Emus ac Rmus D. Iosephus Cal. S. R. E. Cardinalis Vives y Tuto Instituti Protector, datis ultro litteris, earumdem preces summopere commendare non dubitarunt. Itaque Sanctitas Sua, re mature perpensa, attentisque praesertim commendatitiis litteris praedictorum Antistitum atque Emi Protectoris, in audientia habita ab infrascripto Cardinali Sacrae Congregationis Episcoporum et Regularium Praefecto die 18 Maii 1903, Institutum ipsum iam amplissime laudatum et commendatum, uti congregationem votorum simplicium sub regimine moderatricis generalis, approbare et confirmare dignata est, prout praesentis decreti tenore benigne approbat et confirmat, salva Ordinariorum iurisdictione, ad formam SS. Ca

nonum et Apostolicarum Constitutionum; dilata ad opportunius tempus approbatione Constitutionum.

Datum Romae e Secretaria praefatae Sacrae Congregationis Episcoporum et Regularium die 27 Maii 1903.

D. Card. FERRATA, Praef.

L. S.

PH. GIUSTINI, Secret.

Nota

Praedictae Sorores a S. Ioseph obtinuerunt a S. Sede formale Decretum approbationis, quin prius praecesserit Decretum, quod vocant, Laudis, uti mos est penes Sacram Congregationem Episcoporum et Regularium in approbandis Institutis votorum simplicium.

Dispensatio votorum pro monialibus Institutorum mere dioecesanorum spectat ad Episcopum, sub cuius iurisdictione moniales degunt.*

A Moderatoribus quorumdam Institutorum mere dioecesanorum S. Congregationi Episcoporum et Regularium sequentis dubii, circa votorum dispensationem, solutio proposita fuit, nempe : " An dispensatio votorum pro monialibus domorum filialium in dioecesi existentium diversa ab illa, in qua degit domus princeps, competat Ordinario domus filialis, vel potius Ordinario domus principis

S. Congregatio, audito Consultorum voto, atque attenta Constitutione "Condita Christi Ecclesia, respondendum mandavit: Ad primum Affirmative.

Ad secundum Negative.

Datum Romae, e Secretaria eiusdem S. Congregationis die 21 aprilis 1993.

Rescriptum hoc summatim et latine refertur, dum gallico idiomate pro

S. CONGREGATIO CONCILII

A.

Ad complementum dubiorum per summaria precum propositorum in Congregatione diei 28 Martii 1903, in primo fasciculo relata, haec manent addenda, in eodem ob spatii deficientiam omissa.

1096

2

I's.

I. OSNABURGEN.

DUBIA CIRCA

PERCEPTIONEM FRUCTUUM PRAEBENDARUM.

capitulo cathedrali Ecclesiae Osnaburgensis haec viget lex a S. Sede approbata: “ Canonici et Vicarii, qui ordine defunctum vel promotum sequuntur, ascendunt et a die ascensionis reditus Canonicatur seu praebendae adnexos percipiunt „. (§. 13 Statutorum). Vigore huius articuli ascensus ad praebendas vacantes fit ipso iure neque expressa optio neque novus possessionis actus requiritur. Cuius tamen applicatio nunc quaestionibus implicatur. Siquidem, defuncto a. 1890 die II Iunii, Antonio Thiele, primo inter canonicos, secundus Canonicus. obtinuit eius praebendam, tertius vero, nempe D. Clemens Cosse, habuit secundam et ita porro. Sed Rev. Cosse mente erat captus ideoque non potuit dare suum consensum ad possessionem praebendae capessendam. Unde dubium exortum est an reapse ipse secundam praebendam adeptus sit; et consequenter an quarto canonico, Henrico Meurer, spectet tertia praebenda vel potius secunda, quia haec censenda sit hactenus vacans ex amentia Rev. Cosse. Neque quaestio agitur tantum honoris causa, cum differentia inter secundam et tertiam praebendam stet in circiter 1200 marcarum summa; qui fructus a die 11 Iunii 1890, ob exortam controversiam, neutri canonico soluti sunt, sed, depositi sub annuo foenere, hodie creverunt ad 2900 marcas.

Interim impletior quaestio evadit, cum iste quartus canonicus Henricus Meurer die 5 Iunii 1901 diem obierit supremum et in suo testamento postulavit, prout refert Episcopus: " ut pecuniae summa differentialis, de qua dissentiebatur, pro sua parte ad pias causas, aut dubio soluto per E.mos Patres S. Congregationis Concilii, aut insoluto, consentientibus haeredibus canonici Clementis Cosse amentis, exhibeantur ".

Sed malo fato etiam iste Clemens Cosse die 21 Februarii 1902 mortuus est et quidem intestatus, relinquens fere 35 haeredes in dis

sitis regionibus disseminatos. Quapropter Episcopus Osnaburgen., cum nequeat ad quaestionem solvendam expostulare haeredum Cosse consensum, hoc proposuit dubium solvendum EE. PP.:

"Utrum canonicus Clemens Cosse mente plene destitutus in altius beneficium, quod nullatenus cognoscere potuit, ascendere et reditus praebendae adnexos percipere debuerit,.

Et dependenter ab huius dubii solutione quasdam alias quaestiones proponit circa chorale servitium eiusque munia iuxta peculiares capituli constitutiones, referens argumenta pro opportuna sententia.

Et S. Congregatio, omnibus mature perpensis, ita rescribendum statuit:

"Canonico Cosse ascensum deberi; quoad servitium chorale serventur constitutiones capitulares

Brixiae ab a, 1502 constituta est parochialis Ecclesia S. Agathae ad praescriptum Const. "Iniunctum nobis, Alexandri VI, in eaque curam animarum agit Praepositus-parochus cum tribus aliis. perpetuis cappellanis congrua praebenda instructis. Quorum munus melius declaratum est rescripto huius S. Congr. diei 24 Iulii 1875, edicente ipsis competere ius" exercendi curam animarum dependenter ab ipso Praeposito

Unum ex his cappellanis Episcopus, proponente Praeposito, suffecit alicui parocho aegrotanti extra civitatem et eius loco posuit, inauditis ceteris duobus cappellanis, quemdam alium sacerdotem, uti vicarium.

Quod aegre ferentes cappellani, prohibuerunt quominus neo-vicarius officium susciperet.

Cum insuper Praepositus asserat sibi competere ius proponendi consilio Fabricae Ecclesiae sacerdotem deputandum in Praefectum Sacristiae, inauditis cappellanis, etiam quoad hoc Praeposito adversantur Cappellani.

Ordinarius brixiensis tamen, die 5 septembris 1902, decretum aliquod dedit favore Praepositi quoad utramque quaestionem.

Verum, cum eidem decreto parere renuerint cappellani, ipse Praepositus, Rmus Volpi, recursum fecit ad hanc S. Congr. suas graves rationes exponens ac aliqua dubia subiiciens.