Festis instruere neglexerint; contra Parochos, qui sine licentia Ordinarii, aut Vicarii Generalis, in scriptis obtenta, per duodecim dies continuos, à Parochiis abfuerint; contra eos Presbyteros, qui absque nostra licentia, à sacro secessu, præscripto tempore, abfuerint; contra eos, qui Missam celebrare ausi fuerint, in laceris vel sordidis vestimentis, aut cum linteolis non mundis; contra Parochos, qui schedulam præscriptam, Episcopo non præsentaverint, occasione visitationis; contra Parochos, qui in posterum, plusquam quindecim agri jugera conduxerint; contra Sacerdotes, qui, "Visitationem Infirmorum," aut alias preces, ad sanitatem corporis obtinendam, legerint, pro persona quaeumque, suæ curæ spirituali non commissa; et generaliter, contra omnes clericos, qui in materia gravi, statuta diœcesana, violaverint, Notandum, quòd si sacerdos, actum ordinis exercendo, censuram viola verit, fit, ipso facto, irregularis: et si violaverit irregularitatem, excommunicandus est. Ad irregularitatem incurrendam, nulla requiritur admo, nitio, vel denunciatio, nec excusat ignorantia. Neque tollitur irregu laritas, nisi dispensatione Episcopi, si ex occulto delicto orta est; si verò ex delicto publico ortum habuerit, tunc Summi Pontificis dispensatio requiretur. Casus, Summo Pontifici reservati, semper habent censuram annexam. Meminerint sacerdotes, illis nunquam sub ullo prætextu licere, excommunicationem, aut alias censuras, contra aliquem ferre, aut etiam comminari et multò minus licere, maledicta aut imprecationes invocare. Nonnunquam quidem necesse videtur, quosdam obduratos et contumaces peccatores, durè increpare; sed hoc, ut palàm fiat, omninò vetatur, nisi delicta eorum sint notoria; et tunc etiam districtè prohibemus, ne sacerdos ullus audeat, eos, aut nomine, aut aliquo indicio, vel circumlocutione designare, sine expressa licentia Episcopi aut Vicarii Generalis. Quandocumque expedire videbitur aliquem corripere, recordetur sacerdos, Christi monitionis : "Si pecca"verit in te frater tuus, vade, et corripe eum inter te et ipsum so"lum; si te audierit, lucratus eris "fratrem tuum. Si autem te non "audierit, adhibe tecum unum aut "duos, ut in ore duorum vel trium "testium, stet omne verbum. Quod "si non audierit eos, dic Ecclesiæ." * Servetur ergo hic ordo charitatis; et meminerint sacerdotes, duràs increpationes raro emendationem producere, et sermones opprobriis plenos, ad nihil inservire, nisi ut peccatorem contumacem faciant, et dedecus in * Mat. xviii. 15, 16, 17, Sacerdotem, et sacrum Christi ministerium, inducant. Imprimis autem caveant, ne ex illo altari, ubi Hostia pro peccatis offertur, et Evangelium salutis prædicatur, increpationes aut opprobria efferre, propter debita, aut quæcumque alia, quæ lucrum mundanum sapere videantur. Quando quis ex populo in censuram incurrerit, non est absolvendus sine licentia Ordinarii: et hæc licentia non concedetur, donec reus, injuriam Deo, vel proximo illatam, plene reparaverit, et congruam pœnitentiam impleverit, aut saltem susceperit. Qui in censuras publicè incurrunt, publicè, in Ecclesia, absolvantur. CAPITULUM DECIMUM SEPTIMUM. DE SACRAMENTO EXTREMÆ UNCTIONIS. Pater misericordiarum, et Deus totius consolationis, qui consolatur nos in omni tribulatione nostra, et qui alia sacramenta donavit, ut, per ea, fidelibus impertiantur gratiæ quibus indigent, ad justè, et piè in vitæ cursu vivendum, Sacramentum Extremæ unctionis benignè instituit, ut in hora mortis, contra spiritualis inimici impetus, protegamur. Quam necessaria sit gratia specialis, ut in Domino moriamur, abundè patet; nam ut docet Concilium Tridentinum: "etsi adversarius noster, occasiones 66 per omnem vitam quærat et captet, "ut devorare animas nostras quoquo |