sonus, per clericum datur signum benedictionis cum tintinnabulo, ter illud pulsando.

10. Sacerdos, data benedictione, deponit Sacramentum super altare, ita ut Crucifixi imago populum respiciat, facit ibidem genuflexionem utroque genu, amoto interim velo humerali; descendit cum assistentibus, si adsint, retrahens se aliquantisper ad cornu evangelii, ne terga vertat Sacramento, ad infimum altaris gradum, ubi remanet genuflexus. Interim sacerdos assistens cum stola statim reponit sacramentum in tabernaculo, factis ante et post genuflexionibus, unico genu; claudit ostium tabernaculi; et descendit ad locum suum. Surgunt omnes, genuflectunt, et operto capite redeunt, eodem ordine quo progressi fuerant, ad sacristiam.

MODUS IN IPSA BENEDICTIONE SER

VANDUS.

Sacerdos, Ostensorium, ut supra descriptum est, manibus tenens, vertit se a parte Epistolæ, ita ut in medio altaris populum respiciat. Tunc illud elevat decenti mora, non supra caput, sed tantum usque ad oculos, et eodem modo illud demittit infra pectus; mox iterum recta illud attollit usque ad pectus; et deinde ad sinistrum humerum ducit, et reducit ad dexterum, nec ante pectus reducit, sed continuo se convertit ad cornu Evangelii; perficiens

circulum, nec tamen, dum crucem efformat, movens pedes.

Si Episcopus hunc sacrum ritum peragere voluerit, serventur quæ superius descripta sunt, præter sequentia.

1. Adhibendi sunt ministri sacri, dalmaticis, absque manipulis induti; inter quos Episcopus, super pulvinari in infimo gradu, genuflexus manet, dum cantantur hymni

etc.

2. Cantata ab Episcopo Oratione Deus qui nobis, diaconus, ipsi assistens, vel sacerdos superpellicio indutus, et stolam assumens, deponit a throno SS. Sacramentum, et reverenter collocat in medio Altaris. Episcopus velum super humeros habens, cum diacono et subdiacono accedit ad suppedaneum altaris, ibique omnes genuflexi adorant (ceremoniario pulvinar præbente). Diaconus surgit, et utraque manu capit Ostensorium, illudque, adhuc stans, reverenter collocat in manibus velo coopertis Episcopi genuflexi: qui statim surgit, diacono, e contra, statim genuflectente. Episcopus se vertit ad populum, in medio altaris, et trinam benedictionem impertitur; scilicet primo versus latus epistolæ, tunc in medio altaris, tandem versus cornu evangelii, ubi perficit circulum. Tunc Ostensorium tradit diacono ad ejus dexteram genuflexo, qui statim surgit; et illud reverenter collocat super corporali, Episcopo immediate genua flectente. Detracto ab ejus humeris velo, surgit Episcopus cum ininistris, et descendit ad infimum gradum, ubi genuflexus manet, dum a diacono, vel a sacerdote assistente, qui stolam assumit, reponitur SS. Sacramentum, modo supra descripto, in Tabernaculo. Surgit tunc Pontifex, et post genuflexionem assumit mitram, et baculum, ac

redit in sacristiam.

A simplici sacerdote nunquam datur

trina sed unica tantum benedictio.

III.

RESCRIPTUM DE MISSIS IN FESTIS REDUCTIS.

Episcopi Hibernenses in Synodo apud Thurlesiam habita petitionem hanc S. Sedi Apostolicæ exhibendam censuerunt:

"In festis, Apostolica auctoritate, reductis apud nos ex dispensatione Sedis Apostolicæ Parochi Missam pro populo applicare non tenentur habito tamen Episcopi consensu. Non sunt tamen exempti iis diebus ab obligatione Missam celebrandi, cum in rescripto Apostolico jubeantur commemorationem populi prædictis diebus in Missa facere. Cum vero sine magno incommodo Missæ in pluribus Ecclesiis celebrari non possint, supplicandum arbitramur Sedi Apostolicæ ut Parochi ab obligatione celebrandi prædictis diebus eximantur: licet eodem tempore optemus ut Parochi, cum id commode possint, celebrare non omittant".

Ex Aud. Sanctissimi habita die 4 Maji, 1851. Sanctissimus Dominus Noster Pius Divina Providentia PP. IX. referente infrascripto S. Congregationis de Propaganda Fide Secretario ac juxta votum EE. PP. ejusdem S. Con. benigne petitioni Episcoporum indulsit, ita tamen ut res arbitrio et conscientiæ Episcoporum remittatur: Contrariis quibuscumque minime obstantibus.

Dat. Romæ ex Aed. d. S. C. de Propaganda Fide die et anno quibus supra; Gratis Sine ulla omnino solutione quocumque titulo.

AL. BARNABÒ, a Secretis.

IV

RESCRIPTA DE COLLEGIIS REGINE.

ILLUSTRISSIME AC REVERENDISSIME DOMINE-Mirum fortasse videbitur quod Sacræ Congregationis responsum de collegiis academicis tamdiu dilatum fuerit; verum et negotii ipsius de quo agitur gravitas et rerum pertractandarum copia effecerunt ut diuturnum tempus effluxerit antequam, documentis et rationibus pro utraque sententia rite perpensis, judicium tuto edi posset. Illud vero ante omnia significare debemus ne cogitasse quidem Sacram Congregationem aliquid minus rectum sibi proposuisse Antistites illos, qui collegiorum institutioni favere visi sunt; diuturna siquidem experientia illorum probitatem compertam habet, eosdemque in eam fuisse mentem impulsos existimat spe tantummodo majoris boni assequendi, utque religionis prosperitati in Hibernia consulerent. Attamen, re mature et quolibet sub respectu penitus considerata, fructus hujusmodi ex ea collegiorum erectione Sacra Congregatio haud sibi audet polliceri; grave imo periculum fidei Catholicæ inde obventurum timet; uno verbo, religioni institutionem hujusmodi detrimento existere arbitratur.

Monitos proinde voluit Archiepiscopos et Episcopos Hiberniæ ne ullam in ejusdem executione partem habeant: quemadmodum vero exoptasset ut antequam ex eis nonnulli apud Gubernium agerent ad legis præfata Collegia respicientis mitigationem, aliaque in eorundem favorem obtinenda, Sedis Apostolicæ sententiam postulassent, ita pro summo obsequio quod erga eandem Hiberniæ Antistites jugiter præ se tulerunt, haud dubitat quin iidem ea, quæ in contrarium præstiterint, sint retractaturi. Hæc omnia vero haud efficiunt

quominus si aliqui ex vobis nonnulla gravioris momenti ulterius notanda habeant, Sacræ Congregationi libere patefaciant, ut de omnibus rite dijudicari valeat.

Cæterum Sacra Congregatio probe noscit quanti intersit adolescentium, civilioris præsertim cœtus, scientificæ instructioni consulere: proinde Amplitudinem Tuam, et Suffraganeos simul Episcopos, hortatur, ut media omnia legitima quæ in vestra sint potestate ad eandem promovendam adhibeatis. Curandum erit ut Collegia Catholica, quæ jam constituta reperiuntur, magis magisque floreant, eis additis, in philosophica presertim facultate, utilioribus cathedris quæ fortasse desiderentur, atque ita ea Collegia disponantur, ut majori adolescentium numero, prout regionum adjuncta exigant, patere possint. Imprimis vero opportunum Sacra Congregatio fore duceret, si, collatis viribus, Catholicam academiam ad illius instar quæ per Belgii Antistites in civitate Lovaniensi fundata est, in Hibernia quoque erigendam Episcopi curarent.

Hæc vero omnia ut ex votis feliciter contingant, Sacra Congregatio Episcopos hortatur quatenus mutuam unionem maximamque concordiam perpetuo servent, neque se partium studio abripi sinant ob negotia quæ sacrum ministerium ipsis creditum haud attingant, cunctisque pateat Dei cultum, religionis bonum, animarum demum salutem eosdem tantummodo quærere.

Hæc vero eo majore studio vos præstituros arbitramur, cum eadem in omnibus Sanctissimi Domini Nostri PI IX sententia extiterit; postquam enim accuratam de universo hoc negotio notitiam sibi comparasset, Sacræ Congregationis consilium probandum censuit, eique supremum auctoritatis suæ robur adjecit.