49. Civilis auctoritas potest impedire quominus sacrorum Antistites et fideles populi cum Romano Pontifice libere ac mutuo communicent. Alloc. Maxima quidem, 9 Junii 1862. 50. Laica auctoritas habet per se jus praesentandi Episcopos, et potest ab illis exigere ut ineant dioecesium procurationem antequam ipsi canonicam a S. Sede institutionem et Apostolicas Litteras accipiant. Alloc. Nunquam fore, 15 Decembris 1856. 51. Immo laicum Gubernium habet jus deponendi ab exercitio pastoralis ministerii Episcopos, neque tenetur obedire Romano Pontifici in iis quae episcopatuum et Episcoporum respiciunt institutionem. Litt. Apost. Multiplices inter, 10 Junii 1851. 52. Gubernium potest suo jure immutare aetatem ab Ecclesia praescriptam pro religiosa tam mulierum quam virorum professione, omnibusque religiosis familiis indicere ut neminem sine suo permissu ad solemnia vota nuncupanda admittant. Alloc. Nunquam fore, 15 Decembris 1856. 53. Abrogandae sunt leges quae ad religiosarum familiarum statum tutandum, earumque jura et officia pertinent, immo potest civile Gubernium iis omnibus auxilium praestare, qui a suscepto religiosae vitae instituto deficere ac solemnia vota frangere velint; pariterque potest religiosas easdem familias perinde ac collegiatas ecclesias et beneficia simplicia, etiam juris patronatus, penitus extinguere, illorumque bona et reditus civilis potestatis administrationi et arbitrio subjicere et vindicare. Alloc. Acerbissimum, 27 Septembris 1852. Alloc. Probe memineritis, 22 Januarii 1855. 54. Reges et Principes non solum ab Ecclesiae jurisdictione eximuntur, verum etiam in quaestionibus jurisdictionis dirimendis superiores sunt Ecclesiae. Lit. Apost. Multiplices inter, 10 Junii 1851. 55. Ecclesia a Statu, Statusque ab Ecclesia sejungendus est. Alloc. Acerbissimum, 27 Septembris 1852. § VII. ERRORES DE ETHICA NATURALI ET CHRISTIANA. 56. Morum leges divina haud egent sanctione, minimeque opus est ut humanae leges ad naturae jus conformentur, aut obligandi vim a Deo accipant. Alloc. Maxima quidem, 9 Junii 1862. 57. Philosophicarum rerum morumque scientia, itemque civiles leges possunt et debent a divina et ecclesiastica auctoritate declinare. Alloc. Maxima quidem, 9 Junii 1862. 58. Aliae vires non sunt agnoscendae, nisi illae quae in materia positae sunt, et omnis morum disciplina honestasque collocari debet in cumulandis et augendis quovis modo divitiis ac in voluptatibus explendis. Alloc. Maxima quidem, 9 Junii 1862. Epist. Encycl. Quanto conficiamur, 10 Augusti 1863. 59. Jus in materiali facto consistit, et omnia hominum officia sunt nomen inane, et omnia humana facta juris vim habent. Alloc. Maxima quidem, 9 Junii 1862. 60. Auctoritas nihil aliud est nisi numeri et materialium virium summa. Alloc. Maxima quidem, 9 Junii 1862. P 61. Fortunata facti injustitia nullum juris sanctitati detrimentum affert. Alloc. Jamdudum cernimus, 18 Martii 1861. 62. Proclamandum est et observandum principium quod vocant De non interventu. Alloc. Novos et ante, 28 Septembris 1860. 63. Legitimis Principibus obedientiam detrectare, immo et rebellare licet. Epist. Encycl. Qui pluribus, 9 Novembris 1846. Epist. Encycl. Noscitis et Nobiscum, 8 Decembris 1849. 64. Tum cujusque sanctissimi juramenti violatio, tum quaelibet scelesta flagitiosaque actio sempiternae legi repugnans, non solum haud est improbanda, verum etiam omnino licita, summisque laudibus efferenda, quando id pro patriae amore agatur. Alloc. Quibus quantisque, 20 Aprilis 1849. § VIII. ERRORES DE MATRIMONIO CHRISTIANO. 65. Nulla ratione ferri potest, Christum evexisse matrimonium ad dignitatem sacramenti. Litt. Apost. Ad Apostolicae, 22 Augusti 1851. 66. Matrimonii sacramentum non est nisi quid contractui accessorium ab eoque separabile, ipsumque sacramentum in una tantum nuptiali benedictione situm est. Litt. Apost. Ad Apostolicae, 22 Augusti 1851. 67. Jure naturae matrimonii vinculum non est indissolubile, et in variis casibus, divortium proprie dictum auctoritate civili sanciri potest. Litt. Apost. Ad Apostolicae, 22 Augusti 1851. 68. Ecclesia non habet potestatem impedimenta matrimonium dirimentia inducendi, sed ea potestas civili auctoritati competit, a qua impedimenta existentia tollenda sunt. Litt. Apost. Multiplices inter, 10 Junii 1851. 69. Ecclesia sequioribus saeculis dirimentia impedimenta inducere coepit, non jure proprio, sed illo jure usa, quod a civili potestate mutuata erat. Litt. Apost. Ad Apostolicae, 22 Augusti 1851. 70. Tridentini canones qui anathematis censuram illis inferunt qui facultatem impedimenta dirimentia inducendi Ecclesiae negare audeant, vel non sunt dogmatici vel de hac mutuata potestate intelligendi sunt. Litt. Apost. Ad Apostolicae, 22 Augusti 1851. 71. Tridentina forma sub infirmitatis poena non obligat, ubi lex civilis aliam formam praestituat, et velit hac nova forma interveniente matrimonium valere. Litt. Apost. Ad Apostolicae, 22 Augusti 1851. 72. Bonifacius VIII. votum castitatis in Ordinatione emissum nuptias nullas reddere primus asseruit. Litt. Apost. Ad Apostolicae, 22 Augusti 1851. 73. Vi contractus mere civilis potest inter Christianos constare veri nominis matrimonium; falsumque est, aut contractum matrimonii inter Christianos semper esse sacramentum, aut nullum esse contractum, si sacramentum excludatur. Litt. Apost. Ad Apostolicae, 22 Augusti 1851. Lettera di S.S. PIO IX. al Re di Sardegna, 9 Septembre 1852. Alloc. Acerbissimum, 27 Septembris 1852. Alloc. Multis gravibusque, 17 Decembris 1860. 74. Causae matrimoniales et sponsalia suapte natura ad forum civile pertinent. Litt. Apost. Ad Apostolicae, 22 Augusti 1851. Alloc. Acerbissimum, 27 Septembris 1852. N.B. Huc facere possunt duo alii errores de clericorum coelibatu abolendo et de statu matrimonii statui virginitatis anteferendo. Confodiuntur, prior in epist. encycl. Qui pluribus, 9 Novembris 1846, posterior in litteris apost. Multiplices inter, 10 Junii 1851. § IX. ERRORES DE CIVILI ROMANI PONTIFICIS PRINCIPATU. 75. De temporalis regni cum spirituali compatibilitate disputant inter se Christianae et Catholicae Ecclesiae filii. Litt. Apost. Ad Apostolicae, 22 Augusti 1851. 76. Abrogatio civilis imperii, quo Apostolica Sedes potitur, ad Ecclesiae libertatem felicitatemque vel maxime conduceret. Alloc. Quibus quantisque, 20 Aprilis 1849. N.B. Praeter hos errores explicite notatos, alii complures implicite reprobantur proposita et asserta doctrina, quam Catholici omnes firmissime retinere debeant, de civili Romani Pontificis principatu. Ejusmodi doctrina luculenter traditur in Alloc. Quibus quantisque, 20 Aprilis, 1849; in Alloc. Si semper antea, 20 Maii 1850; in Litt. Apost. Cum Catholica Ecclesia, 26 Martii 1860; in Alloc. Novos, 28 Septembris 1860; in Alloc. Jamdudum, 18 Martii 1861; in Alloc. Maxima quidem, 9 Junii 1862. § X. ERRORES QUI AD LIBERALISMUM HODIERNUM REFERUNTUR. 77. Aetate hac nostra non amplius expedit, religionem Catholicam haberi tamquam unicam Status religionem, caeteris quibuscumque cultibus exclusis. Alloc. Nemo vestrum, 26 Julii 1855. |