Death, and Resurrection of our Lord JESUS CHRIST, and the Hypostatic Union of the two Natures, the divine and the human; the Divine Maternity of the Most Holy Mary, together with her most spotless Virginity.

The true, real, and substantial presence of the Body, together with the Soul and Divinity of our Lord JESUS CHRIST in the most holy Sacrament of the Eucharist.

The seven Sacraments instituted by JESUS CHRIST for the salvation of mankind, that is to say-Baptism, Confirmation, Eucharist, Penance, Extreme Unction, Order, Matrimony.

Purgatory, the Resurrection of the Dead, Everlasting

Life.

The Primacy, not only of honour, but also of jurisdiction of the Roman Pontiff, successor of St. Peter, Prince of the Apostles, Vicar of JESUS CHRIST.

The veneration of Saints and of their images.

The authority of the Apostolic and Ecclesiastical Traditions, and of the Holy Scriptures, which we must interpret and understand only in the sense which our Holy Mother the Catholic Church has held and holds.

And everything else that has been defined and declared by the sacred Canons and by the General Councils, especially by the Holy Council of Trent.

With a sincere heart therefore, and with unfeigned belief, I detest and abjure every error, heresy, and sect opposed to the said Holy Catholic and Apostolic Roman Church. So help me God, and these his holy Gospels which I touch with my hands.

I, as aforesaid, have with my own hand signed this act of my sincere conversion, and return into the bosom of the same Church, which I have recited word for word.

APPENDIX VI.
[Ad, pag. 79, n. 51.]

RESCRIPTUM DE TEMPORE PASCHALI.

Hibernenses Antistites ex Concilio apud Thurlesiam habito preces in hunc modum Sedi Apostolicae exhibuerunt :

"Tempus Paschale pro tota Hibernia ex indulto Pauli V. a die Cinerum usque ad diem Ascensionis Domini extenditur. Cum vero ob multitudinem fidelium intra illud tempus omnes praeceptum adimplere non possint, supplicem libellum Pontifici exhibendum esse arbitramur, ut ulteriorem prorogationem ejusdem temporis usque ad octavam festi SSrum Apostolorum Petri et Pauli benigne concedat."

Ex Aud. Sanctissimi habita die 4 Maii 1851.

Sanctissimus Dominus Noster Pius Divina Providentia PP. IX. referente me infrascripto S. Congregationis de Propaganda Fide Secretario, juxta votum EE. PP. ejusdem S. C. benigne indulsit juxta petita; contrariis quibuscumque non obstantibus.

Dat. Romae, ex Aed. dictae S. C. de Propaganda Fide, die et anno quibus supra.

Gratis, sine ulla omnino solutione quocumque titulo.

AL. BARNABO, a Secretis.

APPENDIX VII.

[Ad. pag. 79, n. 54.]

INSTRUCTIO

S, CONGREGATIONIS DE PROPAGANDA FIDE DATA DIE 25 feb. 1859, DE DELATIONE SANCTISSIMI AD INFIRMOS.

ILLME ET RME DOMINE.

Etsi sancta omnia sancte tractanda sint, propterea quod ad Deum pertineant qui essentialiter sanctus est, attamen augustissimum Eucharistiae sacramentum sicut sacris mysteriis omnibus absque ulla comparatione sanctitate praeeminet, ita maxima prae ceteris veneratione est pertractandum. Nil itaque mirum si tot Ecclesia diversis temporibus ediderit decreta, quibus SSmae Eucharistiae delatio pro adjunctorum varietate vel denegaretur omnino, vel ea qua par esset reverentia admitteretur;' cum nihil antiquius, fuerit Ecclesiae Dei quam ut animarum profectum atque aedificationem debito cum honore divinorum omnium divinissimi mysterii consociaret. Haec porro prae oculis habens Sacrum hoc Consilium Christiano Nomini Propagando, cum primum intellexit in quibusdam istius regionis Dioecesibus consuetudinem seu potius abusum invaluisse, ut Sacerdotes SSmum Sacramentum a mane usque ad vesperam secum deferrent ea tantum de causa quod in aliquem forte aegrotum incidere possent, ad Metropolitanos censuit scribendum, tum ut consuetudinem illam ab Ecclesiae praxi omnino abhorrere declararet, tum etiam ut ejus extensionem accuratius deprehenderet. Responsa Archiepiscoporum brevi ad Sacram Congregationem pervenerunt,

'Vid. quae in rem proferuntur in subjectis notis.

ex quibus innotuit, multis in locis de abusu illo gravem admirationem exortam esse, cum aliqua in Dioecesi ne credibilis quidem videretur. Verum non defuerunt Antistites qui illius existentiam ejusque causas ingenue confessi sunt. Quare Emis Patribus Sacri hujus Consilii in generalibus comitiis die 28 Septembris elapsi anni habitis, omnia quae ad hanc rem referebantur exhibita sunt perpendenda, ut quid SSmi Sacramenti debitus honor ac veneratio postularent in Domino decerneretur. Omnibus igitur maturo examini subjectis, statuerunt Emi Patres literas encyclicas ad Archiepiscopos atque Episcopos istius regionis dandas esse, quibus constans Ecclesiae rigor circa Eucharistiae delationem commemoraretur. Voluit insuper S. C. ut sacrorum Antistites excitarentur, quemadmodum praesentium tenore excitantur, ad communem Ecclesiae disciplinam hac in re custodiendam, quantum temporis ac locorum adjuncta nec non inductarum consuetudinum ratio patiantur, ita tamen ut sedulam navent operam ad veros abusus corrigendos atque eliminandos. Quam quidem in rem censuerunt Patres Fñi apprime conferre frequentem celebrationem sacrificii missae, quo videlicet Sacerdotes facile necessitati occurrere possunt SSmam Eucharistiam secum per multos dies retinendi. Quae cum ita sint, hortor Amplitudinem tuam, ut in eum finem rurales aediculas multiplicandas cures, atque talia edas decreta ex quibus delatio SSmi Sacramenti ad urgentes tantum causas, atque ad actuale ministerii sacerdotalis exercitium coarctetur, injuncta vero presbyteris stricta obligatione semper in hisce casibus Sanctam Hostiam super pectus deferendi. Denique decreverunt Emi Patres ut de negotio isto gravissimo in Provincialibus Conciliis agatur, quo nimirum Episcopi eam in suis dioecesibus communem normam inducere satagant, quam augustissimum Eucharistiae mysterium decere existimaverint. Tandem Ampli

tudini tuae significare non praetermitto omnia et singula quae superius decreta sunt SSño D. N. Pio PP. IX. per me relata fuisse in audientia diei 3 Octobris elapsi anni, eaque a Sanctitate Sua in omnibus adprobata fuisse atque apostolica auctoritate confirmata.

Datum Romae ex Aedibus S. Congregationis de Propaganda Fide die 25 Februarii 1859.

Amplitudinis Tuae

Uti Frater addictissimus.

1. Ex dubiis propositis pro christianis Sinensibus. Ad propositum dubium "An sacerdotibus sinensibus liceat in itineribus quae longissima sunt secum deferre Eucharistiam ne ea priventur?" Resp. Non licere. Qualificatores S. O. die 27 Martii 1865, et Emi approbarunt die 15 April 1865.

2. Pro Gubernatoribus navium Lusitaniae qui singulis annis in Indias orientales navigant, petentibus licentiam deferendi sacramentum Eucharistiae, ne nautae et Rectores sine viatico decedant. Lecto memoriali et auditis votis SSmus supradictam petitionem omnino rejecit; ita quod nec in posterum ullo modo de ea tractetur. S. C. S. O. die 13 Julii 1660.

3. Bened. XIV. Inter omnigenas pro Incolis Regni Serviae et finitimarum Regionum." "At ubi (sicuti ibidem legitur) Turcarum vis praevalet et iniquitas, sacerdos stolam semper habeat coopertam vestibus; in sacculo seu bursa pixidem recondat quam per funiculos collo appensam in sinu reponat et nunquam solus procedat, sed uno saltem fideli, in defectu Clerici, associetur."

4. Honorius III. in cap. Sane de celebratione Miss. expresse habet de delatione Eucharistiae quod si “in partibus infidelium ob necessitatem S. Viatici permittitur, tamen extra necessitatem permittenda non est, cum hodie Ecclesiastica lege absolute prohibitum sit ut occulte