deputaturos ad

rearum curam.

ac saluti procurandae, quantum optaverant, plene consulerent, atque providerent.

Missionarii § 28. Cum vero et nos, Christi Domini Soc. Iesn proonunt Ponti- documentis praedecessorumque nostrorum he se aliquos exemplo excitati, anxie cogitaremus, qua præcipuam Pa- ratione illud tandem reipsa consequi possemus, quod eisdem praedecessoribus nostris tantopere cordi fuit: opportune accidit, ut Societatis Iesu missionarii, quorum villicationi regnorum Madurensis, Mayssurensis et Carnatensis missiones potissimum concreditae sunt, postquam declarari a nobis articulum de Pareis postularunt, paratos se nobis obtulerint, pollicitique sint (modo id nos ipsi probaremus) certos aliquos delegare missionarios, qui Pareis convertendis dirigendisque praecipue dant Pontifex id operam. Quod quidem eorum consilium, probat. quo Parearum conversioni et saluti satis bene consultum fore confidimus, paterno gaudio suscipientes, pro temporum circumstantiis probandum commendandumque esse duximus, oblationisque nobis factae, ac religiosi promissi exemplum ab eorum Praeposito Generali subscriptum, in huius Romanae atque universalis Inquisitionis Tabularium referri perpetuoque asservari mandavimus.

Et charitatem erga omnes in

trina Apostoli

§ 29. Praemonemus itaque in primis parcoleat ex doc- tium illarum missionarios universos, ut et ipsius Chri- quae apostolici eorum ministerii erga fideles omnes ex divina institutione potissimae partes sunt, minime obliviscantur; ac, serio perpendentes, quod inter eos, qui filii Dei sunt, per fidem quae est in Christo Iesu iuxta doctrinam Apostoli, iam non est servus neque liber, non est masculus neque foemina, sed omnes unum sunt in Christo lesu (quod ipse quoque Salvator noster a Deo Patre suo postulaverat pro omnibus, qui credituri erant per verbum discipulorum in ipsum, rogans nimirum, ut omnes unum sint, sicut tu, Pater, in me, et ego in te, ut et ipsi in nobis unum sint, ut credat Mundus, quia tu me misisti), novos credentes instruant, oportere illos eo mutuae caritatis vinculo inter sese colligari, ex qua veluti tessera et Divini Filii ab aeterno Patre missionem, et Christianae Religionis veritatem facile gentiles agnoscant.

rum loco sub

Et de hu

tra decennium.

grotant, pro viribus petant, ad eos invisendos, ac piis sermonibus, ac precibus, sacramentorumque pabulo recreandos, eosque demum in extremo vitae discrimine constitutos sancto infirmorum Oleo deliniendos, absque personarum aut sexus exceptione. Ubi vero contigerit praefatos mis- Et alios aliosionarios ad Parearum curam praecipue de- rogari. putatos, aut eorum aliquem e vivis excedere, vel alio abire; alterum, alterius loco, continuo subrogari mandamus; et intra spatium quinquennii a die datae praesentium, certissima atque authentica documenta de mandatorum nostrorum executione Apostolicae Sedi reddi debere praecipimus; quod si intra quinquennii spatium jus decreti imhuiusmodi documenta reddita minime fue- plemento doceri intra quinrint, vel, is redditis, minime constiterit quennium, et alios missionarios ad praecipuam illam Pa- de superiori inrearum curam exercendam subrogatos fuisse in eorum locum, quos vel obiisse, vel alia de causa officio deesse contigerit; tum etiam, si, intra spatium annorum decem, omnes non fuissent adhibitae diligentiae, quae tam a praedecessoribus nostris, quam a nobis ipsis superius praescriptae sunt, ad evincendum expellendumque horrorem, quo gentes earum regionum insufflationes atque salivam in Sacramenti Baptismatis administratione et susceptione aversari dicuntur: de quo tamen minime dubitare nos sinit filialis obedientia, quam ii prae caeteris missionarii in Apostolicam Sedem se profiteri gloriantur; aut denique, si omnes adhibitae diligentiae frustra cessissent (quod secus fore confidimus, dum mentis nostrae oculos ad misericordiarum patrem, totiusque consolationis Deum, cuius agitur causa, convertimus); in quemcumque eventum, ne missiones illas tot virorum labo- Alias novos ribus ac sanguine fundatas deseramus, a ea regna mitquo sane longissime absumus, decernimus et mandamus, ut alii missionarii sive saeculares, sive regulares ex alio coetu, instituto, in ea regna mittantur; ut experiamur, num Deus, cuius incomprehensibilia sunt iudicia, in aliorum operariorum villicationem divitias misericordiae suae effundere decreverit, eorumque labore atque industria illos fructus in praefatis regionibus et gentibus producere, quos missionariorum nunc ibi laborantium sudoribus, nulla licet ipsorum culpa vel omissione, consequi non potuerimus.

missionarios in

tendos statuit.

cendi

nes.

facultate exer- ab excitandis turbis alienos futuros, nec missioullum iussionibus nostris obstaculum aut impedimentum allaturos, si, dum ipsi in iis regionibus commorantur, eo novi missionarii accederent, ibique servarentur; tamen, quoniam apostolici muneris id a nobis ratio exigit, ut caveamus pericula, quae christianae caritati offendiculo esse possent; hinc est, quod Societatis Iesu missionariis, qui in Madurensi, Mayssurensi et Carnatensi regnis tunc erunt, virtute sanctae obedientiae iubemus atque praecipimus, ut quicumque casus ex supradictis evenerint, quo vel omnia vel aliqua ex his, quae per praesentes literas nostras circa praemissa decrevimus et observari mandavimus, intra praefinitum respective tempus, integre exacteque, ut par est, impleta non fuerint, sive id ex eorum facto, sive ex omissione, sive ex prava et contra literalem earumdem praesentium sensum distorta mentis et voluntatis nostrae interpretatione, sive demum ex qualibet alia causa, etiam de necessitate exprimenda, id contigerit; statim, relictis praedictarum Regionum missionibus, quarum in iis regnis exercendarum, et quocumque titulo, etiam deputatorum ab Episcopis, seu Ordinariis locorum, aut simplicium suae religionis Presbyterorum, seu quolibet alio colore prosequendarum, iure omni, officio, et facultate ex eo tempore in posterum iam nunc eos a nobis privatos et imminutos declaramus, atque ex nunc, prout ex tunc, et e contra, auctoritate apostolica et earumdem praesentium tenore privamus et imminuimus, illico, non expectata alia nostra et Sedis Apostolicae declaratione, iussione, aut sententia, in Europam revertantur, uberiores, ut speramus, in hisce partibus fructus relaturi. Recensentur § 32. Demum, etsi ii missionarii, qui iis missionibus, moderandas censuras, dispensandum super ut fertur, per- insufflationum et salivae ritu in Sacramento Baptismatis administrando, atque articulum de Pareis declarandum postulaverunt, nil difficultatis praesetulerint circa alia capita decreti praedicti Caroli Thomae Cardinalis Tournonii et apostolicarum literarum Clementis Papae XII., quarum initium Compertum exploratumque; ex aliorum nihilominus literis ingenti nostro dolore accepimus, ex Missionariis alios esse, qui, nulla habita interdicti a praefato Cardinali Tournonio lati amplissimeque a praedecessore nostro confirmati ratione, eo Gestatio Taly. usque progrediuntur, ut christianis mulieribus gestare permittant monile collo sus

alii abusus in

severantes.

Denegatio in

gressus Ecclemenstruatis.

tur.

pensum, contracti tesseram matrimonii, quod regionis illius lingua Taly denominatum, effigiem quamdam habens informem idoli, quod profanis earum Gentium nuptiis praesidere fertur; ipsisque pariter Fidelibus, quo tempore ab illis nuptiae ce- Fractio Cocco. lebrantur, permittant fructum, vulgo Cocco nuncupatum, frangere, ad hoc ut futurorum inde auspicia vel fausta vel infausta desumant mulieribus demum, cum mensibus detinentur, templi accessu et salutari Poenitentiae Sacramento interdicant. Quamobrem nos animo reputantes, quam sit siae mulieribus execrandum, mulieres illas, quae sub Crucis vexillo militant, ornatas incedere huiusmodi insignibus, quae aut idololatriam importent, aut de gentilitatis superstitione lique damnansuspecta sint, prout dubio procul est memoratum Taly, necessario proinde damnatum; quamque christifideles dedecet, ritus caeremoniasque sequi, vel imitari, ethnicam superstitionem redolentes, qua certe non vacat illa nuptiarum tempore in praedictis regionibus usitata praefati Cocco diffractio, quae idcirco iure et merito pariter reprobata dignoscitur; quam denique iustum sit, mensium tempore minime arcere templis et salutari Poenitentiae Sacramento fideles mulieres, quas laudabili praxi admittit Ecclesia, Redemptoris vestigiis insistens, qui sanguinis fluxu laborantem non abiecit: Si enim, ut olim scripsit laudatus S. Gregorius Magnus, in sanguinis fluxu posita laudabiliter potuit Domini vestimenta tangere, cur quae menstruum sanguinis patitur, ei non liceat Domini Ecclesiam intrare?

Et iniungitur observantia et

torum S. Sedis,

tur.

§ 33. Haec inquam reputantes, ac relatis et minime ferendis abusibus pro apostolici executio decremuneris ratione remedium adhibere quam quae in omnimaxime cupientes, mandamus, et virtute bus confirmansanctae obedientiae, tenore praesentis nostrae Constitutionis perpetuae legis vim habiturae, iubemus atque districte praecipimus universis Episcopis, atque omnibus et singulis tam saecularibus, quam regularibus ex quocumque sint Ordine, Congregatione, Instituto, nominatimque ex Societate etiam Iesu, in Orientalium Indiarum Regnis Madurensi, Mayssurensi et Carnatensi existentibus apostolicis missionariis, ut omnia et singula, quae in supra insertis Clementis Papae XII. literis, quarum initium Compertum exploratumque, quas etiam auctoritate nostra, quatenus opus sit, in omnibus et per omnia approbamus, confirmamus et innovamus, con

Adhortatio

Pontificis ad E

sionarios.

tenta sunt, tam quae supradicta capita respiciunt, quam alia quaecumque per easdem literas praescripta et definita, ad eorum normam, quae idem praedecessor noster alteris pariter superius insertis apostolicis literis, incipientibus Concredita nobis, constituit et sanxit, non solum ipsi pro virili parte integre, exacte, absolute, inviolabiliter, perpetuoque observent atque adimpleant, verum etiam, quantum in ipsis est, ut ab universis fidelibus, qui eorum curae sunt concrediti, exacte serventur et impleantur, omni studio ac viribus curent atque contendant.

§ 34. Denique eosdem Episcopos et mispiscopos et missionarios omnes rogamus et obsecramus per Dominum Iesum Christum et per caritatem Sancti Spiritus, ut nihil aliud sapientes, praeter id, quod a nobis et a praedecessoribus nostris constitutum fuit, salutare Dei, quod per eorum ministerium regionum istarum gentibus missum est, pari zelo ac puritate propagare non intermittant; omnique studio dent operam, ut nedum in novellis christifidelibus veteris hominis vestigia penitus expungantur, deleanturque, verum etiam quaecumque vel symbola, vel imagines, aut figurae, atque omnis demum species mala, ipsaque veluti umbra et odor ethnicae superstitionis ab ipsis eliminentur, illud cogitantes, eiusmodi caeremoniis vanisque observationibus, quae Idololatriae reliquiae sunt, earum gentium animos inextricabilibus veluti laqueis irretiri, ac vetustos ali confirmarique errores, quibus misere detinebantur. Quod si aliquos regionum illarum fideles, veluti parvulos adhuc fiuctuantes, paganorum contemptus, contumelias, aut persecutiones, propter Ecclesiae praeceptorum et rituum observantiam, formidare conspexerint; illud ipsis illustre monitum, quod Sanctus Augustinus Ecclesiae Doctor in pari argumento reliquit, commemorare, atque inculcare non desistant: Si quaeritis, unde vincantur pagani, unde illuminentur; quodque ad ipsos Evangelii praecones praecipue dictum esse dignoscitur: Si quaeritis unde ad vitam vocentur; deserite solemnitates eorum, deserite nugas ipso

praetendentes, cuiusvis status, gradus, ordinis, praeeminentiae et dignitatis existant, seu alias specifica mentione et expressione digni, illis non consenserint, nec ad ea vocati et auditi, causaeque, propter quas praesentes emanaverint, sufficienter adductae, verificatae et iustificatae non fuerint, aut ex alia qualibet, etiam quantumvis iuridica et privilegiata causa, colore, praetextu, et capite, etiam in corpore iuris clauso, nullo unquam tempore de subreptionis, vel obreptionis, aut nullitatis vitio, seu intentionis nostrae, vel interesse habentium consensus, aliove quolibet, etiam quantumvis magno et substantiali, ac inexcogitato et inexcogitabili, individuamque expressionem requirente defectu, notari, impugnari, infringi, invalidari, retractari, in controversiam vocari, aut ad terminos iuris reduci, seu adversus illas aperitionis oris, restitutionis in integrum, aliudve quodcumque iuris, facti, vel gratiae remedium intentari, vel impetrari; sed ipsas praesentes literas semper firmas, validas et efficaces existere et fore, quibuscumque iuris seu facti defectibus, qui adversus illas, etiam quorumvis a Sede praefata concessorum privilegiorum praetextu, ad effectum impediendi seu retardandi earum executionem, quovis modo seu quavis ex causa opponi seu obiici possent, minime refragantibus, suos plenarios et integros effectus sortiri et obtinere, easque propterea, omnibus et singulis quomodolibet allatis seu afferendis impedimentis penitus et omnino reiectis, ac nequaquam attentis, ab illis, ad quos spectat et pro tempore quandocumque spectabit, inviolabiliter et inconcusse servari, sicque et non aliter in praemissis per quoscumque iudices ordinarios et delegatos, etiam Aliter iudicari et intepretaeiusdem S. R. E. Cardinales, etiam de la- ri prohibetur, cum decreto irtere Legatos, et praefatae Sedis Nuntios, ritante. aliosve quoslibet quacumque praeeminentia et potestate fungentes et functuros, sublata eis et eorum cuilibet quavis aliter iudicandi et interpretandi facultate et auctoritate, iudicari et definiri debere, ac irritum et inane, si secus super his a quoquam, quavis auctoritate, scienter vel ignoranter contigerit attentari.

§ 36. Non obstantibus praemissis et, quatenus opus sit, nostra et Cancellariae apostolicae regula de iure quaesito non tollendo, aliisque apostolicis, ac in universalibus, provincialibus et synodalibus conciliis editis generalibus vel specialibus con

Contrariis quibuscumque derogatur.

stitutionibus et ordinationibus; necnon quorumcumque Ordinum, Congregationum, Institutorum et Societatum, etiam lesu, et quarumvis ecclesiarum, et aliis quibuslibet, etiam iuramento, confirmatione apostolica, vel quavis firmitate aliâ roboratis statutis et consuetudinibus, ac praescriptionibus quarumcumque longissimis, et immemorabilibus; privilegiis quoque, indultis et literis apostolicis, Ordinibus, Congregationibus, Institutis et Societatibus, etiam Iesu, ac ecclesiis, aliisque quibuslibet personis, etiam quantumvis sublimibus et specialissima mentione dignis, a Sede praedicta ex quacumque causa, etiam per viam contractus et remunerationis, sub quibuscumque verborum tenoribus et formis, ac cum quibusvis, etiam derogatoriarum derogatoriis, aliisque efficacioribus, efficacissimis et insolitis clausulis, irritantibusque et aliis decretis, etiam motu, scientia et potestatis plenitudine similibus, seu ad quarumcumque personarum, etiam imperiali, regali, aliave qualibet mundana vel ecclesiastica dignitate fulgentium instantiam, aut earum contemplatione, seu alias quomodolibet in contrarium praemissorum concessis, editis, factis, ac pluries iteratis, quantiscumque vicibus approbatis et innovatis. Quibus omnibus et singulis, etiamsi pro illorum sufficienti derogatione de illis, eorumque totis tenoribus, specialis, specifica et individua, ac de verbo ad verbum, non autem per clausulas generales idem importantes, mentio, seu quaevis alia expressio habenda, aut alia aliqua exquisita forma ad hoc servanda foret, tenores huiusmodi, ac si de verbo ad verbum, nihil penitus omisso, et forma in illis tradita observata, exprimerentur et insererentur, praesentibus pro plene et sufficienter expressis et insertis habentes, illis alias in suo robore permansuris, ad praemissorum effectum, hac vice dumtaxat, specialiter et expresse derogatum esse volumus, caeterisque contrariis quibuscumque. Fides prae- § 37. Quia vero difficile foret, literas sumptis. huiusmodi originales ubique ostendi et publicari, volumus pariter et decernimus, illarum transumptis seu exemplis, etiam impressis, manu alicuius notarii publici subscriptis, et sigillo personae in ecclesiastica dignitate constitutae munitis, eamdem prorsus fidem tam in iudicio, quam extra illud, ubique locorum haberi, quae habetur ipsis praesentibus, si forent exhibitae vel ostensae.

standa tran

Tenor prae sentium

inti

ribus missiona

§ 38. Insuper volumus et expresse mandamus; ut eaedem praesentes literae, seu metur superio earum exempla, etiam impressa, notificen- riorum, qui ea tur et intimentur omnibus et singulis me- rum executio nem promittant moratorum missionariorum, cuiuscumque et a subditis e xigant. Ordinis, Congregationis, Instituti et Societatis, etiam Iesu, superioribus generalibus et procuratoribus generalibus, ad hoc ut, tam suo, quam praedictorum eis respective subditorum seu inferiorum nomine, ipsas literas fideliter exequi et observare spondeant, actumque sponsionis huiusmodi in scriptis reddant; earum vero exempla praedicta, praeter ea quae a Congregatione venn. fratrum nostrorum S. R. E. Cardinalium negotiis Propagandae Fidei prae- Earumque e xempla ad illos positorum, ad Episcopos praedictorum re- transmittan gnorum, legitime publicanda, de mandato cum opportunis praeceptis. pariter nostro, transmittentur, iidem superiores aut procuratores generales pluribus viis, quanto citius fieri poterit, transmittant ad eosdem suos subditos, seu inferiores, in regnis supradictis degentes, cum arctissimis praeceptis, easdem literas, et in eis contenta quaecumque plenarie et integre, ac vere, realiter et cum effectu in omnibus et per omnia similiter exequendi et observandi.

sentes seme.

§ 39. Et nihilominus, quocumque modo Ipsaeque prae earumdem praesentium exempla in prae- publicatae om dictis regnis legitime publicata fuerint et nes afficiant. promulgata, volumus, ut, statim post huiusmodi publicationem, omnes et singulos, quos concernunt, seu concernent in futurum, perinde afficiant, ac si unicuique illorum personaliter intimatae et notificatae fuissent.

§ 40. Nulli ergo omnino hominum liceat paginam hanc nostrarum approbationis, confirmationis, innovationis, declarationum, decretorum, praeceptorum, mandati, statuti et voluntatis infringere, vel ei ausu temerario contraire. Si quis autem hoc attentare praesumpserit, indignationem omnipotentis Dei, et BB. Petri et Pauli Apostolorum eius se noverit incursurum.

Datum Romae, apud S. Mariam Maiorem, anno Incarnationis Dominicae MDCCXLIV., pridie idus septembris, pontificatus nostri

anno v.

LV.

Constitutionem Gregorii XV Inscrutabili de exemptorum privilegiis circa animarum curam confirmat; statuit quae

1

Sanctio poe

nalis.

Pontificum

mos inhaeren

rc constitu

Episcopi dioecesani, etc. (1).

BENEDICTUS EPISCOPUS

servus servorum Dei, ad perpetuam rei memoriam.

Firmandis atque asserendis ecclesiasticae di praedecesso disciplinae regulis studiose intenti praedetionibus et Con- cessores nostri Romani Pontifices consueverunt, peculiaribus rerum aut temporum necessitatibus animadversis, ad generalis

gregat. decretis.

(1) Ex Tabul. C. de P. F. Constitutioni Ben. XIV. adhaerens S. Congr. de P. F. etiam in locis missionum subiectionem parochorum regularium Episcopis aliisve Ordinariis decrevit, etsi non semper illos horum examini subiecerit, praesertim si ab eâdem S. Cong. approbati fuissent.

Referimus constitut. Greg. XV. et declarationes S. Cong. Concilii ab ipso Gregorio et Urbano VIII. adprobatas, circa dubia exorta super Gregorii constitutione, de quibus Ben. XIV. loquitur.

Constitut. Gregorii XV. de exemptorum privilegiis circa animarum curam, et sacramentorum administrationem, sanctimonialium monasteria et praedicationem verbi Dei.

GREGORIUS EPISCOPUS

servus servorum Dei, ad perpetuam rei memoriam.

Causa huius Inscrutabili Dei providentiâ universalis Ecclesiae Constitutionis. regimini, meritis licet imparibus, praesidentes, pastoralis nostrae sollicitudinis partes esse dignoscimus, in eam curam praecipue incumbere, ut a dignis et probatis tantum sacerdotibus sancte administrentur ecclesiastica sacramenta, atque ut virginum Deo sacrarum monasteria diligentissime custodiantur, et viri assumantur idonei ad praedicationis officium salubriter exequendum.

citatem el

Concilii Tri§ 1. Sane Tridentinae Synodi decretis provide de sess. XXIII, cautum est, nullum presbyterum, etiam regulap. XV. circa rem, posse confessiones saecularium, etiam sacerconfessorum t- dotum, audire, nec ad id idoneum reputari, nisi approbationem aut parochiale beneficium habeat, aut ab Episcopis disponit. per examen, si illis videbitur esse necessarium, aut alias idoneus iudicetur, et approbationem, quae gratis detur, obtineat.

Et sess. XXV., § 2. Necnon, ut in monasteriis seu domibus vieup. I et v. cir- rorum seu mulierum, quibus imminet animarum casanctimonia cura personarum saecularium praeter eas quae sunt les statuit. de illorum monasteriorum seu locorum familia, personae, tam regulares quam saeculares, eiusmodi curam exercentes, subsint immediate, in iis quae ad dictam curam et sacramentorum administrationem pertinent, iurisdictioni, visitationi et correctioni Episcopi, in cuius dioecesi sunt sita. Itemque, ut Episcopi universi, sub obtestatione divini iudicii et interminatione maledictionis aeternae, in omnibus monasteriis sibi subiectis, ordinariâ, in aliis vero, Sedis Apostolicae auctoritate, clausuram sanctimonialium, ubi violata fuerit, diligenter restitui, et, ubi inviolata est, conservari maxime procurent; inobedientes atque contradictores per censuras ecclesiasticas, aliasque poenas, quacumque appellatione postposità, compescentes.

(*) Edit. Main. legit eiusdem.

que Apostolicas Constitutiones opportune promulgare, quibus gliscentes morum corruptelas resecarent, et inordinatas humanae arrogantiae praesumptiones reprimerent. Cui rei obtinendae utilissimum plane experti sunt, vel antiqua patrum constituta renovare, interpretari, aut declarare, vel competentium Romanae Curiae Tribunalium sive congregationum iudicata et responsa colligere, confirmare, aut in aliquibus remittere, eademque prudenter atque apte conciliare, si quando inter ea non satis convenire videtur. Utque antiquiora omit

§ 3. Atque, ut regulares in ecclesiis suorum Or- Et sess. XXIV., dinum praedicare volentes, se coram Episcopis prae- cap. IV. circa sentare, et ab eis benedictionem petere teneantur; praedicatores in ecclesiis vero, quae suorum Ordinum non sunt, verbi Dei. nullo modo praedicare possint sine Episcopi licentiâ; contradicente autem Episcopo, nulli etiam in suorum Ordinum ecclesiis, praedicare praesumant. § 4. Verum, quia experientiâ compertum est ec- Hic autem Ponclesiastici regiminis rationes postulare, ut decretis tifex super hueiusmodi aliquid adiungatur, maturâ deliberatione iusmodi decrenostrâ, et ex certâ scientiâ, ac de apostolicae pote- iunxit quo ad tis nonnulla adstatis plenitudine, hac generali ac perpetuo vali- exemptum priturâ constitutione decernimus, statuimus et decla- vilegium circa ramus, ut deinceps tam regulares quam saeculares animarum curam et sacraquomodolibet exempti (sive animarum curam personarum saecularium monasteriis seu domibus re- ministratiomentorum adgularibus aut quibusvis aliis ecclesiis vel benefi- nem. ciis, sive regularibus sive saecularibus, incumbentem exerceant; sive aliàs ecclesiastica sacramenta, aut unum ex illis ministrent, praeviâ Episcopi licentiâ et approbatione; sive quoquomodo in dictae curae exercitio, aut in eorumdem sacramentorum vel alicuius ex illis administratione de facto, absque ullâ auctoritate, se ingerant), in his quae eiusmodi curam seu administrationem concernunt, omnimodae iurisdictioni, visitationi et correctioni dioecesani Episcopi, tamquam Sedis Apostolicae delegati, plene in omnibus subiiciantur. Ad haec tam regulares quam saeculares huiusmodi nullis privilegiis aut exemptionibus tueri se possint, quominus, si deliquerint circa personas intra septa degentes, aut circa clausuram, vel circa bonorum administrationem monasteriorum monialium, etiam regularibus subiectarum, ab Episcopo loci similiter, tamquam ad hoc Sedis Apostolicae delegato, quoties et quando opus fuerit, puniri et corrigi valeant.

§ 5. Confessores vero, sive regulares sive saeculaEt quoad conres, quomodocumque exempti, tam ordinarii quam fessores. extraordinarii, ad confessiones monialium, etiam regularibus subiectarum, audiendas nullatenus deputari valeant, nisi prius ab Episcopo dioecesano idonei iudicentur, et approbationem, quae gratis concedatur, obtineant. Sed et administrantes bona ad eadem (") monasteria sanctimonialium, ut praefertur, etiam regularibus subiectarum, pertinentia, sive regulares extiterint sive seculares, quomodolibet exempti, Episcopo loci, adhibitis etiam superioribus regularibus, singulis annis rationes administrationis, gratis tamen exigendas, reddere teneantur, ad idque iuris remediis cogi et compelli queant. Liceatque Episcopo ex rationabili causa superiores regulares admonere, ut eiusmodi confessores atque administratores amoveant; iisque superioribus id facere detrectantibus aut negligentibus, habeat Episcopus facultatem praedictos con