Quinam a superioribus mit

tendi.

Et in quonam

numero.

Literae patentes in albo, ut

LXXXVII. Superiores autem generales nullo modo mittant, nisi eos quos per iuratam provincialium et definitorum attestationem noverint esse specialis probitatis et irreprehensibilis vitae, ac solo devotionis motivo ductos ad inserviendum sanctissimis locis, ut Christi bonus odor esse possint in omni loco et in omni gente, etiam prava et perversa natione.

LXXXVIII. Ut autem omnes provinciae sive Observantium sive Reformatorum, aut Recollettorum vel Discalceatorum, facilius participes fiant coelestium benedictionum, quibus praemiantur Terrae Sanctae inservientes, decernitur non esse mittendos ex unaquaque provincia plures duobus. Quod ut facilius observari possit, iniungitur, ut singuli ministri provinciales, tam Observantium quam Reformatorum, Recollettorum et Discalceatorum praedictorum, superioribus generalibus attestationem iuratam et subscriptam a definitoribus singulo quoque triennio transmittant, in qua praesentent fratres, sive sacerdotes sive laicos, suarum respective provinciarum, quos magis pios et devotos, in fide constantes et morum gravitate probatos et maxime ad inserviendum sanctis locis idoneos et ad eundum paratos noverint.

LXXXIX. Literae patentes indeterminatae, dicitar, probi- seu in albo, ut vulgo dicitur, pro religiosis ad Terram Sanctam mittendis omnino prohibentur.

lentur.

Recognoscen- xc. Quaecumque patentes literae a sudae a provincali cum defi- perioribus generalibus expeditae, pro mitnitoribus. tendo aliquo religioso ad Terram Sanctam,

antequam executioni demandentur, recognosci debeant a patre provinciali cum definitoribus, quatenus hi apud ipsum inveniantur; et insuper a Guardiano et discretis conventus, in quo moram fecerit ille cui concessae sunt; et tam provincialis, quam definitores, guardiani et discreti praedicti, a tergo dictarum patentium attestationem cum iuramento facere debent, quod religiosus, qui mittitur, moribus et qualitatibus iis praeditus sit, ut ad bene in

serviendum sanctis locis capax et idoneus reputetur. Idem servari decernitur etiam pro iis qui ellemosynarum conductores, seu transvectores, appellantur, et de anno in annum a commissariis transmittuntur Hierosolymam. Commissarii autem Terrae Sanctae, in portibus christianitatis existentes, nullum talibus requisitis et attestationibus non munitum iter ad Terram Sanctam sumere patientur, neque viaticum ad hoc subministrabunt, sub poena privationis officii.

ram Sanct. in

portant, ferre

XCI. Nulli religiosi ad Terram Sanctam Ituri ad Terituri, etiam ii qui a commissariis respe- ventarium omctivis pro eleemosynis illuc transferendis nium quae supcum facultatibus superiorum generalium debent. deputati sunt, iter sumere valeant, nisi prius per patrem commissarium Terrae Sanctae, una cum Guardiano et discretis conventus, visitentur ea omnia, quae ad Terram Sanctam deferre debent; et attestatio a praedictis patribus commissario, guardiano et discretis subscripta et religiosis ituris consignanda, conficiatur; in qual ea omnia quae dicti religiosi transferunt adamussim adnotentur, cum expressione numeri capsarum, rerumque in eisdem contentarum, et omnium aliorum quae transferunt; quam attestationem superioribus vel commissariis portuum tum christianitatis, tum orientalium, ad quos appulerint, exhibere teneantur. Praecipitur autem commissariis et guardianis praedictis, sub poena privationis suorum officiorum, ne quidquam quod negotiationem sapiat vel mercaturam, sed ea tantum quae usui et necessitati fratrum convenientia extiterint, transferri permittant.

е

Servanda a XCV. Omnes fratres e Terra Sancta redredeuntibus Terra Sancta. euntes, statim ac in partibus christianorum portuum appulerint, adeant pp. commissarios, sive illorum vicesgerentes, aut, ipsis absentibus, p. Guardianum vicinioris. conventus, illumque precentur, ut in calce suarum patentium subscribat diem sui adventus et recessus ab illo conventu; ut innotescat, cum ad propriam pervenerint provinciam (ad quam recto tramite reverti debent), an vagati sint, quo casu possint puniri, ipsisque sub poena apostasiae nullo modo liceat sine speciali superioris generalis licentia Romam venire.

Reassumitur constitutio.

que eiusdem Custodiae consuetudines, in iis, quae praesentibus decretis, statutis et constitutionibus non adversantur, contrariis cassatis, abrogatis et annullatis.

§ 2. Ipse vero Raphäel minister generalis praeinserta statuta, quae prius a dilectis itidem filiis Discretorii eiusdem ordinis approbata fuerunt, quo firmius subsistant et serventur exactius, apostolicae confirmationis nostrae patrocinio communiri summopere desiderat; nos ipsius Raphäelis Ministri generalis votis hac in re, quantum cum Domino possumus, favorabiliter annuere volentes, eumque a quibusvis excommunicationis, suspensionis et interdicti, aliisque ecclesiasticis sententiis, censuris et poenis, quavis occasione vel quacumque de causa latis, si quas forte incurrerit, huius tantum rei gratia absolven

firmatoriae.

§ 3. Decernentes easdem praesentes lite- Clausulae conras ac praeinserta statuta seu decreta semper firma, valida et efficacia existere et fore, suosque plenarios et integros effectus sortiri et obtinere; ac illis ad quos spectat et pro tempore quandocumque spectabit, plenissime suffragari, et ab eis respective inviolabiliter observari; sicque in praemissis per quoscumque iudices ordinarios et delegatos, etiam causarum palatii apostolici auditores, Sedis Apostolicae Nuncios, ac S. R. E. Cardinales, etiam de latere Legatos, sublata eis et eorum cuilibet quavis aliter iudicandi et interpretandi facultate et auctoritate, iudicari et definiri debere; ac irritum et inane, si secus super his quoquam, quavis auctoritate, scienter vel ignoranter contigerit attentari.

§ 4. Non obstantibus constitutionibus et ordinationibus apostolicis, nec non dicti Ordinis, aliisque quibusvis, etiam iuramento, confirmatione apostolicâ, vel quavis firmitate aliâ roboratis statutis et consuetudinibus, privilegiis quoque, indultis et literis apostolicis, in contrarium praemissorum quomodolibet concessis, confirmatis et innovatis. Quibus omnibus et singulis illorum tenores praesentibus pro plene et sufficienter expressis, ac de verbo ad verbum insertis illis alias in suo robore permansuris, ad praemissorum effectum, hac vice dumtaxat, specialiter et expresse derogamus, caeterisque contrariis quibuscumque.

Datum Romae, apud S. Mariam Maiorem sub annulo Piscat., die vII. ianuari MDCCXLVI., pontificatus nostri anno vi.

LXXI.

Huiusmodi statutorum irritat articulos sub num LXIX. et LXXIX. contentos ad

Clausulae derogatoriae.

deputationem Sacristarum et ad quotidianas supplicationes spectantes, ceteris tamen suo robore permanenti bus (1).

BENEDICTUS PP. XIV.

ad futuram rei memoriam.

Exponi nobis nuper fecit dilectus filius Raphäel a Lugagnano Minister generalis Ordinis Fratrum Minorum Sancti Francisci de Observantia nuncupatorum, quod ipse, pervento ad hanc almam urbem nostram dilecto etiam filio Iacobo a Luca fratre expresse professo dicti Ordinis, Guardiano conventus Hierusalem et Custodiae Terrae Sanctae iam visitatore, ab hac Sancla Sede deputato, de decretis et statutis pro bono regimine memoratae Terrae Sanctae conditis, et a nobis per quasdam nostras in simili forma brevis, die VII. ianuarii proxime elapsi, approbatis et confirmatis, cum eodem Iacobo communicare non praetermisit. Dictus vero Iacobus omnia in eis contenta pro bono dictae Terrae gubernio partim necessaria, partimque utilia agnovit, exceptis tamen duobus. ex dictis statutis sub numeris 69 et 79 contentis, in quibus aliquid de novo praecipitur spectans ad deputationem sacristarum et ad quotidianas processiones in Custodiae huiusmodi monasteriis fieri solitas; quod utrumque ex duobus dictis statutis, ut dictus Iacobus asserit, non solum inutile eidem Custodiae, sed etiam praeiudiciale foret, ac propterea ipse Raphäel minister generalis supradicta duo statuta, ne illa dissidiis ansam praebeant, per nos de medio auferri plurimum desiderat; nobis propterea humiliter supplicari fecit, ut sibi in praemissis opportune providere, et, ut infra, indulgere de benignitate apostolica dignaremur.

§ 1. Nos igitur ipsum Raphäelem ministrum generalem specialibus favoribus et gratis prosequi volentes, et a quibusvis excommunicationis, suspensionis et interdicti, aliisque ecclesiasticis sententiis, censuris et poenis, a iure vel ab homine quavis occasione vel causa latis, si quibus quomodolibet innodatus existit, ad effectum praesentium dumtaxat consequendum, harum serie absolventes et absolutum fore censentes, huiusmodi supplicationibus inclinati, memorata duo statuta sub nume

(1) Ex Bull. Pont. S. C. de P. F. vol. III., p. 236. |

ris 69 et 79 expressa, ac omnia et singula in eis contenta, firmis tamen omnibus aliis remanentibus, ut praefertur, per nos confirmata, auctoritate apostolica tenore praesentium annullamus, cassamus et irritamus, ac annullata, cassata et irrita, act nullius roboris et momenti esse et fore decernimus et declaramus.

§ 2. Decernentes praesentes literas semper firmas, validas et efficaces existere et fore, suosque plenarios et integros effectus sortiri et obtinere, ac illis, ad quos spectat et spectabit in futurum, plenissime suffragari et ab eis respective inviolabiliter observari. Sicque in praemissis per quoscumque iudices ordinarios et delegatos, etiam causarum palatii apostolici auditores, iudicari et definiri debere, ac irritum et inane, si secus super his a quoquam quavis auctoritate scienter vel ignoranter contigerit attentari. Non obstantibus omnibus et singulis illis quae in praefatis nostris literis voluimus non obstare, ceterisque contrariis quibuscumque.

Datum Romae, apud S. Mariam Maiorem, sub annulo Piscatoris, die VII. februarii MDCCXLVI., pontificatus nostri anno vi.

LXXII.

Facultatem dispensandi ab abstinentiis concessam Patriarchae Greco-Melchitae decretali Demandatam extendit etiam ad Episcopos eiusdem nationis (2).

BENEDICTUS PP. XIV.

ad futuram rei memoriam.

Clausulae.

Inter gravissima apostolicae servitutis Exordium. munera imbecillitati nostrae a supremo pastorum principe Iesu Christo iniuncta, non ultimum certe, sed praecipuum esse reputamus, ut, ad aeternam omnium christifidelium salutem suaviter fortiterque procurandam, ea supremam auctoritatem potestatemque nobis divinitus traditam universis opportune impertiamur ratione, qua, dum ecclesiasticas quidem severioris disciplinae regulas ubique locorum semper servatas custodire nitimur, insimul, viscera christianae caritatis induentes, ubicumque urgens necessitas postulaverit, easdem etiam ad tempus moderari studeamus.

(2) Ex Tabulario S. C. de Prop. Fide.

super abstinen

ius Sanctae Sedis iudicium more maiorum detulerat, primum per nos ipsos summo studio ac diligentia singulatim expendissemus, deinde adhibito etiam nonnullorum venerabilium fratrum nostrorum S. R. E. Cardinalium, qui Propagandae Fidei negotiis praesunt, coram nobis non semel, sed iterum ac tertio, congregatorum, consilio, nonnulla necessaria et opportuna super iisdem dubiis ac postulatis statuissemus; decretalem nostram epistolam ad venerabiles fratres, ipsum scilicet Patriarcham Antiochenum et omnes eiusdem ritus catholicos Episcopos eidem Patriarchae subiectos, die XXIV. mensis decembris, anno MDCCXLIII. dedimus. Praeter cetera autem quae in ipsa decretali epistola a nobis praescripta sunt, vehementer etiam iniunximus, ut tam ipse Patriarcha, quam alii antiocheni patriarchatus orthodoxi antistites, in sua quisque dioecesi, antiquos ritus et laudabiles Graecae Ecclesiae consuetudines, si quibus in locis quomodolibet quavis indulgentia licentiaque remitti ac pessum ire contigisset, ad pristinam observantiam revocare, restituere et confirmare adniterentur.

Praesertim § 2. Atque eo potissimum, quod memotiis et ieiuniis. ratus Cyrillus patriarcha, in quodam peculiari cum suis antistitibus anno millesimo septingentesimo trigesimo sexto in MonteLibano habito consessu, quoad abstinentias et ieiunia ante natalitiam Domini nostri Iesu Christi sollemnitatem, ante dies festos Assumptionis Beatae Virginis Mariae et Sanctorum Apostolorum Petri et Pauli in Graeca Ecclesia servari solita, cum hominibus desertos Arabum, pagos in Libano et Anti-Libano positos incolentibus non solum dispensasset, verum etiam ad unum dumtaxat diem antedictas Nativitatis Dominicae, Assumptionis Beatae Virginis Mariae et Sanctorum Apostolorum Petri et Pauli sollemnitates immediate praecedentem reduxisset, coarctassetque hinc ex sublimi hac sacrosancti apostolatus specula praevidentes, quantum profecto praeindicium ac detrimentum observantiae ecclesiasticae disciplinae ab initio servatae, quoad huiusmodi abstinentias et ieiunia, haec novitas, imo relaxatio, in Graeca Ecclesia allatura esset, illud antevertere curavimus, atque insimul mandavimus ut abstinentiae

et ieiunia huiusmodi in eumdem omnino, in quo per anteacta secula, ac praesertim ante inductam ab Euthymio olim Tyri et Sidonis Archiepiscopo novitatem, impertitasque ab ipso Cyrillo Patriarcha dispensationes, reperiebantur, statum iterum reducerentur. Praeterea cum laudabilis consuetudo singulis per annum feriis iv. et vi. a piscium esu abstinendi in Graeca Ecclesia multis ab hinc saeculis recepta, quae a quamplurimis Graecae Ecclesiae hominibus sanctissime adhuc retinetur ac servatur, maiorem in partem iam remissam esse, ac iamiam penitus aboleri constaret, praecepimus etiam ut sine ullo discrimine in toto antiocheno patriarchatu custodiretur.

defectum cibo

simalium, fue

§ 3. Haec vero, quemadmodum praefati Nihilominus ob sumus, mandantes, minime obliti sumus rum quadrageapostolicae benignitatis. Quamobrem pater- runt datae Pano animo commiserantes egestatem chri- triarchae facul tates sub constifidelium montana Libani et Anti-Libani ditionibus. loca incolentium, quos, propter ciborum quadragesimalium inopiam in iis locis vigentem, carnibus ac lacticiniis interdum per dies, quibus esus huiusmodi ipsis interdictus vetitusque est, vesci fertur, facultatem eidem Cyrillo Patriarchae anno millesimo septingentesimo trigesimo secundo datam, iterum largiti et hac ratione impertiti fuimus; ut nimirum, quoad abstinentias et ieiunia huiusmodi, in casu urgentis dumtaxat necessitatis dispensare posset; ut dispensationes huiusmodi neque generaliter, neque in perpetuum, neque omnibus indiscriminatim, sed alicui hominum coetui vel communitati, de anno in annum et per illud solummodo tempus, quo urgentem necessitatem contigerit permanere, concederentur.

Eadem facultas dispensan

extenditur ad

triarchas, et ad

§ 4. Quoniam autem saepedicta ciborum. quadragesimalium inopia, sicut accepimus, di cum iisdem aliquando in aliis eiusdem patriarchatus conditionibus dioecesibus evenire potest, idcirco paternae successores Pacommiserationis cum unoquoque providen- Episcopos patissime habendae memores, antedictam dis- triarchatus. pensandi facultatem laudato Cyrillo, eiusque pro tempore Patriarchae Antiocheno successori, elargitam, ad modernos et pro tempore existentes eiusdem patriarchatus Archiepiscopos et Episcopos catholicos, sub iisdem prorsus dictis modo et forma, tenore praesentium, auctoritate apostolica extendimus, atque ipsis Archiepiscopis et Episcopis, eorumque singulis tribuimus, concedimus et impertimur. Porro unicuique modernorum et pro tempore existentium dicti patriarchatus antistitum notum

esse volumus, ac districte mandamus, ut unusquisque eorum in propria dumtaxat dioecesi, in solo urgentis necessitatis casu et non aliter, facultate antedicta, cum iisdem clausulis et conditionibus in laudata nostra decretali epistola expressis, uti valeat: nempe, ut dispensationes huiusmodi nec generales nec perpetuae sint, sed de anno in annum, uni dumtaxat certo hominum coetui aut communitati, per illud solummodo temporis spatium, quousque iustum ac rationabile dispensandi momentum praestiterit, concedantur.

Hortationes. § 5. Ceterum, ne propter frequentem, etiam in saepedictis casibus et sub saepe expressis clausulis et conditionibus, dispensandi indulgentiam, sensim abstinentias et ieiunia huiusmodi remitti, atque etiam in oblivionem abire (contingat quemadmodum cum aliis ecclesiasticae disciplinae non tam consuetudinibus quam praeceptis iamdudum factum esse dolemus), eosdem modernos et pro tempore existentes dicti patriarchatus antiocheni antistites in Domino hortamur, ut quisque districtae rationis, quam aeterno iudici Christo lesu pastorum principi de pastorali sua procuratione rite sancteque obeunda redditurus est, memor, omni studio et conatu advigilet atque curet, ut quidquid super abstinentiis et ieiuniis saepedictis per ipsam nostram decretalem epistolam praescribitur, excepto urgentis dumtaxat necessitatis casu, penitus omnino debitae exactaeque observantiae demandetur.

lausulae conrmatoriae.

§ 6. Decernentes easdem praesentes literas et in eis contenta quaecumque semper firma, valida et efficacia existere et fore, suosque plenarios et integros effectus sortiri et obtinere, et illis ad quos spectat, et pro tempore quandocumque spectabit, in omnibus et per omnia plenissime suffragari, et ab eis respective inviolabiliter observari; sicque in praemissis per quoscumque iudices ordinarios et delegatos, etiam causarum palatii apostolici auditores et eiusdem S. R. E. Cardinales, et quosvis alios quacumque praeeminentia et potestate fungentes et functuros, sublatâ eis et eorum cuilibet, quavis aliter iudicandi et interpretandi facultate et auctoritate, iudicare et definiri debere; ac irritum et inane, si secus super his a quoquam quavis auctoritate scienter vel ignoranter contigerit attentari.

(1) Ex Tabulario S. C. de Prop. Fide.

§ 7. Non obstantibus apostolicis, ac in universalibus provincialibusque et synodalibus conciliis editis generalibus vel specialibus constitutionibus et ordinationibus, etiam nostris, etiam hac super re editis, nec non, quatenus opus sit, dicti patriarchatus antiocheni, etiam iuramento, confirmatione apostolicâ, vel quavis firmitate aliâ roboratis, statutis et consuetudinibus, privilegiis quoque, indultis et litteris apostolicis in contrarium praemissorum quomodolibet concessis, confirmatis et innovatis. Quibus omnibus et singulis, illorum tenores praesentibus pro plene et sufficienter expressis, ac de verbo ad verbum insertis habentes, illis aliàs in suo robore permansuris, ad praemissorum effectum hac vice dumtaxat specialiter et expresse derogamus, ceterisque contrariis quibuscumque.

Clausulae derogatoriae.

§ 8. Volumus autem, ut earumdem Fides adhibenda transumptis. praesentium literarum transumptis seu exemplis, etiam impressis, manu alicuius notarii publici subscriptis, et sigillo personae in dignitate ecclesiasticâ constitutae munitis, eadem prorsus fides adhibeatur, quae adhiberetur ipsis praesentibus, si forent exhibitae vel ostensae.

Datum Romae, apud S. Mariam Maiorem, sub annulo Piscatoris, die VII. martii MDCCXLVI., pontificatus nostri anno vi.

LXXIII.

Commemoratis et confirmatis iis, quae de celebratione unius Missae in decretali Demandatam statuerat super eodem altari apud Graecos Melchitas, concedit Archiepiscopo Aleppensi, ob angustiam illius ecclesiae, novies in diebus festivis celebrari posse, dummodo Missa in altari maiori non iteretur (1).

Venerab. fratri Archiepiscopo Hierapolitano,

BENEDICTUS PP. XIV.

Venerabilis frater,

salutem et apostolicam benedictionem.

Decretalem nostram die xXIV. decem- Literae apobris anni MDCCXLIII. in lucem dedimus, datae Patriarstolicae alias

eamque inscripsimus Antiocheno Patriar- chae Antiocheno Graeco-Melchae Graeco-Melchitarum et ceteris catho- chitae super