Sayfadaki görseller
PDF
ePub

Huiusmodi

praxis in poste

nistrarunt, de huiusmodi tribunalium indulgentia satis edoctos, vix umquam omittere, quin statim atque carceribus detenti et coram iudice constituti fuerint, delictum suum diserte confiteantur, ad hoc ut traditionem foro saeculari, extremumque supplicium exinde consequens evadant; quumque hac ratione reipsa eveniat, ut vix ullus sit ex huiusmodi criminis reis, qui moderationem poenae in praefatis constitutionibus statutae non obtineat, eoque beneficio fruatur, ut, quum saeculari foro, tamquam capitali iudicio damnatus et mortis reus, tradendus fuisset, perpetuo potius carceri aut triremibus mancipetur;

§ 6. Idcirco nos perniciosam huiusmodi rum tempus praxim de medio tollere coacti, motu proconstitut. rigor prio, et ex certa scientia ac de apostolicae servandus iu- potestatis plenitudine, per hanc nostram

proscribitur, et

betur.

perpetuo valituram constitutionem decernimus atque statuimus, in posterum, videlicet post tres menses a data praesentium literarum computandos, nulli amplius clerico sive laico saepedicti criminis reo promeritae poenae minorationem ullam concedi debere, sive posse, intuitu promptae. apertaeque confessionis, qua delictum suum in circumstantiis superius enunciatis iudici fassus fuerit; sed, ea non obstante, omnes et singulos in praecedentibus constitutionibus hac de re editis comprehensos, a iudice competente, in casibus ibidem expressis, praevia etiam degradatione, quatenus opus sit, tradendos omnino fore et esse brachio saeculari, capitali poena puniendos. § 7. Sicque et non aliter in praemissis terpretandique censeri, atque ita per quoscumque iudices ordinarios et delegatos, etiam S. R. E. Cardinales, nostrosque et Apost. Sedis etiam de latere legatos, seu Nuntios, et in quibuscumque tribunalibus et officiis, etiam specifica mentione dignis, sublata cuilibet. aliter iudicandi et interpretandi facultate, iudicari, definiri et post lapsum trium mensium, ut supra, ad executionem et effectum omnino perduci debere.

Tollitur aliter iudicandi in

facultas.

[blocks in formation]

omnibus et singulis, etiam ad praesentium literarum nostrarum effectum, iterum plenissime derogamus, ceterisque contrariis quibuscumque.

§ 9. Nulli ergo hominum liceat paginam hanc nostrorum decretorum, statutorum et derogationum infringere, vel ei ausu temerario contraire. Si quis autem hoc attentare praesumpserit, indignationem Dei omnipotentis, ac beatorum Petri et Pauli, Apostolorum eius, se noverit incursurum.

Datum Romae, apud S. Mariam Maiorem, anno Incarnationis dominicae MDCCLVII., quarto nonas augusti, pontificatus nostri

anno XVII.

CXCI.

Laudat monachos Graeco-Melchitas Ordinis S. Basilii Congr. S. Ioannis Baptistae de Soairo in Syria, quod Const. Demandatam pareant, quodque constitutiones suas S. S. approbationi subiecerint; moniales in suum patrocinium suscipit ab ipsis dirigendas etc.

Dilectis filiis Ignatio Gerbua abbati generali, nec non abbatibus et monachis Graecis-Melchitis ordinis S. Basilii M. congregationis sub invoc. S. Ioannis Baptistae de Soairo in Syria,

BENEDICTUS PP. XIV.

Dilecti filii, salutem et apostolicam benedictionem.

Non possumus satis aptis verbis explicare ingentem laetitiam qua, supremas pastorum Principis Iesu Christi vices in terris gerentes, inter gravissima sacrosancti apostolatus curas et solicitudines sese undique aggerentes perfundimur, cum audimus ea, quae a nobis maximâ cum providentiâ, salutari consilio et maturâ deliberatione alias ad regularem monasticae disciplinae observantiam sive inducendam sive adaugendam opportune decreta et praescripta sunt, sincerâ cum obedientiâ suscepta alacri animo debitâque apostolicis constitutionibus veneratione sedulae executioni dari et studiosissime observari. Eapropter maximopere laetati sumus dilectis filiis abbate Ioanne Naccasi et monacho Thoma Cheobagi eiusdem Ordinis vestri expresse professis ad

Sanctio poenalis.

Apostolicam hanc S. Sedem accedentibus, qui retulerunt non solum omnia decreta in constitutione nostrâ super ritibus Graecorum Melchitarum die XXIV. mensis decembris anno MDCCXLIII. datâ, quae incipit Demandatum caelitus humilitati nostrae, contenta in Ordine memorato exacte servari; verum etiam regulas et constitutiones iuxta laudata decreta nostra a vobis concinnatas, ut apostolicâ auctoritate nostrà approbare et confirmare dignaremur, nomine ac supplicationibus et bo. me. Nicolai Saieg, dum in humanis ageret, Abbatis generalis praedecessoris tui, et totius Congregationis tuae humiliter exorari. Interea dum dilectus filius noster Fortunatus S. R. E. Cardinalis Tamburinus unus ex Congregatione Propagandae Fidei praepositâ, ad quem antedictas regulas examinandas remiseramus, expenderet, dolentes quidem ipsum Nicolaum Saieg viam universae carnis ingressum, te vero, dilecte fili Ignati, in eiusdem locum et munus suffectum esse Abbatem generalem gaudentes accepimus, quippe qui praeclaram de religiosis virtutibus tuis habebamus opinionem; proinde tecum, dilecte fili, atque cum totâ Congregatione ex animo gratulamur, fore in Domino nobis pollicentes, ut Congregatio huiusmodi auspicio ductuque tuo nova semper catholicae pietatis, ortodoxae fidei, et regularis disciplinae incrementa accipiat et proferat, etiam quoad dilectas in Christo filias moniales sub pari regulâ Domino famulantes; quas quidem sub protectione Apostolicae huius S. Sedis et eiusdem Congregationis de Propagandâ Fide recipimus; ipsarum vero regimen tum spirituale tum temporale ad vos spectare decrevimus. Porro cum laudatus Fortunatus Cardinalis saepedictas Regulas et Constitutiones laudasset et approbasset, necnon dignas existimasset, ut per apostolicas nostras in simili formâ Brevis literas confirmarentur, nos pontificià benignitate et auctoritate praestare non omisimus. Ceterum, dilecti filii, qui inter densissimas infidelium, haereticorum et schismaticorum tenebras, aeque atque alii orthodoxi populi Apostolicae huic S. Romanae Sedi addictissimi cum quibus regiones Syriae incolitis, tamquam stellae fulgetis, satagite ut, novâ semper luce adaucti, ardentes faces iis praeferre studeatis, qui veritatis lumen non aspiciunt. Nos interim coelestis praesidii auspicem, et columen studioseque nostrae ad vobis gratificandum voluntatis pignus

esse cupimus apostolicam benedictionem, quam uberrimâ cum divinorum munerum copiâ coniunctam vobis atque ipsis monialibus peramanter impertimur.

Datum Romae, apud S. Mariam Maiorem, sub annulo Piscatoris, die XII. augusti MDCCLVII., pontificatus nostri anno XVII.

CXCII.

Damnat et prohibet epistolam manuscriptam, quae directa legitur: Amplissimis S. R. E. Cardinalibus, et clarissimis Theologis in Urbe Praeneste congregatis, post pacem Ecclesiae Gallicanae restitutam, et methodum propediem edituris pro studiis peragendis ab alumnis Collegii Urbani de Propaganda Fide ad haereticos profligandos, ad gentiles et atheos in sinum Ecclesiae reducendos.

BENEDICTUS PP. XIV.

ad perpetuam rei memoriam.

fixa est direct.

esse

§ 1. Cum ad nonnullos ex venn. fratri- Epist. cui praebus nostris S. R. E. Cardinalibus pervene- huiusmodi Amrint exempla manuscripta cuiusdam episto- Theologi, quolae, cui praefixa est directio huiusmodi rum examini a Pontifice subieAmplissimis S. R. E. Cardinalibus et cla- cta fuit, damnandam et prorissimis theologis in Urbe Praeneste con- scribend. gregatis post pacem Ecclesiae Gallicanae censuerunt. restitutam, et methodum propediem edituris pro studiis peragendis ab alumnis Collegii Urbani de Propaganda Fide, ad Haereticos profligandos, ad Gentiles et Atheos in sinum Ecclesiae reducendos, quae incipit: Haec sunt dubia etc., ac desinit in ea verba: et explodendam novitatem; unumque etiam ex huiusmodi exemplis transmissum fuerit ad dilectum filium nostrum Albericum eiusdem S. R. E. Cardinalem Archintum nuncupatum, nostrum in universi status negociis secretarium, eo scilicet consilio, ut nostris quoque oculis epistola ipsa subiiceretur, id quod est factum: cumque officii nostri partes sint, pro commissi nobis divinitus gregis dominici cura, animarum periculis atque detrimentis, quae ex praefatae epistolae lectione et usu provenire possent, pastorali sollicitudine, quantum cum Domino possumus, occurrere: idcirco nos statim aliquot viros doctos, theologicae facultatis professores, nulliusque partis studio addictos, elegimus, iisque iniunximus, ut de praedicta epistola, deque in ea contentis, iudicium

facerent, qui sane mandatis nostris diligenter obtemperantes, sententiis suis docte prudenterque conscriptis, unanimiter censuerunt, praedictam epistolam, utpote refertam assertionibus respective falsis, temerariis, scandalosis, multimode iniuriosis, contumeliosis, impudentibus, captiosis, seditiosis et schismati faventibus, damnandam a nobis et proscribendam fore.

Horum theo- § 2. Relato theologorum examini suclog. iudicium comprob. non- cessit aliud, quod nos ipsi pariter comminulli S. R. E. simus nonnullis venn. fratribus nostris Cardinal. quibus a Pontifice praedictae S. R. E. Cardinalibus theologilae examen fuit carum disciplinarum scientia praestantibus;

eiusdem episto

demandat.

Rem totam ipse per se Pon

S. R. E. Card.

dam iudicar.

qui eadem epistola mature perpenṣa, ponderatisque dictorum theologorum suffragiis, in eamdem cum ipsis sententiam convenerunt, quaeque ab illis adducta et firmata sunt, suis quoque calculis comprobarunt.

§ 3. Nos denique ipsi, quaecumque in tif. confider. et primo et altero examine discussa fuerant, expendit, nego inspicere, legere et considerare non praetiumque communicavit cum termisimus; dictaeque epistolae tenorem S. Inquisit, qui cum illius censura studiose comparavimus. pariter episto- Subinde vero nos ipsi rem totam commulam proscriben. nicavimus cum venerabilibus fratribus nostris S. R. E. Cardinalibus in tota Repub. Christ. generalibus inquisitoribus adversus haereticam pravitatem auctoritate apostolica deputatis, in sacrorum Canonum sanctionibus, graviorumque negociorum tractatione apprime versatis; quibus quum omnia distincte exposuerimus, quae tum a nobis gesta sunt, tum a praedictis theologis et Cardinalibus in priori et posteriori epistolae examine prae oculis habita fuerunt; his quoque censentibus praedictam epistolam damnandam et proscribendam esse; Apostol. id- nos, inhaerentes huiusmodi theologorum circo auctorit. damnatur, e et Cardinalium iudiciis atque consiliis, ac jusque episto- etiam motu proprio, et certa scientia nolae exempla legi, describi et stra, praesentium literarum tenore, saeperetineri prohib. dictam epistolam, tamquam continentem assertiones respective falsas, temerarias, scandalosas, multimode iniuriosas, contumeliosas, impudentes, captiosas, seditiosas et schismati faventes, auctoritate apostolica damnamus et reprobamus, eiusque exempla legi, describi, et retineri prohibemus: mandantes omnibus et singulis Christifidelibus, qui eiusmodi exempla penes se habuerint, seu in quorum manus subinde pervenerint, ut illa, statim atque praesentes literae eis innotuerint, haereticae pravitatis Inquisitoribus, seu eorum Vicariis, ubi adsit Sancti Officii Tribunal, alioquin Episcopis seu Ordinariis locorum,

tradere et consignare teneantur: sub poena excommunicationis maioris, quoad personas saeculares; quo vero ad personas ecclesiasticas, etiam regulares, huiusmodi mandato nostro non obedientes et contrafacientes, sub poena suspensionis a divinis, ipso facto, absque alia declaratione incurrendis; quarum absolutionem et respective relaxationem, nobis et successoribus nostris Romanis Pontificibus pro tempore existentibus, reservamus; excepto dumtaxat, quoad excommunicationem praedictam, uniuscuiusque mortis articulo, quo nimirum confessarius quilibet ab huiusmodi censura, ut praefertur, incursa, absolvere poterit.

§ 4. Quia vero aequum non est, ut impunitus remaneat auctor praedictae damnatae et proscriptae epistolae, qui per assertiones, ut supra, reprobatas, carpere atque traducere ausus est rectissimam agendi rationem eorum Cardinalium, quorum nos consilio et opera usi sumus, ubi actum fuit de conscribenda epistola encyclica, quae prodiit superiore MDCCLVI. sub Dat. die XVI. mensis octobris; idemque contra ipsam epistolam nostram encyclicam audendo, nos etiam, qui eam conscripsimus, malignitatis suae iaculis petere non veretur; idcirco nos Officio Sanctae Inquisitionis committimus et iniungimus, ut exactissima diligentia adhibita, curet auctorem saepedictae damnatae epistol. qui adhuc latet, detegere et agnoscere: volentes, ut statim ac collecta fuerint indicia, quae semiplenam, ut aiunt, probationem constituant, ad capturam rei eiusmodi indiciis gravati, iuxta stylum et consuetudinem Sancti Officii, deveniatur; deindeque completo et concluso processu, ad ulteriores poenas adversus eum procedatur, iuxta sacrorum Canonum et Constitionum Apostolicarum sanctiones; sic exigente iustitia publica, quae, perniciosos huiusmodi ausus severiori vindicta coerceri iubet.

rum literar. a.

et fides earum

§ 5. Ut autem eaedem praesentes literae Publicat. haad omnium notitiam facilius perducantur, post. decernit. nec quisquam illarum ignorantiam allega- sumptis habenre possit, volumus et auctoritate praedicta da. decernimus, illas ad valvas Basilicae Principis Apostolorum et Cancellariae Apostolicae, nec non Curiae generalis in Monte Citatorio et in Acie Campi Florae de Urbe per aliquem ex cursoribus nostris, ut moris est, publicari, illarumque exempla ibi affixa relinqui; sic vero publicatas, omnes et singulos, quos concernunt, perinde afficere, ac si unicuique illarum personaliter

Indultum ab

Urb. VIII. con

notificatae et intimatae fuissent: ipsarum autem praesentium literarum transumptis, seu exemplis, etiam impressis, manu alicuius notarii publici subscriptis et sigillo personae in ecclesiastica dignitate constitutae munitis, eamdem prorsus fidem, tam in iudicio, quam extra illud, ubique locorum haberi, quae haberetur eisdem praesentibus, exhibitae si forent vel ostensae.

Datum Romae, apud S. Mariam Maiorem sub annulo Piscatoris, die v. septembris MDCCLVII. pontificatus nostri anno XVIII.

CXCIII.

Ignatio Reali, sacr. caeremoniarum praefecto pontificio, scribit de loco spectante Archimandritam Messanensem tam in cappella pontificia, quam in processionibus, nec non de sacris indumentis eidem competentibus in eiusdem cappellae processionibus (1).

Dilecto filio Ignatio pontificiarum caeremoniarum praefecto,

BENEDICTUS PP. XIV.

Dilecte fili,

salutem et apostolicam benedictionem.

Com'ella ben sa, Monsig. Giovanni di Gregorio, Archimandrita di Messina, diede un Memoriale in cui domandava di avere il luogo nella Cappella immediate post Episcopos e che di più se gli prescrivesse il luogo, che doveva avere nelle Processioni non essendo per anche in Sacris: Ed avendo noi veduta la materia rispondiamo come appresso.

Rocco Pirro nella Sicilia sacra al tom. 2 cessum Archi- della stampa di Palermo dell' anno 1733, mandritae Mesnella vita di Diego Requisiense Archimansanensi super loco in Capella drita di Messina dice che Esso ottenne dal Papali.

Pontefice Urbano VIII. l'indulto d'intervenire alla cappella papale con rocchetto e cappa, e di sedere nel sedile de' Vescovi dopo l'ultimo Vescovo, e che ciò fu posto in esecuzione nel giorno 13, 14 e 17 d'aprile del 1634; e lo stesso Autore nell' Auctario sacro dell' Archimandritato di S. Salvatore di Messina dice che l'Archiman

(1) Ex Arch. et Bibl. Domus professae Soc. Iesu. Romae, ex typis Generosi Salomoni, MDCCLVIII. Vide

Iur. Pont. de Prop. Fide Partis I. Vol. III.

tit iurisdictio

lis.

drita esercita giurisdizione quasi episco- Eidem compepale, che fa i Pontificali, che porta avanti quasi episcopadi sè la Croce quando visita la sua diocesi, in quella parte però che è separata dalla Diocesi dell' Arcivescovo di Messina. E queste ed altre cose sono pur riferite dalla buona memoria del Cardinal Petra ad Constitutiones Apostolicas tom. 2, pag. 121 et seq. dell' Edizione Romana.

Ma, lasciando Noi da parte queste cose che non hanno che fare a dirittura col caso nostro, e che unicamente si appoggiano al detto d'autori per altro gravi, Noi diremo, ricavarsi dai Diari di Paolo Alaleone, maestro di cerimonie della Cappella Pontificia, che Monsig. Felice Novello d'Amelia, Archimandrita di Messina, assistè nel tempo di Clemente VIII. alla Cappella Pontificia in cappa, sedendo sotto tutti i VeScovi: Qui fuit cum cappa post omnes Episcopos: che nel 1634 nel Pontificato di Urbano VIII. fu, coll' esempio di quanto era seguito nel pontificato di Clemente VIII. ammesso nella stessa maniera l'Archimandrita di Messina alla Cappella Pontificia: Archimandrita Messanae, qui his superioribus diebus venit Romam, et sedit sub ultimo Episcopo, ut sedit de anno MDXCIX. tempore Papae Clementis VIII. alius Archimandrita. Iste Archimandrita induit habitu nigro Prothonotarii, videlicet veste subtana cum manteletto. In Cappella fuit, ut suus Antecessor, cum rocheto et cappa violacea cum pellibus armellinis. E descrivendo lo stesso Maestro di Cerimonie quelli che intervennero ad un'altra susseguente Cappella, così dice: Archimandrita Messanae cum rocheto et cappa sub ultimo Episcopo.

Ed essendo stato la buona memoria del Cardinale Valenti immediato predecessore nell' Archimandritato di Messina del presente Monsig. Gregori, esso intervenne alla Cappella delli 11 marzo 1731, e nell'altra dei 12 maggio dell'anno stesso, sedendo indutus cappa et rocheto post Episcopos, ancorchè non fosse allora per anche Diacono e Prete, avendo ricevuto in due ordinazioni separate il diaconato, e poi il presbiterato nel susseguente mese di giugno nell'oratorio, o sia cappella interiore de' Padri di S. Filippo Neri di Roma, come si deduce dai libri del Cardinal Vicario che si sono fatti riconoscere; ed essendo po

inferius, suo loco, quae Pius IX. de Messanensi Archimandrita statuit.

88

Exempla quobitum in Capella Pontificia.

ad locum et ha

Licet careant ordine sacro.

iurisdictio?

scia stato consegnato Vescovo nello stesso mese di giugno del 1731 col titolo di Arcivescovo di Nicea in partibus Infidelium. Quid vox ArArchimandrita, o Egumeno, significa Suchimandrita; quaeque eius periore e Governatore. Fu comune questo nome nella chiesa greca ai superiori di ciaschedun Monastero; e moltiplicati poscia i Monasteri e le Congregazioni, quello che presedeva a più Monasteri chiamavasi Archimandrita, come bene osserva il Morino de Sacris Ordinationibus alla pag. 201. Una volta l'Archimandrita di San Salvatore di Messina, che è quello di cui ora parliamo, era capo di più di trenta monasteri Basiliani, che oggi dipendono dal Padre Abbate generale dell'Ordine di S. Basilio; e questo stesso monastero è passato in Commenda, come anche bene comprova il celebre Padre Bianchi nel suo Trattato della Potestà e Polizia della Chiesa al Archimandri tom. 4, lib. 2, cap. 2, § 3, num. 9. In non tenetur ad molte terre e luoghi ha la giurisdizione

ta Messanensi

residentiam.

Tenetur ad suscipiendum sacerdotium.

Eiusdem iurisdictio.

quasi episcopale con territorio perfettamente separato; ma ciò non fa che sia obbligato alla residenza: come, disputatasi la materia nella Congregazione del Concilio nel giorno 14 aprile 1646, fu pienamente risoluto: Sacra Congregatio Concilii post maturam discussionem censuit, supradictum Archimandritam commendatarium ad personalem residentiam non teneri, come può vedersi al lib. 18 de Decretis, pag. 72; essendo però per antichissima consuetudine astretto ad assumere il sacerdozio; come prosiegue il Bianchi nel luogo citato al § 4, num. 2, e risulta dalle Bolle Apostoliche spedite a pro di Monsig. Gregori per ottenere l'Archimandritato: Et cum decreto quod dictus magister Ioannes infra annum proximum ad omnes sacros, etiam presbyteratus ordines se promoveri facere omnino teneatur; alioquin Commenda per praesentes facta cesset, eaque cessante monasterium vacet eo ipso.

Nulla diremo della giurisdizione dell'Archimandrita ordinaria, civile, contenziosa, e criminale in tutti i luoghi della sua Diocesi, ed anche nella città di Messina, sopra i suoi sudditi, essendosi tolte di mezzo tutte le antiche strepitose differenze fra l'Arcivescovo e l' Archimandrita, mediante una transazione ideata, trattata e proposta dal fu Cardinale Valenti, e susseguentemente approvata da Noi con nostra Bolla Nequit exami speciale. Solamente accenneremo, che esdales deputare sendo dopo la detta concordia insorta una nisi apostoli- nuova controversia in ordine agli esami

natores Syno

obtinuerit co

Conceditur ea

facultas per

vitatem Messa

sed in loco suae

natori sinodali necessari per regolare i con- cum indultum corsi nelle provviste delle chiese parrochiali, gendi Synod. e ciò per essersi dubitato se avesse l' Archimandrita la facoltà d'intimare il Sinodo, non bastando per quest' effetto il territorio. separato, ma essendo necessario un particolare indulto apostolico; propostosi il punto nella Congregazione del Concilio, fu da essa risoluto non aver l'Archimandrita facoltà di tenere il Sinodo per difetto del sopradetto apostolico privilegio, come può vedersi nel tom. 8 del Tesoro delle risoluzioni della Congregazione del Concilio del 1738, pag. 117 e pag. 125 dell' Edizione Romana: al qual difetto fu poscia Breve extra cida noi rimediato con aver concessa al pre- nensem babendetto Cardinale la facoltà di tenere il Si- di Synodum, nodo in qualche luogo della sua giurisdi- iurisdictionis. zione, fuori però della città di Messina; come il tutto può vedersi nel nostro Trattato de Synodo Dioecesana dell'ultima stampa al lib. 2, cap. 11, num. 7, ove anche dicesi che il Breve fu personale pel Cardinal Valenti, e che ogni Archimandrita successore dee spedire un nuovo Breve se vuol godere della contrastata prerogativa: Per praesentes non intendimus, privilegium huiusmodi, circumspectioni tuae specialis favoris gratia concessum, aliis pro tempore futuris Archimandritis suffragari, nisi singuli Archimandritae ab hac Sancta Sede indultum praedictum prius obtinuerint: sono parole del nostro Breve spedito ai 14 gennaro del 1741.

Potest in Capella Papali sedere indutus roprimus post E

cheto et cappa

non sit sacer

Gli obblighi dunque di Monsig. Gregori Archimandrita di Messina sono di farsi Sacerdote dentro l'anno, e di spedire il riferito Breve, se vuol godere della grazia piscopos, quum concessa al suo predecessore: ma benchè dos. egli non abbia fatta veruna delle predette due cose, ciò non deve impedire che esso sia ammesso alla Cappella vestito colla cappa e rocchetto, sedendo il primo dopo i Vescovi, si perchè questo è il luogo già stabilito per l'Archimandrita di Messina, si perchè corre, e non è per anche passato, l'anno entro cui deve ordinarsi sacerdote, nè si sa che sia venuta veruna occasione di tener concorso per la vacanza di qualche chiesa parrocchiale, e finalmente perchè il suo immediato predecessore, come abbiamo veduto, fu ammesso a sedere nella Cappella Pontificia immediatamente dopo i Vescovi vestito colla cappa e rocchetto prima che fosse ordinato sacerdote, non essendo la cappa ed il rocchetto rigorosamente abito sacro, e non essendo cosa nuova

« ÖncekiDevam »