Sayfadaki görseller
PDF
ePub

XII. DIONYSIUS THE AREOPAGITE.

Dionysius the Areopagite is mentioned in the Acts of the Apostles, chap. xvii, verse 34:

Howbeit certain men clave unto him [Paul] and believed: among the which was DIONYSIUS THe AreoPAGITE, and a woman named Damaris, and others with them.

Certain works are still extant, bearing the name of Dionysius the Areopagite as their author: but, though we cannot omit to notice them in this work, they possess no clain whatever to be accounted genuine.

It is observed by DUPIN, and in the notes to his work, as well as by other authors, that

many arguments are alleged to prove the verity and antiquity of these books: yet they may very easily be confuted.

The remarks of MOSHEIM are appropriate here:

The spuriousness of these works (says he) is now admitted by the most learned and impartial of the Roman Catholic writers, as they contain accounts of many events that happened several ages after the time of Dionysius, and were not at all mentioned until after the fifth century. See Fleury, Hist.

Eccles., liv. 54, tom. XI, p. 523, edit. Bruxelles.[ECCLES. HIST., ii, 298].

His works are introduced here, though it may be proved, as DUPIN observes, that an author of this name wrote after the fourth century.

DUPIN gives a list of his works; and in the index of authors to Delabigne's Maxima Bibliotheca Patrum he is styled "Sanctus Dionysius Areopagita, Pauli apostoli discipulus."

[ocr errors][merged small]

In the second volume of DELABIGNE'S Bibliotheca, part i, pages 197, 198, is DE CŒLESTI HIERARCHIA, cap. 2. The heading Viels

to this chapter is as follows:

De iis quæ in illuminatione seu Baptismo peraguntur.

Synopsis capitis.

PRIMA pars capitis ostendit quo modo perveniatur ad vitæ sanctitatem, et quomodo Baptismus sit quædam nativitas spiritualis, atque principium operum supernaturalium; et simul monet, solos sanctos ad sacramentorum aspectum esse admittendos.

SECUNDA pars describit solennem ritum baptizandi, qui sic habet:

1. Pontifex sacra promulgat evangelia..

2. Religionis amator patrinum seu susceptorem quærit, a quo instructus ad episcopum adducitur. 3. Hic benigne ipsum accipit.

4. Clerum convocat ad agendas Deo gratias, et a patrino adductum solenni formula interrogat.

5. Infidelitatem detestanti manum imponit, et inscribi jubet.

6. Facta precatione baptizandus exuitur, et fiunt insufflationes.

7. Fit solennis professio fidei, et baptizatur.

[ocr errors]
[merged small][ocr errors][ocr errors][ocr errors][ocr errors]

8. Veste candida amictus traditur susceptori, et sacræ communionis particeps efficitur.

TERTIA pars subjungit contemplationem, in qua 1. Ostendit ritum hunc esse sanctum.

2. Ceremonias istas signare gratiam spiritualem. 3. Deum gratiam suam omnibus communicare. 4. Exponit quo ordine perveniatur ad perfectionem.

5, Quid sibi velit adductio, et inscriptio bapti

zandi; quod item abrenunciatio.

6. Quid ad Orientem traductio.

7. Quid unctio.

8. Quid in aquam immersio et emersio.

9. Quid candidum vestimentum.

10. Quid unctio finalis.

11. Quid communio.

We may now proceed to cite those passages of the work which apply to our present subject; together with the summaries or abstracts of the text which are given in the margin; as, for instance, the following:

Baptismus dat initium sanctitatis.

Baptizatus abjurare debet infidelitatem.

The Third Part, "Contemplatio, &c.," begins in the marginal abstract,

Ritum hunc esse sanctum.

The text (page 199) is as follows :

Hæc in sacris symbolis divinæ generationis initiatio nihil indecori vel prophani, quin nec sensiles figuras continet, sed Deo dignæ contemplationis ænigmatica in naturalibus ad captum hominum speculis effigiata.

Quid enim ei defuisse videatur, diviniori etiam mysteriorum silentio suppressa ratione, quum divinæ institutione satis probet accidentis quam sancte operatur, vitæ integritatem, et per vitam probam ac divinam : universæ simul malitiæ perpurgationem, naturali emundatione aquæ, corporalius ipsi denuntiet ? Ut itaque symbolica initiationum traditio nihil hoc divinius haberet, nequaquam, ut reor, expers esset sanctitatis, quum et recte vivendi disciplinam introducat, et omnimodam in vitiis transactae vitæ emundationem, toto corpore aqua (penitus perpurgato naturaliter

insinuet."

fit naturali fer or perhaps 30

The words in Italics are all that concern us in this obscure and mystical extract.

At page 233, chapter vii, part 11, is the marginal abstract :

Disputat cur infantes adhuc rationis incapaces baptizentur.

The text is:

Quod autem infantes quoque, qui per ætatem nequeunt intelligere, divinæ regenerationis sanctissimorumque divinæ communionis mysteriorum participes fiant, videtur, ut inquio, hominibus prophanis non immerito risu dignum, quod pontifices eos erudiant qui nequeunt audire, sanctasque traditiones non intelligentibus frustra tradunt; neque minus ridiculum est, quod alii pro iis abrenuntiationes sacrasque professiones pronuntient. Verum non oportet tam sanctam prudentiam errantibus indignari, sed religiose ad eorum institutionem cum caritate rationem reddere, et objectiones eorum solvere; atque illud insuper secundum sacram sanctionem addere, quomodo divina vol. I.

18.

omnia nequaquam nostra intelligentia commensuranda sint, sed plurima quæ nos latent causas habere Deo digna, quas nos quidem ignoremus, verum ab ordinibus nobis præstantioribus perspicue cognoscantur. Plurima enim latent supremas illas sublimissimasque substantias, quæ soli sapientissimæ sapientificæque divinitati nota sunt. Veruntamen hac de re id quoque dicimus, quod Deiformes præceptores nostri ab antiqua traditione acceptum nobis transcripserunt. Aiunt enim, quod et verum est, infantes, si in lege sacra instituantur, ad sanctum animi statum perventuros esse, omni errore liberos, et sine ullo impuræ vitæ periculo. Hoc enim quum in mentem venisset divinis nostris institutoribus, placuit admitti pueros hoc sancto modo, ut oblati parvuli parentes naturales filium uni ex fidelibus tradant, qui præclare in divinis rebus puerum erudiat, sub cujus deinceps cura sit, tanquam sub Patre divino, sanctæque salutis susceptore. Hunc itaque, antistes, sancte promittentem se puerum ad sanctam viam informaturum, jubet profiteri abrenuntiationes sacrasque professiones; non enim, ut illi subsannatores aiunt, alium pro alio rebus divinis imbuit, neque enim sponsor dicit, Ego pro puero abrenuntiationes facio, sacrasve professiones,' sed hoc modo puerum asserit renunciare ac profiteri ; ac si dicat, Profiteor me huic puero, quum per ætatem intelligere sacra poterit, divinis meis institutionibus persuasurum, ut adversariis nuntium omnino remittat, et divina promissa profiteatur, et exsolvat.' Nihil ergo, ut opinor, absurdum est, si ad divinum institutum puer adducitur, quum ducem ac sponsorem habeat qui eum et divinarum rerum scientia imbuat, et ab adversariis tutum custodiat. Porro pontifex

« ÖncekiDevam »