Sayfadaki görseller
PDF
ePub

into the human one. But if we are baptized into the death of our Lord we confess one nature of the imperishable Deity and the perishable flesh, that our baptism to God and the death of our Lord may be thus perfected.

XXXI. HIPPOLYTUS.

DUPIN and DR WOTTON's Notes give four columns on Hippolytus, with a Catalogue of his works, but do not name the hereunder mentioned "To Susanna," or "Sermo in Theophania,' which is found in Gallandius, vol. ii, p. 442.

The index to Vol. ii of this work refers, under Title Baptism, "Baptismi comites, fides et caritas: "

VER. 16.

“ Μετὰ δύο μονὸν κορασίων.” Ηνίκα γὰρ ἂν τὸ κατὰ συνήθες ἐπιθυμῇ λουτρὸν λαβεῖν ἡ ἐκκλήσια, ἐξ ἀνάγκης ταύτῃ δύο παιδίσκας δεῖ παρακολουθεῖν. Διὰ γὰρ τῆς πίστεως εἰς Χριστὸν, καὶ διὰ γὰρ τῆς πρὸς τὸν Θεὸν λαμβάνει τὸ λουτρὸν ὁμολογοῦσα ἡ ἐκκλησία.

VER. 17.

[ocr errors]

“ Καὶ εἶπε τοῖς κορασίοις· Ενέγκατε δὴ μοι ἔλαιον. Ως πίστις καὶ ἀγάπη τὸ ἔλαιον καὶ τὰ σμήγματα τοῖς λουομένοις ἑτοιμάζουσι. Τίνα δὲ ἦν τὰ σμήγματα ἀλλ ̓ ἢ τοῦ ἁγίου λόγου ἐντολαί ; τί δὲ τὸ ἔλαιον, ἀλλ ̓ ἡ τοῦ ἁγίου πνεύματος δύναμις ; αἷς μετὰ τὸ λουτρὸν ὡς μύρῳ χρίονται οἱ πιστεύοντες. Ταῦτα πάντα διετυποῦτο διά τῆς μακαρίας Σωσάννης δι' ἡμᾶς ἵνα νῦν ἡμεῖς οἱ τῷ Θεῷ πιστεύοντες μὴ ὡς ξένα τὰ νῦν γενόμενα ἐν τῇ ἐκκλησίᾳ νοήσωμεν, ἢ ἀλλὰ πάντα ταῦτα διὰ τῶν πατριαρχῶν προτετυπώμενα πιστεύσωμεν, καθ ̓ ἃ καὶ ὁ ἀπόστολος λέγει, Ταῦτα δὲ τυπικῶς συνέβαινεν ἐκείνοις· ἐγράφη

δὲ πρὸς νουθεσίαν ἡμῶν, εἰς οὓς τὰ τέλη τῶν αἰώνων κατήν

τησαν.

In Latin as follows :

VER. 16.

"Cum duabus solis puellis." Quando enim Ecclesia ex more cupit lavacrum suscipere, duas necessario ancillas comites habet. Etenim Ecclesia per fidem in Christum et per caritatem in Deum confessa recipit lavacrum.

VER. 17.

Dixitque puellis; "Afferte mihi oleum." Proinde fides et caritas, oleum et smegmata lavantibus parant, Quænam vero smegmata, nisi verbi mandata? quodnam autem oleum, nisi virtus Spiritus sancti? quibus, post lavacrum, tamquam unguento fideles perunguntur. Cuncta hæc per beatam Susannam nostri causa figurabantur: ne modo scilicet qui Deo credimus, ea quæ impræsentiarum fiunt, tanquam nova ac pura peregrina existimemus; sed cuncta hæc olim, per Patriarchas figurata credamus, quemadmodum etiam Apostolus ait: Hæc contingebant illis in figuris; scripta autem sunt ad nostram exhortationem in quos fines sæculi devenerunt. [I COR., x, 11.]

In English:

With two damsels only. For when the Church according to custom desires to receive the font, it necessarily has two hand-maids in attendance on her. For the church by faith in Christ and charity towards God confesses and receives baptism.

VER. 17.

And he said to the damsels; Bring me the oil. For faith and charity prepare oil and towels for those who wash themselves. But what are those towels but the mandates of the word? and what is the oil except the virtue of the Holy Spirit, with which, after baptism, the faithful are anointed as it were with unguent? All these things were described by the blessed Susanna for our sake, that we who believe in God may not think that the things done at the present time are new and entirely strange; but may believe that all these things were heretofore described by the Patriarchs, as the Apostle also says; "These things happened to them in symbols; but they have been written for our exhortation, to whom the ends of time have come."

In the above-named BIBLIOTHECA GALLANDII, in the Hippolyti Sermo in sancta Theophania, is as follows:

SEC. 8, page 494.

̓Αλλὰ συντείνατέ μοι τὸν νοῦν, παρακαλῶ, μετὰ ἀκριβείας· βούλομαι γὰρ ἐπὶ τὴν πηγήν τῆς ζωῆς ἀναδραμεῖν καὶ θεάσασθαι τὴν πηγὴν τῶν ἰαμάτων πηγάζουσαν. Ὁ τῆς ἀθανασίας Ο πατὴρ τὸν ἀθάνατον υἱὸν καὶ λογὸν ἀπέστειλεν εἰς τὸν κοσμὸν, ὃς ἀφικόμενος εἰς τὸν ἄνθρωπον, λούσασθαι ὕδατι καὶ πνεύματι· καὶ ἀναγεννήσας πρὸς ἀφθαρσίαν ψυχῆς τε καὶ σώματος· ἐνεφύσησεν ἡμῖν πνεῦμα ζωῆς, περιαμφιάσας ἡμᾶς ἀφθάρτῳ πανοπλίᾳ. Εἰ οὖν ἀθάνατος γέγονεν ὁ ἄνθρωπος, ἔσται καὶ Θεός,* εἰ δὲ Θεὸς δι ̓ ὕδατος καὶ πνεύματος ἁγίου μετὰ τῆς κολυμβήθρας ἀναγέννησιν γίνεται, εὑρίσκεται καὶ συγκληρονόμος Χριστοῦ μετὰ τὴν ἐκ νεκρῶν ἀνάστασιν.

Διὸ κηρύσσω λέγων· Δεῦτε πᾶσαι αἱ πατριαὶ τῶν ἐθνῶν ἐπὶ τὴν τοῦ βαπτίσματος ἀθανασίαν· ζωὴν ὑμῖν εὐαγγελίζομαι, • Ad illud respicit II Pet., i, 4, ἵνα διὰ τούτων γένησθε θείας κοινωνοὶ φύσεως, ut per hæc efficiamini divinæ consortes naturæ. vol. I.

41

τοῖς ἐν τῷ ζόφῳ τῆς ἀγνωσίας ἐνδιατρίβουσιν. Δεῦτε εἰς ἐλευθερίαν ἐκ δουλείας, εἰς βασιλείαν ἐκ τυραννίδος, εἰς ἀφθαρσίαν ἐκ τῆς φθορᾶς. Καὶ πῶς, φησιν, ἐλευσόμεθα ; πῶς; δι ̓ ὕδατος καὶ ἁγίου πνεύματος. Τοῦτο δὲ ἐστὶ τὸ ὕδωρ τὸ πνεύματα κοινωνοῦν, δι' οὗ παράδεισος ποτίζεται, δι' οὗ ἡ γῆ πιαίνεται, δι ̓ οὗ φυτὸν αὔξει, δι' οὗ ζῶα τεκνογονεῖ καὶ ἵνα πάντα συνελὼν εἴπω, δι' οὗ ἀναγεννώμενος ζωογονεῖται ἄνθρω 5511 πος, ἐν ᾧ καὶ ὁ Χριστὸς ἐβαπτίσατο, ἐν ᾧ καὶ τὸ πνεῦμα κάνω κάνη κατήρχετο ἐν εἴδει περιστερᾶς.

[ocr errors]

§. 9.

Τοῦτο δὲ ἐστὶ τὸ πνεῦμα, τὸ ἀπ ̓ ἀρχῆς ἐπιφερόμενον ἐπάνω
τῶν ὑδάτων· δι ̓ οὗ κόσμος κινεῖται, δι' οὗ κτίσις ἵσταται, καὶ τὰ
συμπάντα ζωογονείται. Τὸ ἐν προφήταις ἐνεργῆσαν, τὸ ἐπὶ
Χριστὸν καταπτάν. Τοῦτο ἐστι τὸ πνεῦμα τὸ δοθὲν τοῖς
ἀποστόλοις ἐν εἴδει πυρίνων γλωσσών.

Τοῦτο τὸ πνεῦμα ἐζήτει Δαβὶδ λέγων, ‘Καρδίαν καθαρὰν
κτίσον ἐν ἐμοὶ ὁ Θεὸς, καὶ πνεῦμα εὐθὲς ἐγκαίνισον ἐν τοῖς
ἐγκάτοις μου. Περὶ τούτου καὶ Γαβριὴλ ἔλεγεν τῇ παρθένῳ·
• Πνεῦμα ἅγιον ἐπελεύσεται ἐπὶ σὲ, καὶ δύναμις ὑψίστου επισ-
κιάσει σοι. Διὰ τούτου τοῦ πνεύματος Πέτρος ἐφθέγξατο τὴν
μακαρίαν ἐκείνην φωνήν· · Σὺ εἶ ὁ Χριστὸς ὁ υἱὸς τοῦ Θεοῦ
ζῶντος. Διὰ τούτου τοῦ πνεύματος ἐστερεώθη ἡ Πέτρα τῆς
ἐκκλησίας. Τοῦτο ἐστι τὸ πνεῦμα, ὁ παράκλητος, τὸ διὰ σὲ
πεμπόμενον, ἵνα δείξῃ σὲ τέκνον Θεοῦ.

§. 10.

Δεῦρο τοίνυν ἀναγεννήθητι, ἄνθρωπε, εἰς υἱοθεσίαν Θεοῦ. Καὶ πῶς; φησιν· ἐὰν μηκέτι μοιχεύσῃς, μηδὲ φονεύσῃς, μηδε εἰδωλολατρεύσῃς· ἐὰν μὴ κρατηθῇς ὑφ ̓ ἡδονῆς, ἐὰν μὴ πάθος ὑπερηφανίας κυριεύσῃ σου. Ἐὰν ἀποξέσῃς τὸν ῥύπον τῆς ἀκαθαρσίας, καὶ ἀποῤῥίψης τὸ φορτίον τῆς ἁμαρτίας· ἐὰν ἀποδύσῃ τὴν πανοπλίαν τοῦ διαβόλου, καὶ ἐνδύσῃ τὸν θώρακα τῆς πίστεως, καθώς φησιν Ησαΐας· Λούσασθε, κ. τ. λ.

Ἴδες, ἀγαπητε, πῶς προεῖπεν ὁ προφήτης τὸ τοῦ βαπτίσματος καθάρσιον ; ὁ γὰρ καταβαίνων μετὰ πίστεως εἰς τὸ τῆς ἀναγεν νήσεως λουτρόν, διατάσσεται τῷ πονηρῷ, συντάσσεται δὲ τῷ Χριστῷ. Απαρνεῖται τὸν ἐχθρὸν· ὁμολογεῖ δὲ τὸ, Θεὸν εἶναι τὸν Χριστὸν. Αποδύεται τὴν δουλεῖαν, ἐνδύεται δὲ τὴν υἱοθε

« ÖncekiDevam »