Si poteras tanti aspectu caruisse duelli,
Lancettum saltem visere dignus eras;
Lancettum Pacti quo non vinosior alter
Huc puer Arctoi venit ab axe poli.
Quæ te animi fratremque tuum tenuere procellæ
Debuit hæc omnis cedere cura joco.
Insignis fuerat canibus Lancettus alendis,
Idem ille et domini cura jocusque sui.
Eternum cui versanti crateras ahenos,
Vina dabant vitam, vina dedere necem.
Non nisi potum illum exoriens aurora videbat,
Pura rejectantem vina, merumque merum.
Præcipites clamore feras quoque potus agebat,
Nare sagax canibus non minus ille suis.
Hic jaculum intorsit quod detulit error in Argem,
Argem insignem agili mobilitate canem;
Quæ fugientem aprum cursu præverterat et jam
Villosam valido fregerat ore cutim.
Lancettum inde pudor vinumque iræque coquebant,
Congressusque trucem cominus ibat aprum.
Insiliensque feræ dorso nunc dentibus aures,
Nunc ferit insana colla ferina manu,
Verum illum tergo excussum male, præcipitemque
Trux fera ad usque imos fregit ab ore pedes.
Sanguinolentum et humi vinum crasso ore vomentem.
Et nemora et fidi mox gemuere canes.
Stratum herus efferri Cornelius agmine ab ipso
Jussit, et annoso perluere ossa mero.
Inscribique dedit tumulo, Hic Lancettus ab
Sed magis a vino saucius ora jacet.
Hunc libeat Chorineo astum, et quam Braccius artem Struxerit, hic certa commemorare fide.
Ille ut mille jocos semper sub pectore versat,
Obvius huic celeri per nemus, inquit, equo.
Quid struis hic Chorinee? omnes per lustra Galesum
Quærimus in tantis casibus unus abes.
Aut equus illum alta in silva per iniqua locorum
Excussit, rupit aut ferus inguen aper.
Dixit et amentem Chorineum et multa querentem
Transiit, in mediis deseruitque sonis.
Ergo hac atque illac infoelix currit amator,
Secretumque nemus qua magis horret adit.
Et nunc voce tonat, nunc cornu multa recurvo
Integrat, et socios admonet inde canes.
Silva Galese, eheu, quo te abdidit ista recessu
Verte, Galese, tuos, verte age, verte pedes.
Heu frustra, Chorinee, hic labor, ille agmine ab ipso
Cessit, habetque suum molliter unda latus.
Impatiens æstus et multa in cæde volutus,
Torrida sepositis fontibus ora levat.
Ergo ubi nulla miser per devia vidit, amici
Longum quesiti, signa adamata pedum,
Ilicis accumbens sub tegmine fertur ab imo hæc
Pectore flebilibus verba iterasse sonis,
Silvæ laurentes, silvæ quas criminis hujus
Ignaras, tanti et funeris esse velim,
Vosque ignota feræ quas per nemora ista vagantes
Maluerim nostros non agitasse canes,
Dicite si latebras vestras amor attigit umquam,
Per nemus hoc carpsit qua meus ignis iter;
Dicite, sic stabulis ævum peragatis in istis,
Vestraque in hac placide pectora valle cubent.
Heu, male caute puer, quis te casusve dolusve
Perdidit? O medio e pectore adempte mihi!
Scilicet hoc sævo in nemore et nigrantibus umbris,
Præda feris trucibus alitibusque jaces.
Reddite eum, Nymphæ, nemorum secreta colentes,
Reddite fors vestro si latet ille sinu.
Quin totum ipsum illum proprios habeatis in usus, Credita si per vos sit sua vita mihi.
Ah puer, et frustra misero dilecte sodali,
Exstinxti ipse tuum vita meumque caput!
Clamabam cave ne hæc virtus tibi fiat amara,
In gyrum heu rapido cum trahereris equo;
Et cum apros jaculo præceps sequerere furentes,
Clamabam, lateri, lux mea, parce tuo.
Quo sine me diversus in hæc loca perfida abisti,
En quo perduxit te tuus ille vigor.
Certum est hic, atque hic inter loca plena pavoris;
Nam quo lux mihi sit te sine velle mori.
Hæc et plura ferunt illum ingeminasse sub alta
Ilice, et his ipsas illachrymasse feras.
Parte alia nemore ex ipso, quæ ibi plurima turba est,
Ibat aper rapida clam per iniqua fuga.
Huc genus Ursina Valerus de gente profectum,
Ferrata celerem calce fatigat equum.
Ille quidem primis malas vestitus iulis,
Publica cura hominum, publicus ardor erat. Plurima fronte Venus sensusque animosque trahebat, Sed mage nescio quis gratus in ore vigor.
per lustra vagus teneris prælusit in annis
Mars puer, et coelo tunc quoque dignus erat.
Venantum ergo animos in se converterat omnes,
Immemores illac prætereuntis apri.
At fera prævalido fugiens vorat æquora cursu,
Transiliitque cito rhetia summa pede.
Indoluit medias puer evasisse per enses,
Totque per arma capi non potuisse feram.
Tum Marianus ibi picea speculator ab alta
Dicitur hos tenui voce dedisse sonos.
Ne geme, blande puer, lachrymis ne pollue vultus,
Hoc tibi nam facies hoc tibi forma dedit.
Quid mea vita feras amor est fixisse nocentes?
Nonne hominum satis en sanguine habere manus?
Dixit et hinc pueri, stabat nam ibi cantharus unus,
Nomen, cognomen, matrem aviamque bibit;
Dum bonus interea risum movet ac Marianus
Totum ibi se et pleno proluit ora cado,
Unice, clamabant, damam, Unice respice damam,
Respice en ante tuos se se agit illa pedes,
Ille alio licet excultas intenderat aures,
Audiit, inque feram talia versus ait,
Sic rogo nostra tuum figant venabula pectus
Fœmina ceu princeps perdidit una meum.
Olli arcum dextram usque Deus lunavit ad
Et levum dixit sic mihi claude oculum;
Corda per et fibras perque ilia venit arundo
Figier in jusso docta vel illa loco.
Clamayere omnes, O nostri gloria sæcli
O decus, O vere nomine digne tuo.
Ille feram super incumbens, semel inquit obisti,
At mihi mille uni sunt in amore neces.
Longa referre mora est quæ saucia diffugerunt
Secretisque procul monstra obiere locis.
Quæque Thebaldeus jaculo eminus et bonus arcu,
Mattelenes alta in valle dedere neci.
Quæque modo adveniens accinctus acinace Roma
Lilius, usque gradum pone sequutus heri.
Forte aberat rebus missus Sadolettus agendis;
Hoc caruere uno gaudia nostra bono.
Dulce caput domino et patribus Sadolettus, et idem
Promptus Arionia monstra movere fide.
Sed votum hoc minuit stirps Portius alta Camillus,
Arbiter Ausoniæ maximus ille togæ.
Nec non Christiados Vida ipse sacerrimus auctor
Cui par nullum ætas pristina vidit opus,
Affuit armatusque Sparo, et quis erederet, audax
Per medias vates tam pius ire tubas,
Molsa comesque aderat, volucri gratissima cura
Molsa Deo, Phœbi Virginibusque sacer;
Qui nisi quod sævam grave suspirabat in Æglem,
Gloria venantum prima futurus erat.
Vertitur interea, nec dum tamen occiduus Sol,
Parcite jam ferro cum Leo magnus ait.
Ergo omnes propere inde plagas et lina refigunt,
Festinosque vocant ad sua vincla canes ;
Huc te, huc verte, huc te, ingeminant, huc verte Melampe,
Huc Terela, huc Ladon, ad tua vincla redi.
Ichnobates ades, huc ades, huc cum Lelape Theron,
Huc Dromas, huc Leucon, huc bona Tigris ades.
Clamantum fremitu rauci çanor astrepit aeris,
Extremosque refert garrula Nympha sonos.
Attolluntur aquæ et fracto longum aggemit æstu,
Ipsaque vicinis fervet arena fretis.
Terga suum excisasque feras congessit in unum
Monstra Adimas miris saucia facta modis.
Huc lepores etiam imbelles damasque fugaces
Congessere, avidi quos rapuere canes.
Cernere vasta omnes nec jam semel ora juvabat
Rostraque adhuc hosti pene tremenda suo.
Quæ postquam Leo conspexit, venantibus inquit,
Proveniant alii sic mihi sæpe dies.
Corpora deinde jubet tolli quæ strata jacebant
Imponique altis anteferenda rotis.
In numerum jumenta ibant, onerataque plaustra,
Cædibus et multa turpia facta nece.
Ipse domum usque suo graditur comitatus Julo,
Lætam, ille ingeminans, terque quaterque diem!
At vixdum exierant castris cum se inter eundum
Milvius ætherea prodit ab usque plaga;
|