D E

S U B L I M I

IN

EVANGELIO

CH R I S TI

JUXTA DIVINAM

VERBI INCARNATI

OECONOMIA M.

AUCTORE
MARTINO GERBERTO

MONASTERII ET CONGREGATIONIS S. BLASII IN

SILVA NIGRA ABBATE S. Q. R. I. P.

TOMUS III.

TYPIS SAN BLAS I A NIS 17 9 3.

CAPUT CVIII.
CHRISTO STRUCTÆ INSIDIE AD

MORTEM.
Accesserunt quidam Pharisæorum, dicen-

tes illi: Exi, et vade hinc: quia Hero-
des vult te occidere. Et ait illis: Ite,
et dicite vulpi illi : Ecce eiicio dæmonia,
et sanitates perficio hodie ; et cras, et ter:
tia dié consummor. Verumtamen oportet
me hodie, et cras, et sequenti die ambus
lare : quia non capit prophetam perire
extra Jerusalem. Luc. XIII. 31. etc.

.

Vidcantur forte hi Pharisxi emissarii in Caput Galilæa, ubi hæc facta sunt, eorum, qui CVIII. iam Hierosolymis constituerant occidere Christum, quo yulpina astutia co allicerent pestive. illum, ut quod destinaverant, effectum ire

Sed inter

Ex re

Caput possent, periculum quidem prætendentes
cviii. ab Herode. Sed vox évteūbev, quæ habe-

țur in textu originali innuit eos indigenos
fuisse Galilææ Herodis subditos.
sponsione porro Christi colligitur submis-
sos eos ab Herode. Fuit hic Antipas filius
Herodis M. qui Christum 'infantem perse-
cutus pueros in Bethlehem occidi iusserat,
Messiam promissum regem veritus. Idem
forte timor ex fama de Christo, ac cius .
miraculis etiam filium iterum incesserat, ut
cuperet eum finibus fuis arcere, nesciens
regnum Christi non esse de hoc mundo,
utpote qui non haberet, ubi caput reclina-
ret, ut alibi dixerat Luc. IX. 58. Vulpes
foveas habent, et volucres cæli nidos: Filius au-
tem hominis non habet ubi caput reclinet. Aut
forte Herodes necem intentabat Christo,
idem sibi ab eo, quod prius a Joanne for-
midans, ne is palam facinora fua incessens
apud populum, cuius favorem quovis modo
astutus princeps aucupabat, fuæ existima-
tioni detraheret.

At Christus una vulpi Herodi, et vulpibus Phariseis respondet, ex neutrorum destinatione se mortem propediem (unde non esset, quod fibi Herodes a Christo timeret) fubiturum quidem, fed non in Galilæa, ubi Herodes potestatem vitæ et necis habebat, neque Hierosolymis præcise ad

festum illud scenopegiæ ; sed tunc, quando Carur
ipse voluit, qui dixit a): Ego pono animam cylli.
meam, ut iterum fumam illam. Nemo tollit eam a
me: fed ego pono eam a meipso, et potestatem ha-
beo ponendi eam: et potestatem habeo iterum fuo
mendi eam. Hoc mandatum accepi a Patre meo.
Itaque nec ob timorem accelerabat iter, nec
procrastinabat ob Judæorum exspectationem;
sed secundum voluntatem Patris sui fponte
se accingebat, finem, ut modo intelleximus,
verus agnus paschalis impositurus legalibus
facrificiis, ipse facrificium futurus pro pec-
catis nostris b): Impossibile enim est, fanguine
taurorum et hircorum auferri peccata. Ideo in-
grediens mundum dicit : Hostiam et oblationcm
noluisti , corpus autem aptasti mihi : holocauto-
mata pro peccato non tibi placuerunt. Tunc dixi:
Ecce venio: in capite libri scriptum est de me : ut
faciam, Deus, voluntatem tuam.

Erat porro hic Herodes ille, ad quem Pilatus Christum miserat Luc. XXIII. qui viso Jesu gavisus est valde : erat enim cupicns ex multo tempore videre eum, eoquod audierat multa de eo, et sperabat fignum aliquod videre ab eo fieri. Sciebat igitur Christus, Herodem curiositate, non religione ductum desiderare fignum aliquod videre ; ideo dicit: Ite, et dicite vulpi illi : Ecce eiicio dæmonid, et sanitates perficio etc. reliqua etiam ad Pharisæos