procurat reverentiam corporalem et exteriorem sacrificio Missæ; lectoratus vero procurat reverentiam spiritualem, quæ major est; nam sacra lectione excitat adstantes ad devotionem, et rudimentis fidei docet fideles veritatem hujus Sacramenti, et disponit illos ad Eucharistiam vel adorandam, vel sumendam eum fructu.

1

Materia remota hujus ordinis est liber Prophetiarum et Epistolarum; proxima illius traditio. Forma sunt verba prolata ab Episcopo dum tradit librum tangendum Ordinando, scilicet:,,Accipe, et esto verbi Dei relator, habiturus, si fideliter et utiliter officium tuum impleveris, partem cum iis, qui verbum Dei ab initio bene ministraverunt."

Munera lectoris sunt quinque: Primum est recitare alta et intelligibili voce, et cum pausis convenientibus ad puncta et commata, ne turbetur sensus; legere nimirum libros veteris et novi Testamenti, et maxime lectiones primi Nocturni in Horis Matutinis, et Epistolas primas in Missis Quatuor Temporum, nam ultima legitur tantum a subdiacono, ut est in Missis officium subdiaconi insuper aut canere, aut simpliciter legere Prophetias in Sabbato sancto; et cantum ecclesiasticum addiscere. Secundum est tradere fidelibus et catechumenis baptizandis rudimenta fidei, et eos exemplo et moribus ædificare. Tertium Episcopo prædicanti legere eam Scripturæ partem, quam ille expositurus est. Quartum divinas laudes decantare, et præesse Psalmistis, seu cantoribus. Quintum benedicere panem et fructus novos a fidelibus oblatos; sed hoc officium benedicendi non est amplius in usu.

Dignitas hujus Ordinis desumitur ex Christi exemplo, qui stans in medio seniorum, Isaiæ librum aperuit, et completa lectione eumdem clausum tradidit ministro. (Lic. 4. 20.) Unde Episcopus admonet

di lumina, ferendi

cum et aqua, et porrigendi eos subdiacono pro sancto Missæ Sacrificio. Acolythus est nomen græcum et latine significat pedissequum, quia acolythus inservit subdiacono et diacono in ministerio altaris. Iste Ordo est major aliis minoribus, cum acolythi proprium munus sit materiam præparare ad Missæ sacrificium dhabic at ip in, a

parandique urceolae accensum ad altare,

Duplex est materia hujus Ordinis: remota sunt urceoli vacui, et candelabrum cum cereo extincto ; proxima urceolorum et candelabri traditio.

Cereus traditur extinctus et urceoli vacui, ut indicetur acolythi munus esse accendere cereos in sacris peragendis, et præpare in urceolis vinum et aquam pro sacrificio Missæ.

Duplex est hujus Ordinis forma: Altera profertur ab Episcopo in traditione candelabri, nempe: „A ccipe ceroferarium cum cereo, ut scias te ad accendenda ecclesiæ luminaria mancipari, in nomine Domini“; altera in traditione urceolorum, nempe:,,Aceipe urceolos ad suggerendum vinum et aquam in Eucharistiam Sanguinis Christi, in nomine Domini".

Munera Ordinis acolythatus sunt: parare materiam necessariam ad sanctam Eucharistiam in vasis non sacris; assectari subdiaconos, et diaconos in altaris ministerio; luminaria accendere, eaque ferre, præcipue cum dicaconus Evangelium legit, (hinc alio nomine cereoferarii appellantur) et subdiacono urceolos ministrare ad suggerendum vinum et aquam ad Christi sanguinem conficiendum; ignem et thus parare, thuribulumque deferre, et privatis Missis inservire; tandem luminaria ecclesiæ accendere, et asservare, propter quod acolythi dicuntur ecclesiæ mancipati, quia illud officium majorem in ecclesia assiduitatem requirit.

De Ordinibus majoribus.

Tres sunt Ordines majores, tribusque gradibus distinguuntur, videlicet subdiaconatus, diaconatus, et presbyteratus.

Dicuntur majores, quia majora illis incumbunt ministeria; dicuntur sacri: primo ratione materiæ, nam qui his Ordinibus initiati sunt, possunt tangere res sacras; secundo ratione consecrationis, namque habent corpus Deo dicatum propter castitatem, et peculiari ad sacra ministeria deputatione.

Ex Concilio Tridentino septem dispositiones requiruntur in eo,qui Ordines majores et sacros accipere vult. 1o Fides parochi de natalibus, vita et moribus. 20 Testimonium, quod se exercuerit in officiis Ordinum minorum. 3o Testimonium sufficientis litteraturæ. 4o Instructio circa essentiam, munera, et officia Ordinis, quem petit. 5o Spes, quod Deo adjuvante ab illicitis venereis continere se possit. 6° Quod in ultimo Ordine, in quo fuerit ordinatus, in ecclesia, cujus servitio fuerat adscriptus, per annum saltem sit versatus, nisi aliter Episcopus judicaverit. 70 Requirit Concilium ex decentia, quod Communionem sumpserit diebus Dominicis et festis solemnibus cum altari ministraverit.

Obligationes majorum Ordinum sunt tres principales. 1o Servandi castitatem. 20 Recitandi horas canonicas. 30 Deferendi habitum clericalem et ton

suram.

De subdiaconatu.

Subdiaconatus est primus Ordo sacer, quo datur spiritualis potestas ministrandi diacono et sacerdoti legendique Epistolam in solemni Missæ sacrificio. Nomen subdiaconus significat subministrum vel subservientem.

Manuale Clericorum.

13

Materia hujus Ordinis duplex est: remota, nempe calix vacuus cum patena vacua, et liber Epistolarum; proxima traditio ejusdem calicis et libri.

Forma Ordinis subdiaconatus sunt Episcopi verba in traditione materiæ; dum enim tradit calicem cum paténa, ait:,,Videte cujusmodi ministerium vobis traditur; ideo vos admoneo, ut ita vos exhibeatis, ut Deo placere possitis". Tradendo autem librum Epistolarum hæc dicit:,,Accipe librum Epistolarum, et habe potestatem legendi eas in ecclesia Dei tam pro vivis, quam pro defunctis“.

Subdiaconi officia sunt, calicem et patenam in usum sacrificii diacono offerre, et in altari ponere, sacerdoti sacra facienti aquam fundere ad extrema digitorum abluenda, legere Epistolam, diacono Evangelium canenti Evangeliorum librum apertum tenere, et cantato Evangelio ipsum librum sacerdoti celebranti osculandum exhibere; aquam in calicem fundere postquam diaconus vinum infudit; patenam velo obtectam sustinere manu dextera; osculum pacis a diacono acceptum omnibus illis dare, quos diaconus incensaverat; crucem in processionibus et in exsequiis in fine Missæ deferre sine manipulo, ut in Vesperis, et in expositionibus; tandem pallas altaris, corporalia, et purificatoria abluere cum cautione in Pontificali præscripta, ubi Pontifex ordinandos monet, quid in hisce mysteriis intelligere debeant.

Hasce tres obligationes contrahit Subdiaconus: 1o servandi perpetuam castitatem; 2° quotidie recitandi officium divinum, seu horas canonicas, et in die ordinationis tenetur ad recitandam horam canonicam correspondentem horæ, qua ordinatur; 3° deferendi habitum clericalem dignitati suæ consentaneum, et tonsuram. Quare nemo hunc ordinem licite suscipere potest, nisi his omnibus iisque tam gravibus obligationibus per omne vitæ tempus satisfaciendi et facultates et animum

habeat. Præterea memor sit confirmandi animi frequenti orationis et Sacramentorum usu. (Cfr. Conc. Trid. Sess. 23. cap. 13.)

Promotione ergo ad subdiaconatum indigni sunt, qui cum susceptis ordinibus minoribus litteris et pietatis officiis operam navare debuerant, Sacramentorum frequentationem aliaque exercitia spiritualia neglexerunt; qui multam temporis partem dormiendo, ludendo et in præjudicium studiorum et salutaris lectionis sese recreando inutiliter perdiderunt. Idipsum potiori ratione de allis affirmandum est, qui potui excessivo se dedunt, qui in peccata castitati contraria prolabuntur, qui sæcularium societates amant, qui nullum pietatis et devotionis gustum præ se ferunt, qui denique nonnisi mundi consuetudinibus et praxi sese conformant.

De diaconatu.

Diaconi nomen significat ministrum, quia minister est sacerdotis, cui proxime inservit in ministerio altaris. Vocatur etiam Levita ex Levi; Levitæ enim dicti sunt, qui in veteri Testamento sacerdoti cooperabantur in sacrificiis, et ministrorum novi Testamenti figuram gerebant; et latine significat ex populo assumptum ac electum, eo quod a carnalibus desideriis purus et castus esse debet. (Pontif. Rom.)

Diaconatus est secundus Ordo sacer, quo confertur potestas spiritualis proxime assistendi Episcopo, vel presbytero in ministerio altaris, et porrigendi ei patenam cum hostia, et calicem cum vino, legendique Evangelium in Missa solemni.

Duplex est hujus Ordinis materia: impositio manus dexteræ Episcopi, et traditio libri Evangeliorum. Non pauci insignes Theologi antiquitatis studiosi docent, solam impositionem manus Episcopi esse materiam essentialem; hanc enim solam adhibuisse Apo