pagano; nisi forte promittat se ad orthodoxam fidem persona orthodoxæ copulanda transferre. Si quis hanc definitionem sanctæ Synodi transgressus fuerit, correptioni canonicæ subjacebit.» 128. Plurima a Summis Pontificibus statuta sunt, ut veteres illi canones sancte servarentur. Aliquando quidem speciali indulgentia permiserunt nu ptias hujusmodi fieri, conditionibus quibusdam appositis, quibus prolis catholicæ educationi præcipue consulebatur. Sed ut omnes intelligant quam aliena sit Ecclesia ab hujusmodi connubiis, adeo plenis periculi, et a sanctitate Sacramenti abhorrentibus, solent jubere <«< ne unquam mixta hæc connubia intra sacri templi ambitum perfici sinat (parochus ;) et ut ab impertienda contrahentibus sacerdotali benedictione, et a recitandis precibus in Romano Rituali præscriptis pro celebratione nuptiarum omnino abstincat.» Permittunt scilicet ei « materiali tantum præsentia adesse, perinde ac si unice ageret partes testis, ut aiunt, qualificati sive auctorizabilis. » 2 Disciplinam hanc novissime vindicavit Archiepiscopus Coloniensis, quem et secutus est Archiepiscopus Posnaniensis, uterque ærumnis et exilio gloriosus, Borussorum regi, extra civilis potestatis limites excurrenti, fortiter et modeste, prout Ecclesiæ Præsules decet, repugnans. Utinam et nobis contigerit sancta servare jura, et fidelium saluti, quæ infaustis connubiis toties periclitatur, consulere! Porro quo loco habeamur a sectariis liquet, quum nos veluti idolola tras traducant, a quorum consortio abhorrendum sit.3 5 129. Vis impedit quin valeat matrimonium, quoties tanta est quæ gravem incutit timorem. Puella minis aut improperiis patris ad connubium adacta, vinculo conjugii non ligatur, nisi deinceps, noscens priorem consensum haud valere, libere consentiat. Qui ex metu ne propinqui vitiatæ puellæ ulciscantur injuriam, eam ducit,ejus maritus vere censendus est, nisi mors, vel gravissimum supplicium, extra justitiæ ordinem, intentatum ei fuerit ad extorquendum consensum. 6 Ut libertati matrimoniorum consuleret Synodus Tridentina, vetuit dominis temporalibus ac magistratibus, omnibusque « sub anathematis pœna, quam ipso facto incurrant, ne quovis modo directe vel indirecte, subditos suos, vel quoscumque alios cogant, quominus libere matrimonia contrahant. »7 130. Ordo sacer susceptus impedit ne valeat matrimonium postea attentatum, Ecclesia irritum illud decernente, uti jam vidimus. 8 131.Ligamen, vinculum scilicet prioris matrimonii, facit ut non valeat matrimonium postea attentatum, priore conjuge adhuc in vivis, licet mortua censeatur. Nulla absentia, quamvis diuturna, nec bona fides potest efficere ut novæ valeant nuptiæ, viva priore conjuge. Hinc Clemens III. interrogatus : (1) Can. xiv. dentally drawn in question. The basis of the mar (2) Vide Pii VII. Breve: Etsi fraternitatis; » ad riage contract is consent, and the ingredient of Archiep. Mogunt. anno 1803. (3) a Such as profess the reformed religion should not marry with infidels, Papists, or other idolaters.» Presbyterian confession of faith, ch. xxiv. n. 3. (4) A marriage procured by force or fraud, is also void ab initio, and may be treated as null by every court in which its validity may be inci fraud or duress is as fatal in this as in any other contract, for the free assent of the mind to the contract is wanting. » Kent's Commentaries, p. iv. Lect xxvi. (5) Cap. Ad id. 21. de Sponsalibus. (8) Tract.de Ord., c. xii. de sacro Celibatu.p.3 18. 132. Honestas publica vocatur impedimentum ortum ex sponsalibus valide initis cum persona consanguinea in primo gradu, matre scilicet vel sorore sponsæ, vel patre vel filio sponsi. Oritur etiam ex matrimonio rato, quod consummatum non fuerit,et ad quartum gradum extenditur. Sponsalibus juste solutis, manet impedimentum, adeo ut ne quidem ex sponsæ consensu posst sponsus ejus sororem ducere, absque dispensatione. Ex sponsalibus autem invalidis nullum oritur impedimentum. 133. Amens non valet matrimonium inire necesse enim est consensum præstare, natura contractus cognita. Qui ad tempus insaniunt, valide con trahunt iis temporum intervallis in quibus sunt sui compotes. Consonant leges civiles. 134. Affines non possunt matrimonio conjungi intra quartum gradum, si affinitas oriatur ex copula licita; 6 si ex illicita, impedimentum restringitur intra primum et secundum gradum, 7 ne occultis dirimendi matrimonii causis multiplicatis, incertum sæpe foret. Qui conjugis alterutrius consanguinei sunt, alteri censentur affines: sed affinitas non parit affinitalem, ideoque affines alterutrius conjugis non sunt alteri quoque affines. Impedimentum hoc oritur ex lege ecclesiastica, et institutum est ad mores integros fovendos, quum affines plerumque sint familiares, et tentationibus idcirco obnoxii, nisi spes tolleretur matrimonii. Qui vetitas cum consanguineis vel affinibus ineunt nuptias, separandi sunt, absque spe dispensationis, & quam tamen eis pœnitentibus concedit sæpe benigna Mater Ecclesia. 8 135. Clandestina matrimonia dicuntur quæ clam attentantur, remotis arbitris, seu, juxta disciplinam Tridentinam, « aliter quam præsente parocho, vel alio sacerdote de ipsius parochi aut Ordinarii licentia, et duobus vel tribus testibus. » Hæc disciplina in dicecesi S. Ludovici obtinet, ex eo quod decretum promulgatum fuerit in tota (1: Cap. xix. de Sponsalibus. (2) In New Hampshire, joining the religious society of the Shakers, who hold cohabitation un lawful, and continuing in that society for three years, is a sufficient cause for a divorce. Dyer v. Dyer, 5 New Hampshire Rep. 271. In Connecticut, divorce a vinculo applies to cases of adultery, and fraudulent contract, and wilful desertion for three years, with total neglect of duty, or seven years absence and unheard of. Statute Code 1702. In Ohio the Supreme Court is authorized to grant a divorce, if either party had a former husband or wife living at the same time of the second marriage, or where either party is wilfully absent from the other for three years. » Kent's Com mentaries, xxiii. Lect. xxvii. n. 105. note. (3) Vide S. Pii V. Constit. Ad Romanum, et cap. i. de Sponsal. in 6. (4) Vide Decr. S. Cong. Conc. 6 Julii 1658, probatum Alex. VIII. (5) « All persons who have not the regular use of the understanding, sufficient to deal with discretion in the common affairs of life, as idiots and lunatics, except in their lucid intervals, are incapable of agreeing to any contract, and of course to that of marriage. » Kent's Commentaries vol. ii. Lect. xxvi. n. i. (6) Cap. Non debet, de Consanguin. (7) Conc. Trid. Sess. xxiv. cap. iv. de ref. mat. (8) Ibidem cap. v. ditione Hispanica: sed Apostolica Sedes 137. Rapta mulier nequit matrimoquædam indulsit ob specialia locorum nium cum raptore inire, nisi in loco adjuncta, quæ ex Statutis dioecesanæ tuto et libero constituta, ipsa consensynodi quam tenuit ante paucos annos tiat rapta autem dicitur quando invita Episcopus egregius Joseph Rosati, de- vi abducta est, ut matrimonium contrasumenda sunt. In dioecesi Neo-Aurelia here cogeretur. In raptores pœnæ graet Mobiliensi pari de causa obtinere vissimæ æque ac justissimæ a Concilio censenda est; sed Fræsulum auctoritas Tridentino statutæ sunt : « Raptor ipse est attendenda.In plerisque diœcesibus ac omnes illi consilium, auxilium et non viget, quum Concilii patres nolue- favorem præbentes, sint ipso jure exrint decretum vim obtinere nisi triginta communicati, ac perpetuo infames, diebus elapsis post ejus promulgatio- omniumque dignitatum incapaces, et nem, et apud nos promulgatum non si clerici fuerint, de proprio gradu defuerit. In locis in quibus non viget, cidant. Teneatur præterea raptor mulievalent matrimonia solo contrahentium rem raptam, sive eam in uxorem duconsensu, quamvis deficiente proba- xerit, sive non'duxerit, decenter arbitione in foro externo non agnoscan- trio judicis dotare. » tur. Cæterum graviter illicita sunt, quoties sacerdotis ministerium negligitur. Lex civilis plerisque in statibus omnia sancit connubia quæ coram præcone, vel magistratu, vel sacerdote fiunt; et secretorum foederum probationes admittit. 1 136. Impotentia ad conjugium naturalis omnem vim contractui adimit. Absoluta est quæ omnes respicit personas relativa, quæ inter quasdam personas intercedit: temporalis,quæ ad tempus durat perpetua, quæ tolli nequit. Impedimentum hoc jure naturæ nititur nec enim natura sinit ut contractus ineatur ab iis qui nequeunt primariam ejus conditionem ponere. Si dubium sit, datur triennii experientia, ne temere solvatur tanti momenti contractus. Civiles leges plerumque hoc agnoscunt impedimentum, quod in statu Neo-Eboraceno non obtinet,✦ sicut nec in codice Napoleonis. 2 3 5 Quum singula explicare impedimenta, et accommodare casibus qui occurrunt, Ethices sit provincia, hæc quæ raptim diximus ad rem nostram sufficiant. Animadversiones. 138. Quæ retulimus impedimenta alia naturæ jure innituntur, alia solis ecclesiasticis sanctionibus. Quæ ex errore, et amentia desumuntur naturalia sunt impedimenta, quæ tollunt consensum. Impotentia est quoque impedimentum naturale. Consanguinitas primo gradu collaterali fratres inter et sorores ad jus naturale refertur, in quod nil potest Ecclesia. Ligamen desumitur ex jure naturæ, Christo sanciente. Cætera pleraque a legibus Ecclesiæ derivantur, a qua proinde tolli possunt. Immerito igitur Henrici VIII. nuptiæ cum Catharina Austriaca, vidua Arthuris fratris Henrici, celebratæ ex dispensatione Julii II, in quæstionem vocatæ sunt, quum ageretur de impedimento quandonam divortium a toro liceat. mere ecclesiastico. Hinc Tridentini patres definierunt : « Si quis dixerit causas matrimoniales non spectare ad judices ecclesiasticos ; anathema sit. » Quæ fiunt judicia apud tribunalia civilia, respiciunt, uti supra explicuimus, civilia onera, ligamina, et injurias, potius quam intrinsecam rerum honestatem. Id tamen addemus, bonis moribu's parum favere quod causæ matrimoniales ad publica deferantur tribunalia, quum ea plerumque sit rerum quæ proferuntur natura qua pudor læditur. Ubi tribunalia ecclesiastica agnoscuntur, judex civilis de valore matrimonii eorum sententiam sequitur, quando de dote, vel oneribus agendum est: qui tamen apud nos de omnibus pleno veluti jure decernit, nulla habita ratione potestatis ecclesiasticæ. 2 Hæc strictim de Matrimonio diximus, plurimis prætermissis, vel leviter indicatis, quæ fusius exponere instituti nostri ratio non exigebat. Jam de Sacramentis in universum agendum est. TRACTATUS XIX. DE SACRAMENTIS IN UNIVERSUM. PRENOTANDA. 1. Quum de singulis egerimus Sacramentis, jam quæ ad omnia spectant in unum colligenda sunt, et ea statuenda principia quæ omnibus conveniunt. Vera Sacramenti novæ Legis notio est quam ab initio tradidimus, ritus scilicet a Christo institutus, pignus et instrumentum gratiæ habet enim ex divina institutione vim sibi insitam efficiendi sanctitatem et justitiam quam significat, uti recte docet Catechismus Romanus. Quam longe præstet veteris Legis ritibus, qui nonnunquam sacramenta vocantur, inde liquet : nam vim nullam intrinsecam habebant, sed pertinebant ad Dei cultum, et commemorabant nonnunquam divinitus collata beneficia, simul indicantia futurum Redemptorem : Finis enim legis, Christus, ad justitiam omni credenti. >> Circumcisio Abrahæ injuncta populum Dei a cæteris discernebat gentibus, et spem Redemptoris ex genere Abrahæ fovebat: nam in semine Abrahæ benedicendæ erant omnes gentes; cæterum nullam, ut videtur, impertiebatur justitiam. E contra Baptismus abluit peccata, novamque tribuit in Christo vitam. CAPUT I. DE SACRAMENTORUM NUMERO. 2. Septem esse novæ Legis Sacramenta ex Tridentini Concilii auctoritate tradidimus, et singula, Scriptura et traditioue nixi, probavimus Juvat vero ipsam definitionem Tridentinam recitare, et generalibus quibusdam argumentis confirmare, ut uno veluti intuitu omnia habeant lectores perspecta. « Si quis dixerit, Sacramenta novæ Legis non fuisse omnia a Jesu Christo Domino nostro instituta, aut esse plura vel pauciora quam septem, videlicet, Baptismum, Confirmationem, Eucharistiam, Pœnitentiam, Extremam Unctionem, Ordinem, et Matrimonium, aut etiam aliquod horum septem non esse vere et proprie Sacramentum ; anathema sit. 2 (4) Rom. x. 4. (2) Sess. vii. de Sac. can. ii. |