Sayfadaki görseller
PDF
ePub

Testis erit Liger, Arvernis qui fusus ab antris
Libera devexum per loca findit iter.
Interea patrem, Campanaque tecta revise,
Debitaque auspiciis, hei mihi, regna tuis;
Debita, sed fatis cito jam cessura malignis ;
Evertet tantas quum ferus hostis opes.

Dii maris Etrusci, per quos Tiberinus, et Arnus,
Macraque cæruleis jungitur altus aquis,

Dum redit in patriam juvenis, tot honoribus auctus,
Candida felici solvite vela Noto.

Vosque, cita puppes, jussum properate per æquor;
Fata dabunt istas sæpe iterare vias:

Nec semel hos tractus, Ligurumque videbitis oras,
Aut Vari infaustum fluminis hospitium;
Vallatosque sinus scopulis, Toroëntia claustra,
Et sparsas mediis Stochadas æquoribus;
Denique Phocaïcosque sinus, Marioque refossum
Littus, et antiquæ monia Massiliæ,
Donec fatales Turonum accedere muros
Permittant vestro fata sinistra duci.

Ah Liger, ah nimium lacrimis urgende meorum,
Qualia spectabis flumine busta tuo!

Busta, quibus magni ponant diademata reges,
Grataque solenni flore parentet humus ;
Atque aliquis Latio veniens novus hospes ab orbe,
Portet honoratas munus ad inferias;

Et dicat: Federice, tuorum hic meta laborum
Hæsit; habet nostros hæc brevis urna deos.

DE MIRABILI URBE VENETIIS.

VIDERAT Hadriacis Venetam Neptunus in undis
Stare urbem, et toto ponere jura mari :
Nunc mihi Tarpeias quantumvis, Jupiter, arces
Objice, et illa tui mœnia Martis, ait:

Si Pelago Tybrim præfers, urbem aspice utramque ;
Illam homines dices, hanc posuisse deos.

AD VILLAM MERGILLINAM.

RUPIS o sacræ pelagique custos,

Villa, Nympharum domus, et propinquæ
Doridos, Regum decus una quondam
Deliciæque,

Nunc meis tantum requies camœnis,
Urbis invisas quoties querelas,
Et parum fidos popularis auræ
Linquimus æstus !

Tu mihi solos nemorum recessus
Das, et hærentes per opaca laurus
Saxa; tu fontes, Aganippidumque
Antra recludis.

Nam simul tete repeto, tuasque
Sedulus mecum veneror Napæas,

Colle, Mergillina, tuo repente
Pegasis unda

Effluit, de qua chorus ipse Phœbi,
Et chori Phoebus pater atque princeps,
Nititur plures mihi jam canenti
Ducere rivos.

Ergo tu nobis Helicon, et udæ
Phocidos saltus, hederisque opacum
Thespiæ rupis nemus, et canoro
Vertice Pindus.

I, puer, blandi comitem laboris
Affer e prima citharam columna,
Affer et flores, procul omnis a me
Cura recedat.

Principis nostri decus, atque laudes
Fama, per latas spatiata terras,
Evehat, qua Sol oriens cadensque
Fræna retorquet ;

Quaque non notos populos et urbes
Damnat æternis Helice pruinis,
Quaque ferventis cumulos arenæ
Dissipat Auster.

Ille crescentes veneratus annos

Vatis, antiquum referentis ortum

Stirpis, et clarum genus, et potentum Nomen avorum,

Contulit larga numerosa dextra

Dona, et ignava stimulos juventæ,

Addidit, silvas et amica Musis

Otia præbens.

LAUDAT FEDERICUM REGEM.

CUM vehor picta vacuus phaselo,
Et modo septos jaculis echinos,
Nunc bene hærentes scopulis laboro
Vellere conchas;

Tange vocales studiosa chordas,

Musa, et auratum moderare plectrum :
Pauca de multis referamus acta
Regis amati.

Qualis herboso spatiata campo

Virgo, jam matris decus et voluptas,
Nectit e solis violis coronam,

Cætera linquens.

Hic ubi veras imitata turres

Tot simul pinnis, niveisque tectis,

Rupe Mergillina sedens, propinquum
Spectat in æquor,

Adsit ex imo Galatea fundo,

Nil timens sævos Polyphemi amores,

Nec mihi durum refluens canenti
Obstrepat unda.

Sit licet magnus, trepidasque turmas
Fregerit primis Federicus ausis,

Cum puer celsas penetravit Alpes,
Saxaque Rheni;

Texerit latis pelagus carinis,
Dalmatûm dites populatus urbes;
Senserit presso prope fulminantem
Ore Timavus;

Cinxerit sacra meritum corona

Et caput, Gallos quoniam feroces
Contudit; totas revocarit orci ex
Faucibus urbes:

Nil tamen majus, nihil egit unquam
Fortius, quam quod, titubante regno,
Cum sibi sceptrum et diadema posset
Sumere tutus,

Conjugem charam propriosque natos Liquit, et fidas lacrimas clientum, Fratris heu pulsam sobolem secutus Per mare vastum,

Ergo nunc illi moderator alti

Ætheris, cui sunt pia facta curæ,
Regium frontis decus et negatos
Addit honores.

O Fides, rarum placidumque numen,
O mihi nullis reticenda sæclis,

Te te ego æternum prece victimisque Pronus adorem.

« ÖncekiDevam »