Sayfadaki görseller
PDF
ePub

59. Dolò facit qui petit quod restituere oportet eumdem.

60. Non est in mora qui potest exceptione legitima se tueri.

61. Quod ob gratiam alicujus conceditur, non est in ejus dispendium retorquendum.

62. Nullus ex consilio, dummodo fraudulentum non fuerit, obligatur.

63. Exceptionem objiciens non videtur de intentione adversarii confiteri.

64. Quæ contra jus fiunt, debent utique pro infectis haberi.

65. In pari delicto, vel causa, potior est conditio possidentis.

66. Cum non stat, per eum ad quem pertinet, quo minus conditio impleatur, haberi debet perinde ac si impleta fuisset.

67. Quod alicui, suo non licet nomine, nec alieno licebit.

68. Potest quis per alium quod potest facere per seipsum.

69. In malis promissis fidem non expedit observari.

70. In alternativis debitoris est electio, et sufficit alterum adimpleri.

71. Qui ad agendum admittitur, est ad excipiendum multo magis admittendus.

72. Qui facit per alium, est perinde ac si faciat per seipsum.

73. Factum legitime retractari non debet, licet casus postea eveniat, a quo non potuit inchoari.

74. Quod alicui gratiose conceditur, trahi non debet ab aliis in exemplum.

75. Frustra sibi fidem quis postulat ab eo servari, cui fidem a se præstitam servare recusat.

76. Delictum personæ non debet in detrimentum Ecclesiæ redundare.

77. Rationi congruit ut succedat in onere, qui substituitur in honore.

78. In argumentum trahi nequeunt quæ propter necessitatem aliquando sunt concessa.

79. Nemo potest plus juris transferre in alium, quam sibi competere dignoscatur.

80. In toto partem non est dubium contineri.

81. In generali concessione non veniunt ea quæ quis non esset verisimiliter in specie concessurus. 82. Qui contra jura mercatur, bonam fidem præsumitur non habere.

83. Bona fides non patitur ut semel exactum iterum exigatur.

84. Cum quid una via prohibetur alicui, ad id alia non debet admitti.

85. Contractus ex conventione legem accipere dignoscuntur.

86. Damnum quod quis sua culpa sentit, sibi debet, non aliis imputare.

87. Infamibus portæ non pateant dignitatum.

88. Certum est quod committit in legem qui, legis verba complectens, contra legis nititur voluntatem.

O. S. C. R. E. J. S.

FIN DEL TOMO TERCERO Y ULTIMO.

cion de los Santos: á quien corresponde el
conocimiento y decision en una y otra. . . 22

2. Prohibiciones de la Iglesia respecto de los

siervos de Dios no canonizados ni beatifi-

[merged small][ocr errors]
[ocr errors]

5.

Honores debidos á los Santos canonizados.

6. Los que se deben á los siervos de Dios beati-

ficados. .

26

[ocr errors]

31

[ocr errors]

34

36

CAPITULO XIV.

38

ABSTINENCIAS Y AYUNOS.

[ocr errors]

ART. 1. Ayunos prescriptos por la Iglesia: los que
obligan á los indígenas en la América Es-
pañola ayunos de los militares.

་ ་

2. Abstinencia de carnes, huevos y lacticinios :
si obliga en la América Española la de hue-
vos y lacticinios.

3. Privilegios de las bulas denominadas de Cru-
zada y de Carnė...

4. Modo de observar el ayuno eclesiástico.

41

45

47

[ocr errors][ocr errors][merged small]

60

« ÖncekiDevam »