NOTE (H), PAGE 79.

Legati sedis Apostolicæ primo loco sedentes.-Ibid. ibid.

NOTE (1), PAGE 79.

Carolus Rex Francorum misit Synodalem librum ad Britanniam, sibi a Constantinopoli directum, in quo libro (heu! prô dolor!) multa inconvenientia et veræ fidei contraria reperiebantur: maxime quod pene omnium Orientalium doctorum, non minus quam trecentorum, vel eo amplius, Episcoporum, unanimi assertione confirmatum fuerit, imagines adorari debere, quod omnino Ecclesia Dei execratur. Contra quod scripsit Albinus Epistolam ex authoritate divinarum Scripturarum mirabiliter affirmatam, illamque cum eodem libro, ex persona episcoporum ac principum nostrorum, Regi Francorum attulit.- Roger Hoveden, Annal. p. 1. ann. 792. Cited by Collier, Eccles. Hist. i. 139, and Bull, Corruptions of the Church of Rome, in vol. ii. p. 279, of his works.

NOTE (K), PAGE 79.

Sanctorum patrum Episcoporum, et virorum venerabilium, .. qui in Germaniæ, Galliæ, Aquitaniæ, et Britanniæ partibus, &c. Epist. Car. Mag. ad Elipandum. Conc. vii. 1049. Episcopis universi regni Francorum, Italiæ, Galliæ, ac Germaniæ, præsente Carolo Magno Rege, atque Hadriani Papæ legatis, &c.-Conc. vii. 1013.

NOTE (L), PAGE 79.

Canon 2.- Allata est in medium quæstio de nova Græcorum Synodo, quam de adorandis imaginibus Constantinopoli fecerunt, in qua scriptum habebatur, ut qui imaginibus Sanctorum, ita ut deificæ Trinitati, servitium aut adorationem non impenderent, anathema judicarentur. Qui supra sanctissimi Patres nostri omnimodis adorationem et servitutem renuentes contempserunt, alque consentientes condemnaverunt.-Conc. vii. 1057.

Anno Domini DCCXCIII. Carolo in Franconofurt Pascha celebrante, Synodus Episcoporum magna collecta est ex omnibus regni provinciis legati quoque Hadriani Papæ in ejus vice affuerunt. In hac Synodo hæresis cujusdam Episcopi, Felicis nomine, damnata est. Synodus etiam, quæ ante paucos annos in Constantinopoli congregata, sub Hirene et Constantino filio ejus, septima et universalis ab ipsis appellata est, ut nec septima nec aliquid diceretur, quasi supervacua ab omnibus abdicata est. Abbas Uspergensis, in his Chronicle, p. 176, cited by Bull, Works, ii. 277.

NOTE (M), PAGE 79.

Quo Iconoclastæ hæretici Nicænam II. Synodum condemnarunt.-Conc. vii. 1299.

Note (n), page 79.

Conventus Parisiensis de Imaginibus.-Conc. vii. 1542.

NOTE (0), PAGE 80.

αὐτὸ σῶμα καὶ αὐτὸ αἷμα.—Conc. vii. 449.

Note (p), page 80.

Καὶ βασίλειος . . . . ὁ τὴν ὑφ ̓ ἥλιον τὴν λείαν βάσιν τῶν ὀρθῶς ἐκδιδάξας δογμάτων . . . . ὁ δὲ . . . . ἐν τῇ εὐχῇ τῆς θείας ἀναφορᾶς ὧδέ πως λέγει.-Ibid. ibid.

...

NOTE (Q), PAGE 80.

On the Liturgy ascribed to St. Basil, in use at Constantinople at this day, I would observe, 1st, that the terms rational and unbloody sacrifice (τὴν λογικὴν ταύτην καὶ ἀναίμακτον θυσίαν) are applied to the elements of bread and water when placed on the altar, before the prayer of consecration by invocation of the

Holy Ghost. 2nd, The prayer of consecration is as follows, προσθέντες τὰ ἀντίτυπα τοῦ ἁγίου σώματος καὶ αἵματος τοῦ Χριστοῦ σου δεόμεθα καὶ σὲ παρακαλοῦμεν . . . τὸν μὲν ἄρτον τοῦτον ποίησον αὐτὸ τὸ τίμιον σῶμα τοῦ κυρίου, καὶ θεοῦ, καὶ σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ . . . . τὸ δὲ ποτήριον τοῦτο, αὐτὸ τὸ τίμιον αἷμα τοῦ κυρίου καὶ Θεοῦ καὶ σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ... Μεταβαλὼν τῷ πνεύματί σου τῷ ἁγίῳ. 3. This is succeeded by the following, Ἡμᾶς δὲ πάντας, τοὺς ἐκ τοῦ ἑνὸς ἄρτου καὶ τοῦ ποτηρίου μετέχοντας, ἑνώσας ἀλλήλοις εἰς ἑνὸς πνεύματος ἁγίου κοινωνίαν, καὶ μηδένα ἡμῶν εἰς κρίμα, ἢ εἰς κατάκριμα, ποιήσαις μετασχεῖν τοῦ ἁγίου σώματος καὶ αἵματος τοῦ Χριστοῦ σου. Goar's Rituale Græcorum, pp. 164. 169. 170. From the Greek-Arabic Liturgy of St. Basil, belonging to the Church of Alexandria, I will cite merely the prayer of consecration. Ποιήσῃ τὸν μὲν ἄρτον τοῦτον γίνεσθαι εἰς τὸ ἅγιον σῶμα αὐτοῦ τοῦ κυρίου δὲ καὶ Θεοῦ καὶ σωτῆ ρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν καὶ εἰς ζωὴν τὴν αἰώνιον τοῖς ἐξ αὐτοῦ μεταλαμβάνουσιν· τὸ δὲ ποτήριον τοῦτο τὸ τίμιον αἷμα τὸ τῆς καινῆς διαθήκης αὐτοῦ τοῦ κυρίου κ. τ. λ. . . . τοῖς ἐξ αὐτοῦ μεταλαμβάνουσιν. Renaudot, Col. Liturg. Orient. i. 69. From the Coptic Liturgy of St. Basil, I will cite also the words. of consecration. Ostende faciem super hunc panem, et super hunc calicem, quos super mensam hanc tuam Sacerdotalem posuimus: benedic eos, sanctifica eos, consecra eos, transfer eos, ita ut panis quidem hic fiat corpus tuum sanctum, et hoc mistum in hoc calice sanguis tuus pretiosus, ut sint nobis omnibus præsidium, medicina, salus animarum, corporum, spirituumque. Ibid. p. 3.

·

Constantinople, A.D. 879.

NOTE (R), PAGE 81.

Ωρισεν ἡ ἁγία σύνοδος, ὥστε εἴ τινες τῶν ἐξ Ιταλίας κληρικῶν, ἢ λαϊκῶν, ἢ ἐπισκόπων, ἐν τῇ ̓Ασίᾳ, ἣ Ευρώπῃ, ἢ Λιβύῃ διατρίβοντες ὑπὸ δεσμὸν, ἢ καθαίρεσιν, ἢ ἀναθεματισμὸν παρὰ τοῦ ἁγιωτάτου πάπα ἐγένοντο Ιωάννου, ἵνα εἰσὶν οἱ τοιοῦτοι καὶ παρὰ Φωτίου τοῦ ἁγιωτά

του πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως ἐν τῷ αὐτῷ τῆς ἐπιτιμίας ὅρῳ, τουτέστιν ἢ καθῃρημένοι, ἢ ἀνατεθεματισμένοι, ἢ ἀφωρισμένοι, οὓς μέντοι Φώτιος ὁ ἁγιώτατος ἡμῶν πατριάρχης κληρικοὺς ἢ λαϊκοὺς, ἢ τοῦ ἀρχιερατικοῦ καὶ ἱερατικοῦ τάγματος, ἐν οἱᾳδήποτε παροικίᾳ ὑπὸ ἀφορισμὸν, ἢ καθαίρεσιν, ἢ ἀναθεματισμὸν ποιήσῃ· ἵνα ἔχῃ αὐτοὺς καὶ ὁ ἁγιώτατος πάπας Ιωάννης, καὶ ἡ κατ ̓ αὐτὸν ἁγία τοῦ Θεοῦ Ρωμαίων ἐκκλησία ἐν τῷ αὐτῷ τῆς ἐπιτιμίας κρίματι, μηδὲν τῶν προσόντων πρεσβείων τῷ ἁγιωτάτῳ θρόνῳ τῆς Ρωμαίων ἐκκλησίας μηδὲ τῷ ταύτης προέδρῳ τὸ σύνολον καινοτομούμενον μήτε νῦν, μήτε εἰς τὸ μετέπειτα.-Conc. viii. 1526.

NOTE (S), PAGE 82.

...

Post haec autem Leo papa . gendum putavit, quo posteris innotesceret, in sacro symbolo esse nihil addendum. Siquidem in basilica Sancti Petri, duas tabulas argenteas ad confessionem ejusdem Sancti Petri affigendas curavit, in quarum altera symbolum Latine scriptum legeretur, in altera vero Græce exaratum, absque aliquo quatuor illarum syllabarum additamento, Filioque, sed illud in suo pristino candore voluit integrum permanere.-Conc. vii. 1198.

. . indelebile monumentum eri

NOTE (T), PAGE 83.

See Concilium Aquisgranense, in Conc. vii. 1194.

Lateran, I., A.D. 1123.

ΝΟΤΕ (U), PAGE 83.

Ego Henricus, D. G. Rom. Imp. Aug., pro amore Dei et Sancta Romanæ Ecclesiæ ... dimitto Deo, et sanctis ejus Apostolis Petro et Paulo, et sancta Catholicæ Ecclesiæ, omnem investituram per annulum et baculum, et concedo in omnibus ecclesiis fieri electionem et liberam consecrationem, &c.-Conc. x. 901.

Lateran, III. A.D. 1179.

NOTE (x), PAGE 84.

Canon 1.-Statuimus igitur, ut si forte inter cardinales de substituendo pontifice non potuerit concordia plena esse, et duabus partibus concordantibus tertia pars noluerit concordare, aut sibi alium præsumpserit ordinare: ille Romanus pontifex habeatur, qui a duabus partibus fuerit electus et receptus. Si quis autem de tertiæ partis nominatione confisus, quia rem non potest, sibi nomen Episcopi usurpaverit: tam ipse, quam qui eum receperint, excommunicationi subjaceant, &c. Præterea si a paucioribus aliquis, quam a duabus partibus, fuerit electus ad apostolatus officium, nisi major concordia intercesserit, nullatenus assumatur, et prædictæ pœnæ subjaceat, si humiliter noluerit abstinere, &c. Conc. x. 1508.

Note (y), page 84.

Gulielmus Tyrensis, Albertus Bethlehemita, Heraclius Cæsariensis, Rodulfus Sebastiņus, Totius Aconensis, et Romanus Tripolitanus.

NOTE (z), PAGE 84.

See Le Quien, Oriens Christianus, vol. iii., towards the end; where we have the catalogue, Præsulum ritûs Latini in Orientali tractû.

Lateran, IV., a.d. 1215.

NOTE (AA), PAge 85.

Facto prius ab ipso Papa exhortationis sermone, recitata sunt in pleno Concilio capitula septuaginta, quæ aliis placabilia, aliis videbantur onerosa. Matt. Paris, p. 272, cited by Collier, i. 425.