lex et naturalibus suis viribus ad hominum ac populorum bonum curandum sufficit. Alloc. Maxima quidem, 9 Junii 1862. 4. Omnes religionis veritates ex nativa humanae rationis vi derivant; hinc ratio est princeps norma qua homo cognitionem omnium cujuscumque generis veritatum assequi possit ac debeat. Epist. Encycl. Qui pluribus, 9 Novembris 1846. 5. Divina revelatio est imperfecta, et iccirco subjecta continuo et indefinito progressui qui humanae rationis progressioni respondeat. Epist. Encycl. Qui pluribus, 9 Novembris 1846. Alloc. Maxima quidem, 9 Junii 1862. 6. Christi fides humanae refragatur rationi; divinaque revelatio, non solum nihil prodest, verum etiam nocet hominis perfectioni. Epist. Encycl. Qui pluribus, 9 Novembris 1846. Alloc. Maxima quidem, 9 Junii 1862. 7. Prophetiae et miracula, in sacris Litteris exposita et narrata, sunt poetarum commenta, et Christianae fidei mysteria philosophicarum investigationum summa; et utriusque Testamenti libris mythica continentur inventa; ipseque Jesus Christus est mythica fictio. Epist. Encycl. Qui pluribus, 9 Novembris 1846. § II. RATIONALISMUS MODERATUS. 8. Quum ratio humana ipsi religioni aequiparetur, iccircc theologicae disciplinae perinde ac philosophicae tractandae sunt. Alloc. Singulari quadam perfusi, 9 Decembris 1854. 9. Omnia indiscriminatim dogmata religionis christianae sunt objectum naturalis scientiae seu philosophiae; et humana ratio historice tantum exculta potest ex suis naturalibus viribus et principiis ad veram de omnibus etiam reconditioribus dogmatibus scientiam pervenire, modo haec dogmata ipsi rationi tamquam objectum proposita fuerint. Epist. adArchiep.Frising. Gravissimas, 11 Decembris 1862. Epist. ad eumdem Tuas libenter, 21 Decembris 1863. 10. Quum aliud sit philosophus, aliud philosophia, ille jus et officium habet se submittendi auctoritati, quam veram ipse probaverit; at philosophia neque potest neque debet ulli sese submittere auctoritati. Epist. ad Archiep. Frising. Gravissimas, 11 Decembris, 1862. Epist. ad eumdem Tuas libenter, 21 Decembris 1863. 11. Ecclesia non solum non debet in philosophiam unquam animadvertere, verum etiam debet ipsius philosophiae tolerare errores, eique relinquere ut ipsa se corrigat. Epist. ad Archiep. Frising. Gravissimas, 11 Decembris 1862. 12. Apostolicae Sedis Romanarumque Congregationum decreta liberum scientiae progressum impediunt. Epist. ad Archiep. Frising, Tuas libenter, 21 Decembris 1863. 13. Methodus et principia, quibus antiqui Doctores scholastici theologiam excoluerunt, temporum nostrorum necessitatibus scientiarumque progressui minime congruunt. Epist. ad Archiep. Frising. Tuas libenter, 21 Decembris 1863. 14. Philosophia tractanda est, nulla supernaturalis revelationis habita ratione. Epist. ad Archiep. Frising. Tuas libenter, 21 Decembris 1863. N.B.-Cum rationalismi systemate cohaerent maximam partem errores Antonii Günther, qui damnantur in Epist. ad Card. Archiep. Coloniensem Eximiam tuam, 15 Junii 1847, et in Epist. ad Episc. Wratislaviensem Dolore haud mediocri, 30 Aprilis 1860. § III. INDIFFERENTISMUS, LATITUDINARISMUS. 15. Liberum cuique homini est eam amplecti ac profiteri religionem, quam rationis lumine quis ductus veram putaverit. Litt. Apost. Multiplices inter, 10 Junii 1851. Alloc. Maxima quidem, 9 Junii 1862. 16. Homines in cujusvis religionis cultu viam aeternae salutis reperire aeternamque salutem assequi possunt. Epist. Encycl. Qui pluribus, 9 Novembris 1846. Alloc. Ubi primum, 17 Decembris 1847. Epist. Encycl. Singulari quidem, 17 Martii 1856. 17. Saltem bene sperandum est de aeterna illorum omnium salute, qui in vera Christi Ecclesia nequaquam versantur. Alloc. Singulari quadam, 9 Decembris 1854. Epist. Encycl. Quanto conficiamur, 17 Augusti 1863. 18. Protestantismus non aliud est quam diversa verae ejusdem Christianae religionis forma, in qua aeque ac in Ecclesia Catholica Deo placere datum est. Epist. Encycl. Noscitis et Nobiscum, 8 Decembris 1849. SIV. SOCIALISMUS, COMMUNISMUS, SOCIETATES CLANDESTINAE, SOCIETATES BIBLICAE, SOCIETATES CLERICO-LIBERALES. Ejusmodi pestes saepe gravissimisque verborum formulis reprobantur in Epist. Encycl. Qui pluribus, 9 Novemb. 1846; in Alloc. Quibus quantisque, 20 Aprilis 1849; in Epist. Encycl. Noscitis et Nobiscum, 8 Decem. 1849; in Alloc. Singulari quadam, 9 Decembris 1854; in Epist. Encycl. Quanto conficiamur moerore, 10 Augusti 1863. § V. ERRORES DE ECCLESIA EJUSQUE JURIBUS. 19. Ecclesia non est vera perfectaque societas plane libera, nec pollet suis propriis et constantibus juribus sibi a divino suo fundatore collatis, sed civilis potestatis est definire quae sint Ecclesiae jura ac limites, intra quos eadem jura exercere queat. Alloc. Singulari quadam, 9 Decembris 1854. Alloc. Multis gravibusque, 17 Decembris 1860. 20. Ecclesiastica potestas suam auctoritatem exercere non debet absque civilis Gubernii venia et assensu. Alloc. Meminit unusquisque, 30 Septembris 1861. 21. Ecclesia non habet potestatem dogmatice definiendi religionem Catholicae Ecclesiae esse unice veram religionem. Litt. Apost. Multiplices inter, 10 Junii 1851. 22. Obligatio, qua Catholici magistri et scriptores omnino adstringuntur, coarctatur in iis tantum quae ab infallibili Ecclesiae judicio veluti fidei dogmata ab omnibus credenda proponuntur. Epist. ad. Archiep. Frising. Tuas libenter, 21 Decembris 1863. 23. Romani Pontifices et Concilia oecumenica a limitibus suae potestatis recesserunt, jura Principum usurparunt, atque etiam in rebus fidei et morum definiendis errarunt. Litt. Apost. Multiplices inter, 10 Junii 1851. 24. Ecclesia vis inferendae potestatem non habet, neque potestatem ullam temporalem directam vel indirectam. Litt. Apost. Ad Apostolicae, 22 Augusti 1851. 25. Praeter potestatem episcopatui inhaerentem, alia est attributa temporalis potestas a civili imperio vel expresse, vel tacite concessa, revocanda propterea, cum libuerit, a civili imperio. Litt. Apost. Ad Apostolicae, 22 Augusti 1851. 26. Ecclesia non habet nativum ac legitimum jus acquirendi ac possidendi. Alloc. Nunquam fore, 15 Decembris 1856. Epist. Encycl. Incredibili, 17 Septembris 1863. 27. Sacri Ecclesiae ministri Romanusque Pontifex ab omni rerum temporalium cura ac dominio sunt omnino excludendi. Alloc. Maxima quidem, 9 Junii 1862. 28. Episcopis, sine Gubernii venia, fas non est vel ipsas Apostolicas Litteras promulgare. Alloc. Nunquam fore, 15 Decembris, 1856. 29. Gratiae a Romano Pontifice concessae existimari debent tamquam irritae, nisi per Gubernium fuerint imploratae. Alloc. Nunquam fore, 15 Decembris 1856. 30. Ecclesiae et personarum ecclesiasticarum immunitas a jure civili ortum habuit. Litt. Apost. Multiplices inter, 10 Junii 1851. 31. Ecclesiasticum forum pro temporalibus clericorum causis sive civilibus sive criminalibus omnino de medio |