Sayfadaki görseller
PDF
ePub

=

se rispettive; coll' avvertenza peraltro quod si quis in Congregationis Clientelam receptus, vel hæreditatis, vel alterius fortis eventu e pauperic emerserit, in melioremque ascenderit fortunam, amplius Congregationis defensio illi non præstitur, sed eum proprio ære inceptam causam prosequi debere cùra illi`sit =. "\

bilisce

[ocr errors]

=

= sta

Il Capitolo VI. Quo tempore habenda sit Congregatio ivi = Singulis mensibus die dominica a Præfecto destinanda post meridiano tempore congregatio habeatur, ad quam unusquisque præsto sit, et usque ad finem persistat

[ocr errors]

་་

[ocr errors]
[ocr errors]
[ocr errors]

=

[ocr errors]

Siegue il Capitolo VII. = De ordine servando in suscipiendis, agendisque pauperum patrociniis =. In questo capitolo si dà la norma sulla recezione delle suppliche de'poveri, che = A Præfecto uni, aut alteri ex fratribus committatur fratribus committatur, qui diligenter explorent omnia, ac sequenti Congregatione Generali de meritis referant cum personæ, tum rei =, con altre istruzioni di quanto debbano, e possano fare i fratelli deputati, nel trattare ancora le conciliazioni, e sul modo eziandio breve, sobrio, e grave di fare le loro relazioni nella Congregazione generale, coll'avvertenza = ivi = Caveat vero quisquis in Pio hoc concilio, quod sola charitas sociavit, est admissus, ne ab iis, quod nostro uti patrocinio contigerit, quidquam mercedis, aut muneris ullo umquam tempore litis, vel cæptæ, vel confectæ causa accipere audeat. Quod qui sciens dolo malo fecerit (quod Deus avertat) protinus e libro, et tabella, utpote tam honesto loco, tam præclaro munere indignus, expungatur. Ipseque Præfectus et Congregatio, re cum privato Officialium cœtu participata, hujusmodi decretum omnino exequendum curabunt = . E colla previdenza, e provvidenza insieme ivi = quod si nostrorum Sociorum aliquis controversiam cum paupere habeat, nec iis acquiescére velit, quæ litis dirimendæ causa illi a Congregatione pro æquo at bono proponentur ; certe pro ipso paupere causa ex præscripto ordine agitabitur. Sicuti e contrario, cum quis ab extraneis forte durius litibus divexabitur, non deerunt fratres fratri, si non ex instituto, quod solos agenos spectat, certe ex charitate: =. Ed in fine in questo stesso capitolo vien preveduto é provveduto al sollecito disbrigo tanto delle cause de'poveri, delle quali ne apparisca un evidente buon diritto, quanto ancora ne'casi, ne'quali si scorga una urgenza = ivi = Sane ordo præstitutus non semper ita exacte observandus erit, qui omitti certis casibus, duce et magistra charitate, et possit, et debeat: veluti cum jus pauperis ad nos confugiendis adhuc perspicuum est, ut nihil habeat difficultatis: vel cum

=

negocium adhuc urget, at periculum sit in mora. Præfecti namque erit opportune etiam extra Congregationem, in hujusmodi causas laborantes procuratorem dare, admovere remedia, temporariam opem demandare, non neglectis postca, que de ipso ordine sancita sunt; ut si postposita, saltem non prætermissa dicantur,

Nel Capitolo VIII. = De bonorum ipsius Congregationis administratione =, accenna quanto dee farsi nel caso di lascite ed elemosine a favore della Congregazione, prescrivendone il deposito nel S. Monte di Pietà, ed il rinvestimento da farsene in qualche fondo fruttifero allorchè la somma sia giunta ad centum circiter aureorum numerum; e conchiude ivi. ivi Horum autem bonorum maximco Præfecto, atque aliis. Officialibus cura gerenda erit, cum de iis talem rationem, qualem de ipsiusmet Christi hæreditate, sint reddituri =..

=

=

Nel Cap. IX.. De Patre Congregationis Rectore = så legge Ut nostra hæc congregatio ad Dei gloriam, pauperumque subsidium servetur, et coalescat, nobisque etiam hi nostri labores fructuosiTM, ac non inanes apud Deum aliquando existant, volumus, ac quantum in nobis est, decernimus, ut ipsa et nostra: Congregatio Patrem Rectorem perpetuo habeat ex Clericis Regularibus S. Pauli, quem ejus Ordinis Superiores ad id muneris elegerint; ut vero ab iis omnibus, qui pro tempore sic electi Rectores fuerint, una semper, eademque moderandi ratio, servetur, certa hæc, atque inter omnes constituta, de eadem Clericorum Regularium voluntate hoc loco po nere visum est =,, e quindi in sei distinti articoli sieguono le attribu zioni tutte accordate al detto Padre Rettore.

=

=

Nel Cap. X., De Officialibus, et corum electione = si tratta del modo, con cui dee farsi l'elezione del Prelato Prefetto, e dei due Assistenti, Avvocato il primo, e Procuratore il secondo, ed è prescritto quello per schedas secretas =. Et qui majorem suffragio rum partem tulerint, ii electi censeantur ; e si tratta ancora dell'elezione di sei Consiglieri, del Questore,, del Segretario, di quattro Pacificatori, di due Visitatori per gl' Infermi, e finalmente del Sacrista, che dec, aver cura principalmente dell' Oratorio. Queste elezioni nelle antiche Costituzioni, venivano prescritte ad semestre, e nelle presenti, vengono prescritte ad annum ; ma quindi per riso luzioni delle Congregazioni Generali posteriori alle Costituzioni, e per la contraria costante consuetudine in oggi più che centenaria, l'elezione del Prefetto, de' due Assistenti, de' sei Consiglieri, e del Segretario sono ad vitam, meno una spontanea rinuncia..

Nel Cap. XI. De Præfecto, et ejus manere si apprende quanto difficili e gravi siano l'officio e le cure affidate al Prelato Prefetto, bastando di riferire il solo proemio del detto Capitolo ivi = Præfecti munus, uti primum, ita gravissimum est, ut facile munera in se capiat universa. Nam Præfecto, quoad ejus dignitas patiatur, et sustinendæ cæterarum vices, et omnium supplenda infirmitas est. Atque eo gravius existit ejus officii munus, quod Congregatio hæc, cujus illad Caput est, neque spiritualis mera, sæcularis dici potest; sed mixta quodammodo ex utroque illorum, et quæ non modo eam partem, quæ ad contemplativam, ut dicunt, aliquo modo pertinet; sed illam etiam, que ad activam promiscuo quodam instituto complectatur. Ed in questo stesso Capitolo SE sono i moniti, che si danno al Prefetto distinti in tanti articoli, che giova, e gioverà a ciascun Prefetto pro tempore di averli sempre presenti per eseguirli nel miglior modo, uniea via per acquistarne quel merito, che vien proposto, e dee aversi in vista presso il solo Iddio, e senza mira alcuna terrena; terminando il sesto mo nito colle seguenti parole = potissima demum ipsius Præfecti cura et sollicitudo erit vigilare ne Congregatio, ullusve Congregationis nomine, aut colore litium cessiones reportet, aut de aliqua in casu victoriæ quora conveniat, aut quomodocumque, et sub quovis etiam Pia largitionis prætextu componat cum pauperibus litigantibus : quod si ulla, quod absit, umquam conventio, ullave compositio faeta fuerit, illam omnino invalidam, irritam, ac viribus vacuam esse ex nunc volumus, et declaramus; nostra enim Congregatio suum patrocinium illis sine ulla prorsus rei terrena mercede præstare intendit et vult, immarcescibilem anice illam expectans a summa Dei bonitate,ad quem, ejusque laudem omnia sua opera dirigit. Hæs autem monita Præfectus et magni faciet, et sæpius leget

[ocr errors]

Cap. XII. = De Assistentibus. = spiega in breve l'officio di loro, ei doveri i doveri = ivi = Assistentium munus est. Præfecto, ut no men sonat, assistere, eique in Congregationis administratione laboris esse Socios. Quapropter et ipsi utrimque assistent, et eo absente, cadem prorsus auctoritate, ejus vices gerunt, et monita eadem, quæ ipsi Præfecto sunt præscripta, iisdem quoque eligenda, servandaque sunt... Quod si breve hoc curriculum sibi a Deo datum, ea, qua debent, virtute confecerint: ne illi in præsenti vita, atque in futura amplissimis donis ab ipso bonorum omnium Largito-·re augebuntur =..

=

Il Cap. XIII. De Consiliariis De Consiliariis descrive parimenti in breve le cure e i doveri dell'ufficio di loro, e termina = = ivi = Postremo ipsi quoque monita, quæ Præfecto sunt tradita, diligenter observent =. Nel Cap. XIV. = De Quæstore = si descrivono le qualità necessarie, che si richiedevano per l'elezione della persona su tale officio allora il più geloso per la mancanza di un Computista; e si accennano le incombenze, che gli si addossavano di esigere, e ritener danaro si decem aureorum numerum non excedat: si vero excedat, penes Montem Pietatis nomine Congregationis deponat, unde amoveri non possint, nisi cum Præfecti peculiari Chirographo... = ; e si descrivono ancora le altre incombenze, che avea risguardanti tutte l'Amministrazione. Coll'esperienza del tempo peraltro si riconobbe la necessità di deputare un Computista fisso, ed un Esattore, come si vedrà meglio in appresso.

[ocr errors]

Il Cap. XV. = De Secretario = descrive le molte, gravi, e laboriose incombenze; per cui termina questo Capitolo colle seguenti parole= ivi = Quibus sane pro virili more gerere, commisereri, accommodare sese, atque eorum necessitatibus, inscitiæ, desolationi opitulari, sciat sui muneris partes esse præcipuas, et permagni apud Deum Opt. Max. meriti = .

Il Cap. XVI. = De Pacificatoribus =. Viene descritto questo officio come il più meritorio, che si affidava a quattro persone nobili e specchiate, per procurare la pace e concordia tra' poveri ricorrenti alla Congregazione, ed i loro avversarj, principalmente se fossero stati ambedue poveri, o congiunti in parentela; perlochè dodescritte le loro incombenze termina il suddetto Capitolo in questa guisa = ivi = quis enim filium Altissimi non imitetur, qui pacis et charitatis ergo a summo Cæli solio in hac ima terrarum dẹscendere, atque indigna tanto Numine pati non dubitavit ?

po

Il Cap. XVII. = De Visitatoribus Infirmorum =, propone gli atti di carità e di umanità, che dovevano gli eletti Visitatori praticare coi Confratelli caduti in infermità.

=

[ocr errors]

Il Cap. XVIII. = De Sacrista lo incarica di presiedere al culto ed ornamento dell' Oratorio, e di preparare opportunamente tutte le cose necessarie per l'Adunanza delle Congregazioni. Gli ağgiunge altre incombenze ancora, e quella particolarmente di avvisare un mese innanzi il Prefetto, ed il Ceto degli Ufficiali, delle festività dell'Immacolata Concezione e di. S. Ivo, acciocchè il tutto possa esser preparato per celebrarle con pompa, come allora si faceva. Ed in fine di detto Cap. XVIII. si dichiarò = Hæ sunt no

1

stræ Congregationis constitutiones.

[ocr errors]

Quas quidem nolumus immutari, minui, atque augeri ulla ex parte posse, nisi Congregatione ipsa duabus partibus eorum Fratrum, qui præsentes fuerint, in sententiam cunctis consenserit, constituerit, atque suffragia per tres separatim menses eodem modo ter inita id constanter pervicerint. Cæterum si quæ exinde eveniant, quæ aliquam provisionem requirant; nova semper decreta ut assolet Congregatio condere poterit, duabus partibus eorum, qui tunc temporis interfuerint, per suffragia affirmantibus. At perraro, nec nisi urgente necessitate, id fiat. Si autem alia forte congregatio aggregare se voluerit, omni charitate Fratres obsequantur, dummodo in tribus fratrum intervenientium partibus duæ in eo conveniant. Jus tamen Congregationibus, quæ in Collegiis Clericorum Regularium S. Pauli sunt institutæ, quarum nostra hæc Romana tamquam caput est, Præfectus re cum cæteris officialibus communicata, beneficium aggregationis per litteras Congregationis signo obsignatas impartiri ne omittat = . E tali costituzioni, a differenza delle prime ed antiche, dopo la debita revisione dei Superiori vennero con Sovrana ed Apostolica autorità approvate da Innocenzo XIII. con breve de' 26 Marzo 1722, come sopra si è riferito Somm. cit. num. 13 in fine.

Arricchita in questa guisa l'Arciconfraternita e Congregazione dai tesori di S. Chiesa, e riformate, ampliate, ed accresciute le antiche costituzioni nel miglior modo conveniente ed a proposito in quei tempi più certamente felici, non potè però non conoscersi da quell'insigne e benemeritissimo Signor Cardinal Corradini Protettore l'avvilimento e scoraggiamento non ostante di quei pii e benemeriti Confratelli per la mancanza de' sufficienti mezzi, co'quali poter supplire alle spese inevitabili e per sostenere la decenza nelle funzioni del culto, e per la difesa delle cause di tanti poveri ricorrenti. Si mossero uniti a farne rappresentanza formale al S. Padre Benedetto XIII. di s. m. Esposero (come si legge nella sopra citata Memoria dell'origine del Pio Istituto di S. Ivo esistente nel Lib. I. Diarium actorum conservato in Archivio), che tutte le Comunità dello stato tenevano in Roma un Procuratore stipendiato per difendere i poveri, come ancora lo tenevano quasi tutt'i Vescovi; che la sola Roma, capo di tutto lo Stato, e capo ed esempio di tutto il Mondo Cattolico, non solo aveva sempre trascurato di provvedere al· la difesa de' poveri; ma che neppure si era data mai pensiere di provvedere, e somministrar de' mezzi alle necessarie spese occorrenti; perlochè invece di dare a tutt'i luoghi si dello Stato, che fuori

« ÖncekiDevam »