Sayfadaki görseller
PDF
ePub

tati impiissime præferat, jubeatque impudentissime, ut abnegem fidem Christi in Sacramentis percipiendis necessariam, atque ut nihil omittat, quod Antichristum referat, sacram Scripturam sibi subjiciat, et conculcet incredibili blasphemia, simque his intolerabilibus gravaminibus gravissime læsus. Ego prædictus Martinus omnibus et singulis in Domino notum facio, me adhuc niti et inhærere Appellationi factæ et prædictæ, eamque legitime coram Notario et fide dignis testibus innovavi, et his scriptis innovo, et innovatam pronuntio, et in virtute ejusdem adhuc persevero appellans et Apostolos petens jure et modo, quibus fieri potest et debet melioribus, coram vobis Domino Notario publico, et autentica persona, et his testibus ad futurum Concilium a prædicto Leone.

Primum tanquam ab iniquo, temerario, tyrannicoque Judice, in hoc, quod me non convictum nec ostensis causis aut informationibus, mera potestate judicat. Secundo, tanquam ab erroneo, indurato, per Scripturas sanctas damnato, Hæretico, et Apostata, in hoc, quod mihi mandat fidem catholicam in Sacramentis necessariam abnegare. Tertio, tanquam ab hoste, adversario, Antichristo, oppressore totius sacræ Scripturæ, in hoc, quod propriis, meris, nudisque verbis suis agit, contra verba divinæ Scripturæ sibi adducta. Quarto, tanquam a blasphemo, superbo contemptore sanctæ Ecclesiæ Dei, et legitimi Concilii, in hoc, quod præsumit et mentitur, Concilium nihil esse in rerum natura, quasi ignoret etiam, si non sit actu congregatum, tamen esse personas in Ecclesia non nihil in rerum natura, immo Dominos et Judices omnium, qui ad Concilium pertinent pro tempore congregandum. Neque enim ideo Imperium aut Senatus nihil est, quia Imperator cum Principibus aut Senatores non sunt congregati, quorum interest congregari, sicut hic insigniter et crasse delirat Leo cum suis Leunculis. Horum omnium rationem reddere paratus, offero me pro loco et tempore,

ad

ad comparendum et standum et, audiendum, quis contradicat mihi.

Quocirca oro suppliciter, Serenissimum, illustrissimos, inclytos, generosos, nobiles, strenuos, prudentes viros et Dominos, Carolum Imperatorem, Electores Imperii, Principes, Comites, Barones, Nobiles, Senatores, et quidquid est Christiani Magistratus totius Germaniæ, velint pro redimenda catholica veritate et gloria Dei pro fide et Ecclesia Christi, pro libertate et jure legitimi Concilii, mihi meæque Appellationi adhærere, Papæ incredibilem insaniam adversari, tyrannidi ejus impiissimæ resistere, aut saltem quiescere, et Bullæ ejusmodi executionem omittere et differre, donec legitime vocatus, per æquos judices, auditus, et Scripturis dignisque documentis convictus fuero. In quo sine dubio Christo rem facient, in die novissima, cumulatissima gratia remunerandam, Quod si qui hanc meam petitionem contemnentes, pergant, et Papæ impio homini plus quam Deo, obediant, volo his Scriptis me excusatam coram omnibus et uniuscujusque conscientiam hac fideli fraternaque monitione requisitam, obstrictam, suoque onere gravatam habere, et judicio extremo Dei super eum locumdare; Dixi,

No. CLXXXVII.

(Vol. iv. p. 33.)

From the Cottonian MSS. in the British Museum. Vitell. b. 4. p. 111.

Pope's Sentence against Marten Luther, published at.

London.

THE xij daye of Maye in the yeare of our Lord 1521, and in the thirteenth yeare of the Reigne of our Soveraigne Lord

Kinge

Kinge Henry the eighte of that Name, the Lord Thomas Wolsey, by the grace of God Legate de Latere, Cardinall of Sainct Cecely and Archbishop of Yorke, came unto Saint Paules Churche of London, with the most parte of the Byshops of the Realme, where he was received with procession, and sensid by Mr. Richard Pace, then beinge Deane of the said Church. After which ceremonies done, there were four Doctors that bare a canope of cloth of gold over him goinge to the Highe Alter, where he made his oblacion; which done, hee proceeded forth as abovesaid to the Crosse in Paules Church Yeard, where was ordeined a scaffold for the same cause, and he, sittinge under his cloth of estate which was ordeined for him, his two crosses on everie side of him; on his right hand sittinge on the place where hee set his feete, the Pope's embassador, and nexte him the Archbishop of Canterbury; on his left hand the Emperor's Embassador, and next him the Byshop of Duresme, and all the other Byshops with other noble prelates sate on twoe formes outeright forthe, and ther the Byshop of Rochester made a sermon, by the consentinge of the whole clergie of England, by the commandement of the Pope, against one Martinus Eleuthereus, and all his workes, because hee erred sore, and spake against the hollie faithe; and denounced them accursed which kept anie of his bookes, and there were manie burned in the said church yeard of his said bookes duringe the sermon, which ended, my Lord Cardinall went home to dinner with all the other prelates.

[ocr errors]

No. CLXXXVIII.

(Vol. iv. p. 40.)

Lutheri op. tom. ii. þ. 412.

CAROLUS V. DEI GRATIA ROMANORUM IMPERATOR, SEMPER AUGUSTUS, &c. HONORABILI, NOSTRO DILECTO, DEVOTO, DOCTORI MARTINO LUTHERO, AUGUSTINIANI ORDINIS,

HONORABILIS, Dilecte Devote, Quoniam nos et sacri Imperii status, nunc hic congregati, proposuimus et conclusimus, propter doctrinam et libros, aliquandiu hactenus abs te editos, scrutinium de te sumere, Dedimus tibi ad veniendum huc, et iterum hinc ad tuam securam reditionem, nostram et Imperii liberam, directam securitatem et Conductum, quem tibi circa hæc mittimus.

Desiderantes, ut velis te statim accingere itineri, ita, ut infra xxI. dies in hujusmodi Conductu nostro nominatis. omnibus modis hic apud nos sis, et non domi maneas, neque ullam vel violentiam vel injuriam timeas, Volumus enim te in præfato nostro Conductu firmiter manu tenere et nobis persuadere, te venturum, In hoc namque facies nostram severam sententiam. Datum Wormatia, Die VI. Martii, Anno Domini M.D.XXI. Regnorum nostrorum, &c,

No,

No. CLXXXIX.

(Vol. iv. p. 51.)

Lettere di Principi. vol. i. p. 92.

Polizza di Carlo Quinto Imperatore a i Principi dell' Imperia ridotti in Vormatia,

VOI sapete Signori, ch'io ho havuta l'origine mia da i Christianissimi Imperatori della natione Germana, da i Cattolici Re di Spagna, da gli Arciduchi d'Austria, et da i Duchi di Borgogna; i quali tutti insino da fanciulli, son stati sempre ubidientissimi alla sede Apostolica, et a'sommi Pontefici, et hanno finʼalla morte perseverato nella loro fideltà; et sono stati sempre difensori, et protettori della fede Catolica, delle cerimonie sante, de' santi Decreti, de' santi ordini, et buoni costumi, per l'honore di Dio, accrescimento della fede, et salute delle anime. Onde ancora che siano morti, ci hanno però per l'ordine della natura, et ragioni di heredità, lasciate queste sante constitutioni per osservarle di mano in mano; affine che seguendo i vestigi loro, et i loro essempi, venissimo poi a morte nella vera osservatione di quelle, come per la gratia di Dio, essendo noi veri imitatori de gli ottimi antichi nostri, habbiamo vissuto fin'a questo giorno, et pretendiamo di morire. A questo fine adunque mi sono fermato, et ho preso risolutione d'essere difensore, et far mantenere tutto quello, che i miei predecessori, et noi habbiamo fin qui osservato, et mandato in essecutione; ch'è quello stesso, ch'è stato concluso, et diffinito, non tanto nel sacro Concilio di Costanza, quanto ne gli altri ancora. Et perciochè gli è cosa manifesta, che un solo Frate ingannato della sua propria opinione, vuole mandar sottosopra, et abbagliare gli intelletti, et giuditii di tutta la Christianità, con levar via quelle cose, che già molti

et

« ÖncekiDevam »