nem crum. Sa tis. Præmissa in præcedenti Instructione Eccle- ANNO sia Orientalis consuetudine retinendi cum Or. 1750, dine Sacro uxorem, quæ tamen ante Ordinis gat sususceptionem accepta sit, atque indicata etiam per Macontroversia, an Matrimonium ab Orientalibus trimoniis initum post Ordinem Sacrum irritum sit, an contractis potius dumtaxat illicitum; transitus factus est post Ordiad aliam quæstionem: an rectum, probè factum, ac utile videretur, an potius scandalo esse posset, aliquem dispensare, qui uxorem post Ordinem Sacrum duxerit, ut eam retinere, ac simul Sacro Ordine perfungi, et sacra mania exercere possit, quia hujusmodi dispensationes interdum a Sede Apostolica concessæ fuerunt. Cum autem, quæ ad quæstionem definiendam necessaria videbantur, non satis nota, ac perspecta essent, placuit rem differre, et interim exquirere, quæ opus erant, ut plenius de re tota instrueremur. Cum autem ad nostram cognitionem, quæ expectabamus, relata sint; auditis Congregatorum suffragiis, in ca Earum fuimus sententia, ut nemini facultas dispen- concedensandi concederetur, sed Sedi Apostolicæ reser- darum favaretur; ut, cum casus contigerit, et dispensatio postuletur, maturè expendantur, quæ Sedi repostolica necesse est considerare, ut, vel concedatur, servatur. vel denegetur dispensatio, cum de re gravissima, ac magni momenti agatur. Decretum autem conditum est in hæc verba: Recurrant ad Apostolicam Sedem in casibus particularibus : in quibus, si ob graves causas Dispensatio super Matrimonio inito, post Ordines Sacros concedenda videbitur, tunc nullum verbum fiat de renovatione consensus. cultas A. ne S. 13. Haud ignotum est, quanta difficultas Si conceOccurrat, quoties super Matrimonio ex impedi- dantur mento dirimenti nullo dispensatio conceditur decretum solita conditione, ut inter Conjuges consensus est, renovetur cùm accidere possit, et nonnun- renovatio quam contigerit, ut mulier haud contenta viro, vel vir uxorem fastidiens, ut se in libertatem exigatur. vindicet, corum alter, vel uterque, novum : consensus PONT. consensum præbere renuat. In Decreto mox reA. X. lato haud mens nostra fuit, renovationem conId enim sensus excludere, cum Matrimonium extra duprudenter bitationem nullum est; sed, cum gravis illa omitten- controversia, ut dictum est, adhuc vigeat, an dum vi- Matrimonium in Ecclesia Orientali post Ordisum est, nem Sacrum contractum, perinde nullum sit, dum nihil ac in Ecclesia Occidentali, an potius sit sodefinitum lummodo illicitum; et cum hujusmodi controsuper nul- versia (exceptis Italo Græcis, quorum Matrimolitate hu- nia post Ordinem Sacrum inita, statutum est, jusmodi nulla, et irrita esse, ut in nostra ConstituNuptia- tione, quæ incipit : Etsi Pastoralis S. 7. num. rum apud 28. quæ est quinquagesima septima in ordine illas Na- Bullarii Nostri Tom. I.) quoad cæteros Orien habetur tiones. Dat. die tales Græcos nullo adhuc Decreto Apostolico definita fuerit, licet Tribunalia hujus almæ Urbis opinioni eorum adhæreant, qui hæc Matrimonia nulla existimant; nihilominus satius visum est, ut adveniente casu concedendi dispensationem, conditio renovationis consensus non exprimatur. Decretum autem, de quo agi. tur, nunc etiam a Nobis solemniter confirma tur. S. 14. Hæc autem sunt, quæ a Nobis constituta fuerunt, quæque pro recta Cophtorum disciplina, dirigendisque moribus opportunum esse duximus, ut huic nostræ secundæ Instructioni insererentur. Hinc autem inclyta illa natio, quæ etiam antiquis temporibus suæ unionis cum Apostolica Sede, quæ centrum est unitatis, illustria præbuit argumenta, satis intelligere poterit, quam eximio charitatis affectu eam in Domino prosequamur; eique interea, veluti dilectionis Nostræ pignus, Apostolicam Benedictionem impertimur. Datum ex Arce Castri Gandulphi die XIX. 19. Junii Junii MDCCL. Pontificatus Nostri Anno Decimo. 1750. mmmmmmmmmmmmmmmm.mmmmmmmmm ANNO 1750. PROPONITUR RATIO Secernendi Honorários a veris Familiaribus BENEDICTUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI Ad perpetuam rei memoriam. XXXI. IN eminenti supremi Principatus celsitudine, Proce Dei voluntate, constitutos, ea Nos, inter alias, mium. cura sollicitat, ut forensium litium et controversiarum germina, quantum fas est, succidamus, earumque potissimum, quæ nec sine bonæ fidei detrimento intentari, nec sine injustæ vexationis damno, et immeriti dispendii periculo sustineri, neque demum sine publica tranquillitatis perturbationę agitari consueve runt. riorum S. I. Neminem latet, antiquam esse in hac Honora, Romana Urbe et Curia consuetudinem, ut plu- multiplex res, pluresque inter Venerabilium Fratrum No- Roma nustrorum Sanctæ Romanæ Ecclesiæ Cardinalium merus. nec non ipsius Curiæ Prælatorum Familiares quoquo modo adņumerari contendant, eisque operam suam atque servitia, vel tanquam Aulici nobiles, aut studiorum Adjutores, sive Familiæ Medici, aut Causarum, quas fortè in Tribunalibus pendentes habeant, Sollicitatores, Patroni, Advocati, vel, si ab Urbe recedant, tanquam negotiorum gestores, sive ad alia Of ficia eorum Personis ac Dignitatibus congruentia, spontè profiteantur, et exhibeant, nullius PONT. quidem stipendii aut mercedis conditione, sed A. X. eorum favoris, et gratiæ sibi unicè, ut ajunt, proposito præmio, quod tamen satis apparet a spe alicujus utilitatis ex eorumdem Patrocinio percipienda sejunctum non esse. tronis de functis, Ex his S. 2. Et quidem pluribus sæpe contingit, ut aliqui, Pa hujusmodi spei fructus opfatos consequantur; pluribus etiam contraria sor's cadit. Verùm tam pro veris ex his, quam ex illis non pauci deinde inveFamilia- piuntur, qui, extincto Cardinale, vel Prælato, ribus ha- cui supradictum servitium præstiterunt, non beri con- dubitant ab hæredibus complurium annoruni tendunt. cumulata salaria petere; atque etiam allatis probationibus super hujusmodi servitio defunctis præstito, hæredes ipsos in jus et judicium vocare; unde hi, quum plerumque ignari sint conditionum, quibus auctores sui cum illis convenerant, ancipitis judicii difficultatibus incommodisque vexantur; quemadmodum Nobis in Romana Curia ab ineunte ætate versatis, et in hujus quoque generis litibus non semel Judicis officio functis, certò deprehendere licuit. Hujus S. 3. Et illorum quidem actioni Romana Urmodi con- bis consuetudo adstipulatur, secundum quam salarium, licet non expressè conventum, cuicium de- libet famulatum impendenti debetur. Quod si ductæ non hæredes a prædictis conventi, ea exceptione se facile de tueantur, quod et auctorum suorum mens fuefiniuntur rit, et adversarii ipsi in animo habuerint ab troversiæ in Jadi hujusmodi consuetudine in eorum casu discedere; hinc statím ingredi necessse est immensam, implicitamque conjecturarum sylvam, quarum plures a dictis hæredibus colliguntur, ut ostendant tum auctorum,suorum, tum eorum, qui ipsis famulati sunt, mutuum consensum fuisse, ut a præfata consuetudine recedetur. Contra verò plures aliæ afferuntur ab iis, qui præstiti servitii mercedem postulant, ut Judici persuadeant, mutuum hujusmodi con-sensum nunquam inter eos, eorumque defunctos Patronos intercessisse; atque ita multiplices diuturnæque lites in Tribunalibus agitan 17594 tur, diversoque exitu finiuntur, quemadmodum ANNO fert earum controversiarum natura, quarum decisio ex conjecturis potissimum pendet; dum ex his aliæ unius Judicis intellectui magis validæ apparent, alteri verò aliæ majoris momenti videntur. tinendo rum con S. 4. Ad hæc incommoda præcavenda, qui- Honora. bus civilis societas non parum perturbatur, rioram repromptum ac tutum remedium id esset, ut præfati Cardinales, atque Prælati, nullius opera suetudo servitioque ullo modo uterentur, præterquam parum u. eorum, quos justis menstruis diurnisque sti tilis. pendiis remunerari statuerunt, exclusis aliis qui licet ipsis gratuita obsequia ac servitia labe raliter polliceantur, nihilominus eos tam in vita, quam in morte, ac etiam post mortem multis modis vexare non omittunt. Nam et viventibus importuni sunt, dum novas quotidie rationes comminiscuntur, quibus præstitam illis operam, per eorum patrocinii favorem compensari postulent; et morientibus molesti esse non verentur, tam instanter, quam audaeter (ut aliquando Nobismetipsis videre contigit) petentes Ecclesiasticarum Pensionum, si quas iidem Cardinales atque Prælati transferre. possunt, participes fieri; et iis defunctis, plura controversiarum capita, etiam judicialiter, adversus hæredes, et reliquam familiam excitare solent, non solum pro consequendis retroacti temporis salariis, de quibus supra diximus, sed etiam pro consueto quadraginta dierum proximè decurrendorum stipendio, pro vestibus ad luctum comparandis, ac pro virili portione capienda cum aliis Familiaribus, quibus Cardinales prædicti certam pecuniariam summam, pro rata, et pro qualitate servitii præstiti, inter eos dividendam, legare consueverunt. Sed quoniam nimis difficile fore cognoscimus eorum obsequia penitùs rejicere, qui Procerum hujusmodi favorem et gratiam, cum eorum familiaritatis nomine, ambiunt ; idcirco aliam rationem proponere decrevimus, qua servąta, |
