Sayfadaki görseller
PDF
ePub

no en dígnidad, canongía ó porcion, sino al que ó esté ordenado del órden sacro que pide su dignidad, prebenda ó porcion; ó tenga tal edad que pueda ordenarse dentro del tiempo determinado por el derecho, y por este santo Concilio. Lleven anexo en todas las iglesias catedrales todas las canongías y porciones el órden del sacerdocio, del diaconado ó del subdiaconado. Señale tambien y distribuya el Obispo segun le pareciere conveniente, con el dictamen del cabildo, los órdenes sagrados que deban estar anexos en adelante à las prebendas, de suerte no obstante, que una mitad por lo menos sean sacerdotes, y los restantes diáconos ó subdiáconos. Mas donde quiera que haya la costumbre mas loable de que la mayor parte, ó todos sean sacerdotes, se ha de observar exâctamente. Exôrta ademas el santo Concilio, á que se confieran en todas las provincias, en que cómodamente se pueda, todas las dignidades, y por lo menos la mitad de los canonicatos, en las iglesias catedrales y colegiatas sobresalientes, á solos maestros ó doctores, ó tambien á licenciados en teología, ó en derecho canónico. Ademas de esto, no sea licito en fuerza de estatuto, ó costumbre ninguna, á los que obtienen dignidades, canongías, prebendas, ó

por

ordine sacro aut sit initiatus, quem illa dignitas, præ benda, aut portio requirit; aut in tali ætate, ut infra tempus à jure, et ab hac sancta Synodo statutum,

initiari valeat. In omnibus

verò ecclesiis cathedralibus omnes canonicatus, ac portiones habeant annexum ordinem presbyterii, diaconatus, vel subdiaconatus. Episcopus autem cum consilio

capituli designet, ac distribuat prout viderit expedire, quibus quisque ordo ex sacris annexus in posterum esse debeat: ita tamen, ut dimidia saltem pars presbyteri sint, cæteri verò diaconi, aut subdiaconi. Ubi verò consuetudo laudabilior habet, ut plures, vel omnes sint presbyteri, omninò observetur. Hortatur etiam sancta Synodus, ut in provinciis, ubi id commodè fieri potest, dignitates omnes, et saltem dimidia pars canonicatuum, in cathedralibus ecclesiis, et col

legiatis insignibus conferan tur tantùm magistris, vel tiatis in theologia, vel jure doctoribus, aut etiam licencanonico. Prætereà obtinentibus in eisdem cathedralibus, aut collegiatis dignitates, canonicatus, præbendas, aut portiones,

ceat

ceat vigore cujuslibet statuti, aut consuetudinis, ultra tres menses ab eisdem ecclesiis quolibet anno abesse: salvis nihilominus earum ecclesiarum constitutionibus, quæ longius servitii tempus requirunt: alioquin primo anno privetur unusquisque dimidia parte fructuum,quos ratione etiam præbendæ, ac residentiæ fecit suos. Quòd si iterùm eadem fuerit usus

negligentia, privetur omnibus fructibus, quos eodem anno lucratus fuerit. Crescente verò contumacia, contra eos,juxta sacrorum canonum constitutiones, procedatur. Distributiones verò, qui statis horis interfuerint, recipiant reliqui, quavis collusione, aut remissione exclusa, his careant, juxta Bonifacii VIII. decretum, quod incipit: Consuetudinem: quod sancta Synodus in usum revocat, non obstantibus quibuscumque statutis, et consuetudinibus. Omnes verò divina per se, et non per substitutos, compellantur obire officia et Episcopo celebranti, aut alia pontificalia exercenti, assistere, et inservire ; atque in choro, ad psallendum instituto, hymnis, et canticis Dei nomen reverenter, distinctè, devotèque laudare (1).

[ocr errors]

Ves

y

porciones en las dichas catedrales ó colegiatas, ausentarse de ellas mas de tres meses en cada un año; dexando no obstante en su vigor las constituciones de aquellas iglesias,que requieren mas largo tiem po de servicio; á no hacerlo así, quede privado, en el primer año, qualquiera que no cumpla, de la mitad de los frutos que haya ganado aun por razon de su prebenda residencia. Y si tuviere segunda vez la misma negligencia, quede privado de todos los fratos que haya ganado en aquel año ; y si pasare adelante su contumacia, procedase contra ellos segun las constituciones de los sagrados cánones. Los que asistieren á las horas determinadas, participen de las distribuciones; los demas no las perciban, sin que estorve colusion, ó condescendencia ninguna, segun el decreto de Bonifacio VIII. que principia : Consuetudinem; el mismo que vuelve á po mer en uso el santo Concilio, sin que obsten ningunos estatutos ni costumbres. Obliguese tambien à á todos á exercer los divinos oficios por sí, y no por substitutos; y á servir y asistir al Obispo quando celebra, ó exerce otros ministerios pontificales; y á alabar con hymnos y cánticos, reverente, distinta y devotamente el nombre de concil.Turodestinado Dios, en el coro para Agathens.c. este fin. Traigan siempre, ademas 55.

de

(1)

nens.ill.c.8.

de esto, vestido decente, así en la iglesia como fuera de ella: abstenganse de monterias, y cazas ilícitas, bayles, tabernas y juegos;distinguiendose con tal integridad de costumbres, que se les pueda llamar con razon el senado de la iglesia. La sínodo provincial prescribirá segun la utilidad y costumbres de cada provincia, método determinado á cada una, así como el orden de todo lo perteneciente al régimen debido en los oficios divinos,al modo con que conviene cantarlos y arreglarlos, y al órden estable de concurrir y permanecer en el coro; así como de todo lo demas que fuere necesario á todos los ministros de la iglesia, y otros puntos semejantes. Entretanto no podrá el Obispo tomar providencia en las cosas que juzgue convenientes, menos que con dos canónigos, de los quales uno ha de elegir el Obispo, y otro el

cabildo.

[merged small][ocr errors][merged small][merged small][merged small]

Vestitu insuper decenti, tàm in ecclesia, quàm extra, assiduè utantur; ab illicitisque venationibus, aucupiis, choreis, tabernis, lusibusque abstineant; atque ea morum integritate polleant, ut meritò Ecclesiæ Senatus dici

[ocr errors]

possit. Cætera, quæ ad debitum in divinis officiis regimen spectant; deque congrua in his canendi, seu modulandi ratione de certa lege in choro conveniendi, et permanendi, simulque de omnibus ecclesiæ ministris quæ necessaria erunt, et si qua hujusmodi; Synodus provincialis, pro cujusque provinciæ utilitate, et moribus, certam cuique formulam præscribet. Intereà verò Episcopus non minus, quàm cum duobus canonicis, quorum unus ab Episcopo, alter à capitulo eligatur, in iis, quæ expedire videbuntur, poterit providere. Cap.XIII. Quomodo tenuioribus cathedralibus ecclesiis, et parochiis consulendum. Parochia certis finibus distinguenda. uoniam pleræque cathedrales ecclesiæ tam tenuis redditus sunt, et angusta, ut episcopali dignitati nullo modo respondeant; neque ecclesiarum necessitati sufficiunt; examinet con

Q

ci

cilium provinciale, vocatis iis, quor um interest, et diligenter expendat,quas propter angustias, tenuitatemque vicinis unire, vel novis proventibus augere expediat; confectaque de præ

missis instrumenta ad summum Romanum Pontificem mittat. Quibus instructus summus Pontifex ex prudentia sua, prout expedire judicaverit, aut tenues invicem uniat, aut aliqua accesione ex fructibus augeat. Interim verò, donec præ

dicta effectum sortiantur

[ocr errors]

hujusmodi Episcopis, qui fructuum subventione pro diœcesis suæ tenuitate indigent, poterit de beneficis aliquibus, dum tamen curata non sint, nec dignitates, seu canonicatus, et præbendæ, nec monasteria, in quibus viget regularis observantia, vel quæ capitulis generalibus, et certis visitatoribus subduntur,à summo Romano Pontifice provideri. In parochialibus etiam ecclesiis, quarum , quarum fructus. æquè adeò exigui sunt, ut debitis nequeant oneribus satisfacere; curabit Episcopus, si per beneficiorum unionem, non tamen regularium, id fieri non possit,, ut primitiarum, vel decimarum assignatione, aut per

pa

rigüe con diligencia,llamando las personas á quienes esto toca, qué iglesias será acertado unir á las vecinas, por su estrechez y pobreza, ó aumentarlas con nuevas rentas; y envie los informes tomados sobre estos puntos al sumo Pontifice Romano, para que instruido de ellos su Santidad,ó una segun veniente, las iglesias pobres entre su prudencia y segun juzgare consí, o las aumente con alguna agregacion de frutos. Mas entretanto que llegan á tener efecto estas disposiciones, podrá remediar el sumo Pontífice á estos Obispos, que por la pobreza de su diócesis necesitan socorro, con los frutos de algunos beneficios, con tal que estos no sean curados, ni dignidades, ó canonicatos, ni prebendas, ni monasterios, en que esté en su vigor la observancia regular, ó estén sujetos á capitulos generales, y á determinados visitadores. Asimismo en las iglesias parroquiales, cuyos frutos son igualcubrir las cargas de obligacion; mente tan cortos, que no pued‹ n cuidará el Obispo, á no poder remediarlas mediante la union de beneficios que no sean regulares; de que se les aplique ó por asignacion de las prin iciasó diezmos, ó por contribucion ó colectas de los feligreses, ó feligreses, ó por el modo que le pareciere mas conveniente, aque-. lla porcion que decentemente bas

te

te á la necesidad del cura y de la parroquia. Mas en todas las uniones que se hayan de hacer por las causas mencionadas, ó por otras, no se unan iglesias parroquiales á parroquiales á monasterios, qualesquiera que sean, ni á abadias, ó dignidades, ó prebendas de iglesia catedral ó colegiata, ni á otros beneficios simples ú hospitales, ni milicias: y las que así estuvieren unidas, exâminense de nuevo por los Ordinarios,segun lo decretado ántes en este mismo Concilio en tiempo de Paulo III. de feliz memoria;debiendo tambien observarse lo mismo respecto de todas las que se han unido despues de aquel tiempo; sin que obsten en esto fórmulas ningunas de palabras, que se han de tener por expresadas suficientemente para su revocacion en este decreto. Ademas de esto: no se grave en adelante con ningunas pensiones, ó reservas de frutos, ninguna de las iglesias catedrales, cuyas rentas no excedan la suma de mil ducados, ni las de las parroquiales que no suban de cien ducados, segun su efectivo valor annual. En aquellas ciudades tambien, y en aquellos lugares en que las parroquias no tienen límites determinados, ni sus curas pueblo peculiar que gobernar, sino que promiscuamente administran los Sacramentos á los que los piden; manda el santo Concilio á todos los

parochianorum symbola, ac collectas, aut qua commodiori ei videbitur ratione, tantum redigatur, quod pro rectoris, ac parochie necessitate decenter sufficiat. In unionibus verò quibuslibet, seu ex supradictis, seu aliis causis faciendis, ecclesiæ parochiales monasteriis quibuscumque, aut abbatiis, bendis ecclesiæ cathedralis, seu dignitatibus, sive prævel collegiate, sive aliis be neficiis simplicibus,aut hospi talibus, militiisve non uniantur: et quæ unitæ sunt, revideantur ab Ordinariis, juxta aliàs decretum in eadem Synodo, sub fel. record. Paulo III, quod etiam in unitis ab eo tempore citra æquè observetur: non obstantibus in iis quibuscumque verborum formis, quæ hic pro sufficienter expressis habean tur. Ad hæc,in posterum om nes hæ cathedrales ecclesiæ, ducatorum mille, et paroquarum redditus summam ducatorum mille, et parochiales, quæ summam duca torum centum secundùm ve rum annuum valorem non

excedunt, nullis pensionituum graventur. In iis quobus,aut reservationibus frucque civitatibus, ac locis, ubi parochiales ecclesiæ certos non habent fines, nec earum rectores proprium populum,

quem

« ÖncekiDevam »