costumbre del lugar; es á saber, que pague el apelante los gastos por entero. Tenga el notario obligacion de dar copia de los mismos autos al apelante con la mayor prontitud, y, á mas tardar, dentro de un mes, pagándole el competente salario por su trabajo. Y si el notario cometiese el fraude de diferir la entrega, quede suspenso del exercicio de su empleo á voluntad del Ordinario, y obliguesele á pagar en pena doble cantidad de la que importaren los autos, la que se ha de repartir en tre el apelante y los pobres del lugar. Si el juez fuese tambien sabedor ó partícipe de estos obstáculos ó dilaciones, ó se opusiere de otro modo á que se entreguen enteramente los autos al apelante dentro del dicho término; pague tambien la pena de doble cantidad, segun está dicho: sin que obsten á la execucion de todo lo expresado ningunos privilegios, indultos,concordias que obliguen solo á sus autores, ni otras costumbres qualesquiera que sean. Cap. XXI. Declarase que por ciertas palabras arriba expresadas, no se altera el modo acostumbrado de tratar las materias en los con cilios generales. scilicet ad appellantem integrum hoc onus pertineat. Porrò ipsam actorum copiam teneatur notarius, congrua mercede accepta, appellanti quanto citiùs, et ad minus intra mensem exhibe re. Qui notarius si in differenda exhibitione fraudem fecerit ; ab officii administra tione arbitrio Ordinarii suspendatur ; et ad dupli pœnam, quanti ea lis fuerit, inres loci distribuendam, comter appellantem, et paupepellatur. Judex verò, si et ipse impedimenti hujus cons cius, particepsve fuerit, aliterve obstiterit ne appellanti integrè acta intra tempus traderentur; ad eandem dupli pœnam, prout suprà, teneatur: non obstantibus, quo ad omnia suprascripta, privilegiis, indultis, concordiis, quæ suos tantùm teneant auctores, et aliis quibus cumque consuetudinibus. Cap. XXI. Declaratur ex certis verbis supra positis non im mutari solitam rationem tractandi negotia in generalibus conciliis. Yupiens sancta Synodus, Deseando el santo Concilio Cupiens que no haya motivos de duda en los tiempos venideros sobre la inteligencia de los decretos que ha ut ex decretis ab ea editis nulla umquam futuris temporibus dubitandi occa sio oriatur, verba illa, po sita in decreto, publicato Sessione prima (1), sub beatissimo Domino nostro Pio IV. videlicet: Que proponentibus Legatis, ac Presidentibus, ad horum temporum levandas calamitates, sedandas de religione controversias coër ha publicado; explica y declara: cendas linguas dolosas, depra-,,tes y oportunas al mismo Conci vatorum morum abusus corrigendos,ecclesia veram,et christianam pacem conciliandam apla, et idonea ipsi sancta Symodo videbuntur: explicando declarat, mentis suæ non fuisse, ut ex prædictis ver bis solita ratio tractandi ne gotia in generalibus conciliis ulla ex parte immutaretur, neque novi quidquam, præter id, quod à sacris canonibus, vel generalium sy nodorum forma hactenus statutum est, cuiquam adderetur, vel detraheretur. "cristiana »lio, para aliviar las calamidades Asignacion de la Sesion futura. Ademas de esto, el mismo sa- Yy de los res (1) Supr.ses.17 restantes capítulos de reforma ya Se adelantó el dia de la Sesion. SESION XXV. Que es la IX. y última celebrada en H hibitis, deque aliis ad eam pertinentibus. Si verò opportunum videbitur, et tempus patietur, poterit etiam de nonnullis dogmatibus tractari,prout suo tempore in Congregationibus proponetur. Abbreviata est dies Sessionis. SESSIO XXV. Quæ est Ix. et ultima sub Pio IV. Pont. Max. cœp ta die 111, absoluta die iv. decembris M. D.LXIII. Decretum de Purgatorio. ùm abiendo la Iglesia católica Cum catholica Ecclesia, instruida por el Espíritu santo, segun la doctrina de la sagrada Escritura y de la antigua tradicion de los Padres, enseñado en los sagrados concilios, y última mente en este general de Trento, que hay Purgatorio; y que las almas detenidas en él reciben alivio con los sufragios de los fieles, y en especial con el aceptable sacrificio de la misa; manda el santo Concilio á los Obispos que cuiden con suma diligencia que la sana doctrina del Purgatorio recibida de los santos Padres y sagrados Concilios se enseñe y predique en todas partes, y se crea y conserve por los ficles cristianos. Excluyan1. Timoth. 1. se empero de los sermones, predicados en lengua vulgar á la ruda (2) plebe, las questiones muy dificisub Leone X. les y sutiles que nada conducen á la edi (1) Conc. Later. 2 i ex sacris litteris, et antiqua Spiritu sancto edocta, Patrum traditione, in sacris conciliis, et novissimè in hac œcumenica Synodo docuerit, Purgatorium esse; ani-masque ibi detentas, fidelium suffragiis, potissimùm verò acceptabili altaris sacrificio, juvari; præcipit sancta Synodus Episcopis, ut sanam de Purgatorio doctrinam, à sanctis Patribus, et sacris conciliis traditam, à Christi fidelibus credi, te neri, doceri, et ubique prædicari diligenter studeant. Apud rudem verò plebem ac subtiliores difficiliores quæstiones (1), quæque ad adificationem non faciunt, et ex quibus plerumque nulla fit pietatis accessio (2), à popularibus concionibus seclu dan dantur. Incerta item, vel quæ specie falsi laborant, evulgari,ac tractari non permittant. Ea verò, quæ ad curiositatem quandam, aut superstitionem spectant, vel turpe lucrum sapiunt; tamquam scandala, et fidelium. offendicula prohibeant. Curent autem Episcopi, ut fidelium vivorum suffragia, missarum scilicet sacrificia,. orationes, eleemosyna, aliaque pietatis opera, quæ à fidelibus pro aliis fidelibus defunctis fieri consueverunt, secundùm Ecclesiæ instituta, piè, et devotè fiant ; et quæ pro illis ex testatorum fundationibus, vel alia ratione debentur, non perfunctoriè, sed à sacerdotibus et Ecclesiæ ministris, et aliis, qui hoc præstare tenentur, diligenter, et accuratè persolvantur. De invocatione, veneratione, et reliquiis Sanctorum, et sacris imaginibus. andat sancta Synodus Mand edificacion, y con las que rara vez se aumenta la piedad. Tampoco permitan que se divulguen, y traten cosas inciertas, ó que tienen vislumbres é indicios de falsedad. Prohiban como escandalosas y que sirven de tropiezo á los fieles las que tocan en cierta curiosidad, ó supersticion, ó tienen resabios cuiden los Obispos que los sufrade interesó sórdida ganancia. Mas gios de los fieles, es á saber, los sacrificios de las misas, las oraciones, las limosnas y otras obras de piedad, que se acostumbran hacer por otros fieles difuntos, se executen piadosa y devotamente segun lo establecido por la Iglesia; y que se satisfaga con diligencia y exâctitud quanto se debe hacer por los difuntos,segun exijan las fundaciones de los testadores úotras razones no superficialmente, sino por sacerdotes y ministros de la Iglesia y otros que tienen esta obligacion. De la invocacion, veneracion y reliquias de los Santos, y de las sagradas imágenes. omnibus Episcopis, Manda el santo Concilio á to et cæteris docendi munus, curamque sustinentibus, ut dos los Obispos, y demas personas que tienen el cargo y oblijuxta Catholicæ, et Apos- gacion de enseñar, que instruyan tolicæ Ecclesiæ usum, à pri- con exactitud á los fieles ante tomævis christianæ religionis das cosas, sobre la intercesion é temporibus receptum, sancinvocacion de los santos, honor torumque Patrum consen- de las reliquias, y uso legítimo de sionem, et sacrorum con- las imágenes, segun la costumbre ciliorum decreta, in primis de la Iglesia católica y Apos tó invocatione, reliquia um ho nore, et legitimo imaginum usu, fideles diligenter ins‐ truant, docentes cos, sanc tos, unà cum Christo regnantes, orationes suas pro hominibus Deo offerre; bonum, atque utile esse suppliciter eos invocare; et ob beneficia impetranda à Deo per Filium ejus Jesum Chris qui solus noster redemptor, orationes, opem, et salvator est, ad eorum tum, Dominum nostrum, tólica, recibida desde los tiempos de sanctorum intercessione, primitivos de la religion cristiana, y segun el consentimiento de los santos Padres, y los decretos de los sagrados concilios; enseñándoles que los santos que reynan juntamente con Cristo, ruegan á Dios por los hombres; que es bueno y util invocarles humildemente, y recurrir á sus oraciones, intercesion, y auxilio para alcanzar de Dios los beneficios por JesuCristo su hijo, nuestro señor, que es solo nuestro redentor y salvador; y que piensan impiamente los que niegan que se deben invocar los santos que gozan en el Cielo de eterna felicidad; ó los que afirman que los santos no ruegan por los hombres; ó que es idolatría invocarles,para que rueguen por nosotros, aun por cada uno en particular; ó que repugna á la palabra de Dios, y se opone al honor de Jesu-Cristo, único mediador entre Dios y los hombres; ó 1. Timoik. 1. que es necedad suplicar verbal ó mentalmente á los que reynan en el Cielo. (1) (2) Instruyan tambien á los fieles en que deben venerar los santos cuerpos de los santos mártires, y de otros que viven con Cristo, 1.Corinth. 3. que fueron miembros vivos del mismo Cristo, y templos del Es(3) píritu santo, por quien han de reHieronym.ad sucitar á la vida eterna para ser lant. glorificados, y por los quales con 6. versus Vigi ce auxilium que confugere: illos verò, qui negant sanctos æterna felicitate in cælo fruentes, invocandos esse; aut qui asserunt, vel illos pro hominibus non orare; vel eorum, ut pro nobis etiam singulis orent,invocationem esse idololatriam; vel pugnare cum verbo Dei ; adversarique honori (1) unius mediatoris Dei, et hominum Jesu Christi: vel stultum esse, in cælo regnantibus voce, vel mente supplicare; impiè sentire. Sanctorum quoque mar to viventium saneta corpotyrum,et aliorum cum Chrisfuerunt Christi, et templum ra (2), quæ viva membra Spiritus sancti, ab ipso ad æternam vitam suscitanda, et glorificanda (3), à fideli. bus veneranda esse ; perq er quæ mul |